Het vertrek!

Na alle voorbereidingen en voorpret was nu eindelijk de dag aangebroken dat we naar Ierland gingen.
Was nog even spannend hoe zich dat zou ontwikkelen na Pascals ongeluk. Maar gelukkig, het kon doorgaan.

Omdat we bij mijn moeder logeerden was het niet zo verschrikkelijk vroeg opstaan om op tijd op Schiphol te komen. Nadat we mijn koffer ingecheckt hadden zijn we meteen doorgelopen naar de gate waar ons vliegtuig nog niet stond.
Met een half uur vertraging zijn we vertrokken vanaf Schiphol. Nog geen anderhalf uur later landden we op het vliegveld van Cork waar Evert van de camperverhuur ons al opwachtte.

Mijn eerste kennismaking met Ierland was een vochtige,....maar dat is niet zo gek. De rit naar waar de camper stond (Castlemaine) was een mooie manier om alvast wat van het land te zien. De regio waar Cork ligt is prachtig bebost en het glooit. Langzamerhand veranderde het landschap naar wat ruiger en iets kaler.
De gekleurde huisjes is de stadscentra zijn zo leuk om te zien. Als de zon had geschenen had je niet anders dan vrolijk kunnen worden van het aanzicht,...als je dat al niet was van het mooie landschap en het feit dat je in Ierland bent.

Evert vertelde onderweg veel over Ierland en de verschillende streken. Voor mij compleet nieuw, maar voor mijn doorgewinterde Ierlandganger gesneden koek met nootjes ;-). Ik geniet van alles wat ik hier zie en elke keer betrap ik mezelf er op dat ik een glimlach van oor tot oor heb. Wat door mijn liefje "een blije bakkes" wordt genoemd. Klinkt niet zo aardig als dat het bedoelt wordt.

Na enige uitleg over de camper, onder het genot van koffie/thee en scones met jelly en clotted cream, was het tijd voor een proefritje. Omdat Pascal vrachtwagenchauffeur is is het voor hem niet heel uitdagend om met een camper te rijden, links rijden vormt na 7 jaar Ierlandvakantie op de motor ook geen struikelblok meer. Dat ging dus allemaal van een leien dakje.

Daar gingen we dus...
Ring of Kerry. 66 kilometer gereden langs prachtige uitzichten die soms helaas aan het zicht werden onttrokken door de nevel. Maar niettemin prachtig. De nevel draagt wel bij aan het stukje mystiek wat toch bij Ierland hoort. We stopten bij een plekje (Kells) waar je een schitterend uitzicht hadden over Dingle Bay. Natuurlijk foto's gemaakt :-).
Toen weer verder voor de rest van de reis. Langs groene valleien waar je de wolken over de bergen zag rollen, en baaien omzoomd met struiken in herfstkleuren met hier en daar een karakteristiek wit huisje.

Nu zijn we aangekomen in Cahersiveen of Cathair Saidhbhín.(Succes met uitspreken) op de camping Mannix point. Vanuit hier kijken we uit op Portmagee Channel en op een schiereilandje hiernaast zien we een ruïne van een oud fort liggen dat -effe goed kijken- Leacarabuaile Stone Fort heet. Weet je dat ook weer.

Het plan was om lekker in een pub wat te gaan eten, maar aangezien ik een hongerklap kreeg en daardoor zelfs de in de berm groeiende bramen niet kon weerstaan, leek het Pascal een beter idee om bij de supermarkt alvast een Snickers te halen, voordat ik in de berm zou gaan staan grazen. Het plan alleen een snickers te halen groeide spontaan uit tot een kar vol met eten om toch maar in de camper wat te gaan koken.

Nu,...het is donker,...buikje vol,...Keltisch muziekje op de achtergrond,...zo meteen even douchen in het toiletgebouwtje...(tja, tis toch kamperen hè, zelfs met een camper met douche)...kan ik zeggen dat de eerste dag Ierland echt top was. Ben heel benieuwd naar wat morgen brengt. :-)