Bunratty Castle en Folk Park

Nu was het tijd om weer zoetjes aan naar het zuiden af te zakken omdat we toch ooit weer naar huis moeten...helaas.
Maar eerst nog even een ontbijtje scoren in Killybegs. We waren eerder in de Supervalu geweest en daar zit een tearoom boven die via de Supervalu te bereiken was. We hebben wederom Nicky's niet kunnen vinden.
Dus maar een ontbijtje bij de Supervalu zelf gekocht. Pascal een heerlijk voedzame chickentortilla (:-S) en ik een real Irish breakfast met sausages, black and white pudding, bacon and eggs. Niks mis

mee en tot diep in de middag geen honger :-). En nog voordeliger dan zelf broodjes en zo te halen. Want dat is een klein nadeel van Ierland,...de boodschappen zijn schrikbarend duur. Het is goedkoper om uit eten te gaan in een pub.

Pascal heeft flink op het gaspedaal gestaan om via Sligo en Galway weer in County Clare te geraken.

Ondertussen hebben we een snelle stop gemaakt bij het graf van Yeats in Drumcliff, Sligo. Er staat een monument ter nagedachtenis aan hem met een, vind ik, prachtig gedicht er op. Het gaat zo:

Cloths of Heaven

Had I the heavens' embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,
I would spread the cloths under your feet
But I, being poor, have only my dreams
I have spread my dreams under your feet
Tread softly because you tread on my dreams.

Natuurlijk waren er ook daar weer Amerikanen, of Gympies zoals we ze omgedoopt hebben. Dit omdat ze altijd op van die overdreven schreeuwerige gympies lopen. Amerikanen zijn op zich erg vriendelijke mensen, maar iedereen die ik in Ierland sprak over Amerikanen, was van mening dat ze overdreven en luidruchtig zijn. En de meesten waren dat inderdaad ook.
Pascal zei dat de meesten hier op zoek zijn naar hun 'roots' (of peentjes, zoals we het daarna maar noemden), omdat hun over- overgroot opa een naar Amerika geëmigreerde Ier was.

Wat mij het meest irriteerde was het feit dat ze altijd met een kartonnen beker koffie in hun hand lopen en daar niet echt heel netjes mee omgaan. Een mevrouw in het kerkje bij het graf van Yeats; OOHW! WHAT A LOVELY COUNTRY CHURCH!!! brullend midden in de kerk, terwijl wij respectvol zachtjes deden) en zette vervolgens zonder schaamtegevoel haar beker even op het doopfond, terwijl ze haar veter strikte met haar voet op een kerkbankje.... Misschien is daar op zich niks mis mee zou je denken, maar ik vond het toch wat respectloos. Overal lege koffie bekers op de grond terwijl er nog geen vier meter verderop een vuilnisbak staat.... Maar ok,...wie ben ik.

Op weg naar Clare...
Niet veel later kwamen we aan in Bunratty en Bunratty Castle en het Folk Park. Pascal had een heel schattig klein campingkje gevonden waar net plek was voor 4 campers of caravans. De eigenaresse was heel erg aardig en de werden ook meteen welkom geheten door Ben de Labrador Retriever die graag balletje wilde gooien en bijna de camper in sprong. Omdat het al 14.00 uur was besloten we op aanraden van de eigenaresse de volgende dag naar het Folk Park en het kasteel te gaan. We hebben even rustig vakantie gehouden, boekje gelezen en wat gedronken in het zonnetje. Want dat was weer on-Iers goed. We hebben al met al twee dagen "nice Irish weather" gehad. (wat betekent; wind en druilerige regen).

Later op de middag zijn we richting de stad gelopen en hebben we wat gegeten bij Durty Nelly's, een van de oudste herbergen/taveernes in het land die vroeger gerund werd door,...niet heel verrassend, Nelly. Nelly had de gewoonte haar gasten soms ook 'in natura' te laten betalen. Vandaar haar bijnaam.
Het is een heel gezellige en knusse pub. Met hoekjes en gaatjes en knusse zitjes. Je kunt er heerlijk eten voor niet echt heel veel geld en er is vaak live muziek. Zo ook de avond dat wij er aten. Het was echt heel erg gezellig, zelfs met alle andere touristen. We hebben er heerlijk gegeten en gedronken en 's avonds heerlijk geslapen in ons campertje. Was nog wel even spannend teruglopen over een donkere weg met aan weerkanten bramenstruiken en zo nu en dan een auto. Gelukkig had ik een zaklampje op mijn telefoon.

27-09-2014
Vanmorgen zijn we weer redelijk op tijd opgestaan, geprobeerd te douchen. Het was even uitvogelen hoe je warm water uit de douche kreeg. Je moest dus de kraan helemaal naar koud draaien om warm water te krijgen,...dus niet alleen aan de verkeerde kant van de weg rijden maar ook nog de kraan verkeerd om...;-)

We zijn meteen naar het Folk park gegaan waar huizen staan uit het verleden, een soort open lucht museum. Erg leuk om te zien. We hebben eerst Bunratty Castle van binnen bekeken. Dat was zeer de moeite waard. Het is sinds de 14e eeuw in verschillende handen geweest en als laatste van de O'Brien familie. Het staat ook op een prachtige strategische plek. Aan de oever van de Shannon en je hebt een goed uitzicht over het hele dal. In de jaren 30 van de vorige eeuw heeft een Amerikaans echtpaar het op zich genomen om het vervallen kasteel helemaal te restaureren en het te vullen met atributen die in

een kasteel thuishoren. Dat is ze goed gelukt.

Daarna hebben we geluncht in Durty Nelly's om afscheid te nemen van Bunratty omdat we door moesten naar Doolin om daar ook afscheid te nemen met een bezoekje aan McDermots.

De rit terug door The Burren was wederom schitterend, wat een bizar landschap. Aan een kant tegen Ierland aan en aan de andere kant de oceaan.

Het weerzien met Doolin was leuk, want het was zaterdagavond en er was een vreemdsoortige sport op the telly. Soort kruising tussen hockey, tennis en rugby,...het bleek hurling te heten. Helaas voor Tipperary, waar het publiek van McDermots voor was, won Kilkenny. Dat betekende wel dat we snel een plekje hadden om wat te eten.

Wederom de steak voor mij en de stew voor Pascal.

Het liep later op de avond weer vol met luidruchtige gympies. Je hoort ze ook overal bovenuit lachen en praten. Hugs en "I love you's' vlogen weer door de ruimte; de Amerikanen waren weer aangekomen, opzoek naar hun 'peentjes'.

Na een tijdje hadden we het wel weer gezien en besloten we naar bed te vertrekken. De camper hadden we op de parkeerplaats naar de pub gezet, Als je dat in Nederland doet op een zaterdagavond weet je zeker dat je rond sluitingstijd gewekt wordt door dronken onverlaten die aan je camper lopen te schudden of er tegen aan staan te piesen. Hier dus niet. Ik heb wel wat dronken Ieren gehoord die gezellig aan het zingen waren en af en toe iemand die even in de rivier moest plassen, maar verder helemaal geen probleem. Wat is het toch een heerlijk land.