22. Stranddagje

We werden heerlijk wakker in ons strandhuisje en volgden de tip op van onze huisbazin: ontbijten bij The sailing cow, een halve mijl vanaf thuis. Een lekker ontbijtje met brood en gebakken ei en in 't zonnetje wandelen naar huis.

Het was een echte stranddag, dus we rommelden lekker bij het huisje, zwommen in de Atlantische oceaan, lunchten op z'n Italiaans met tomaat en mozzarella, heerlijk. Later in de middag reden P en C een rondje over de Cape, naar Brewster, Orleans en Chatham, dit laatste dorpje ligt helemaal aan de zuidoostkant van de Cape, met uitzicht op zeeleeuwen!

Een paar dingen vielen ons op:
- een strandcultuur met boulevard, strandtentjes, loungerestaurants, winkeltjes, ijsjes etc zijn we niet tegengekomen. Ook terrasjes waar je op een mooi punt even lekker wat kunt drinken hebben we amper gezien.
- winkelen zoals wij doen in binnensteden is hier onbekend. Dat doen de Amerikanen in de mall, aan de rand van de stad. Gezellige dorpjes en stadjes met een echt centrum zie je dus niet veel, Chatham kwam nog het dichtstbij.
- Cape Cod is heerlijk rustig, overal staan vakantiehuisjes, en hotelletjes/motelletjes met appartementen, in alle prijscategorieen. De stijl is heel leuk: grijze

houtbouw met witte accenten. En de huizen worden bekleed met lichtgrijze houten plankjes, als een soort schubben. Allemaal laagbouw, en de stijl past heel goed bij de sfeer. Die is nog het meest vergelijkbaar met onze Waddeneilanden.
- ook hier gaat alles met de auto, zeker de boodschappen uit de supermarkt. Terwijl er op zich goed te fietsen valt, qua afstanden en platheid. Maar de winkels liggen ver uit elkaar, en je gaat daar ook echt doelgericht naartoe. Zoals gezegd, winkelen doe je in de mall.

We wilden 's avonds uit eten, ook weer na een tip van onze huisbazin, en reden naar het restaurant van onze keuze. Valet parking, dus je auto werd geregeld, maar ook bijna een uur wachten voor een tafel. Okay. Volgende adres, exact hetzelfde verhaal. Toch maar doen dan, dus we kregen een pieper en namen plaats in de wachtruimte, wat al aangaf dag dit heel normaal was, zeker in de drukke zomerperiode.
Bij ons in Europa heeft een restaurantje natuurlijk ook wel eens geen plek, maar dan wandel je naar de volgende op het plein en dan ga je daar eten. Grappig, die verschillen!

We hadden mooi de tijd om alvast te bedenken wat we wilden eten dus toen we eenmaal een tafel hadden ging het snel: binnen een uur hadden we een voorgerecht en hoofdgerecht op tafel en stonden we weer buiten! Het was qua sfeer een beetje vergelijkbaar met Van der Valk, het eten was heerlijk en we kregen het niet op. M en D haalden allemaal mooie herinneringen op aan de basisschool en turnen, dat was heel leuk om te horen!

We bedachten dat al het fastfood/take away hier niet gezien wordt als "uit eten", en dat deze familierestaurants zo wel gezien worden. "Fine dining" lijkt waarschijnlijk nog t meest op onze Franse/Italiaans ingestelde horeca. Maar dat is niet gangbaar zo te merken.

We hadden natuurlijk niet de illusie dat we Amerika konden doorgronden in een vakantie, maar vooral door het kamperen en het eigen huisje hadden we wel een beetje het gevoel dat we begonnen te begrijpen hoe het hier werkt en hoe de maatschappij en het dagelijks leven in elkaar steken. En dat is uiteindelijk toch het allerleukste om te ervaren, vooral ook omdat je daardoor ook weer erg veel leert over je eigen achtergrond, cultuur en gewoonten.