Glenveagh National Park

Na het wakker worden op het parkeerterrein van Leo's Tarvern zijn we op weg gegaan naar Glenveagh National Park waar we een bezoek gebracht hebben aan Glenveagh Castle wat een kasteel is dat niet zo heel erg oud is maar desalniettemin niets aan charme onderdoet voor Kylemore Abbey.

Het was een winderige en druilerige dag, het miezerde een beetje. dat vonden we niet zo erg, dat weet je als je naar Ierland gaat. Dan stel je je in op Nice Irish Weather, wich we had...:-)

De rit door Glenveagh was natuurlijk ook mooi. Pascal heeft zijn veelzijdigheid als man bewezen door ook de toiletcassette te legen in een prachtige waterval. Wat niet zo erg is aangezien het hele zaakje natuurlijk biologisch afbreekbaar is.
Braakneigingen onderdrukkend heeft hij me door het prachtige landschap gestuurd naar het bezoekerscentrum van Glenveagh. Daar een kaartje voor de bus naar Glenveagh Castle gekocht en daar aangekomen hebben we een rondleiding door het kasteel gehad.

Het is eind 19e eeuw (1861) gebouwd door een rijke excentriekeling John George Adair. Hij heeft 244 arme pachters van zijn grond afgejaagd net na de hongersnood. Wat natuurlijk niet zo aardig was. Hij was daarom ook zeker niet geliefd in de buurt. Hij overleed in Amerika en zijn vrouw heeft er een nog mooier optrekje van gemaakt.
Daarna is het overgekocht door een rijke Amerikaan McIlhenny, die

er een leuk jachtoptrekje van maakte. Het jagersthema komt door het hele kasteel terug. McIlhenny heeft veel gedaan voor de lokale bewoners en hij zorgde voor werkgelegenheid. Hij was een stuk geliefder dat zijn voorganger.
Na zijn dood heeft hij het kasteel overgedaan aan de Ierse staat om zoals hij zei; "wat terug te geven aan Ierland, waar hij het zo naar zijn zin heeft gehad". Mooi gebaar en de Ieren zijn er duidelijk en terecht erg trots op.

Het motregende en de zon scheen ook wat er voor zorgde dat er boven Lough Veagh een mooie regenboog hing. Heel romantisch. Vooral ook de tot theehuis omgebouwd turfschuur. Zo schattig.
We hebben de tuin nog even bezocht, waar allerlei groente en fruit wordt verbouwd wat ze in het theehuis gebruiken.

Daarna hebben we Doe Castle bezocht wat noordelijker in Donegal lag. Het is een oud kasteel, wat in verschillende handen is geweest. Momenteel is het vervallen en alleen de grote toren staat er nog redelijk knap er bij. Er woont nu niemand meer.
Het plan was om terug te gaan naar Killybegs en te eten bij Kitty Kelly's, een restaurant waar Pascal eerder gegeten had en waar het volgens hem erg goed eten was. Helaas was het restaurant dicht. We hebben toen maar besloten om het restje spaghetti uit de vriezer te halen en dat op te eten als maaltijd. Maar dan wel aan een subliem stukje kust. Het was een steil stukje naar beneden maar van daaruit hadden we een prachtig uitzicht op de zee. Ik ben in slaap gevallen met het geluid van de branding op de achtergrond. Het wakker worden was nog mooier omdat we de zonsopgang hebben kunnen zien toen hij over de bergen tussen de wolken door piepte. Wat een sprookjesachtig mooi land is het toch, waar je zomaar aan de zee in slaap kan vallen en waar je gewekt wordt door de zon die over de bergen komt gluren.