10. Water

Vandaag was Toronto de eindbestemming, via de Niagara watervallen!
In de ochtend was het wat fris, en met het oog op de watervallen trokken we maar eens wat warmere kleren aan.
We reden lekker rustig, met het relaxte verkeer mee, in noordelijke richting, we moesten ongeveer 200 km. Het landschap was groen, heuvelachtig, met boerderijen en dorpjes. Veel vervallen woningen en hier en daar van die grote caravans langs de weg.
We kwamen tot de conclusie dat huizen en auto's hier in Amerika een andere betekenis hebben voor de mensen. Ze zijn veel goedkoper dan bij ons, en het lijken veel meer gebruiksvoorwerpen te zijn ipv hele persoonlijke bezittingen. Grappig om dat te ontdekken.

In het Amerikaanse stadje Niagara Falls zochten we een parkeerplek op in een garage, en gingen op zoek naar lunch. Wat een kermis! In een redelijk vervallen winkelcentrum zaten allerlei eettentjes Foodcourt), met een strikte scheiding van bezoekers: Chinees, Indiaas, Italiaans, heel grappig om te zien dat de meeste mensen keurig bij hun eigen eetcultuur bleven. En keiharde muziek erbovenuit, wel goede muziek trouwens ;-)

We konden voor $70 pp op drie manieren naar de watervallen: met een boot onderlangs, op een uitzichtpunt en nog iets. Dat duurde dan ruim 3 uur. Dat vonden we wat veel, vooral omdat het intussen echt keihard was gaan regenen. Op een holletje renden we terug naar de parkeergarage, waar het regenwater netjes langs de autohellingen naar beneden stroomde. Slechte afwatering.

Van buurvrouw Marlies hadden we de tip gekregen om de Falls vanaf de Canadese kant te bekijken, dus we staken de brug en de grens over ( waar we precies moesten vertellen wat we kwamen doen en hoelang en wanneer

we in Amerika waren aangekomen en wanneer we weer zouden vertrekken, én nieuwe stempels in de paspoorten!) en zochten een parkeerplaats op (voor $20). Het was net even droog, en via een bezoekerscentrum bekeken we de watervallen, we stonden bij de zogenaamde horseshoe, in de vorm van een hoefijzer, waar 90% van het water overheen kolkt. Wat een geweld!
Af en toe barstte de onweersbui weer ongenadig los en holden we weer naar binnen. Wel een beetje jammer, maar we hadden wel lol met foto's maken (tot de batterijen van de camera allebei leeg waren , grrrrrr, vergeten op te laden). Al met al waren we blij dat we niet onderaan de waterval in een boot dreven, het was echt te erg met de regen.

(P.s..... Carolien had 2 parapluutjes op het laatste moment in de koffer gestopt, toch handig ;-)
(Ps2...toen we terugkwamen bij de auto bleek de motor nog te lopen. Toch beter de stopknop indrukken ;-)

Door naar Toronto, een kleine 2 uur rijden nog. We reden langs het gigantische Lake Ontario, zo groot als half Nederland! De skyline van Toronto kwam steeds dichterbij en ons poepiesjieke hotel King Edward lag midden in de stad. We konden gelukkig parkeren om de hoek (kost een paar centen, maar minder duur dan in Amsterdam) en rustten even lekker uit op onze giga-kamer met 2 queensize bedden).

's Avonds liepen we naar het waterfront, waar een soort park met kades en bootjes en restaurants aan het meer ligt, met aan de overkant een groot recreatie-eiland. Erg mooi en leuk om te lopen met de ondergaande zon! Vooral met een lekker glas wijn.
Na een broodje bij de Subways* bij wijze van avondeten kropen we lekker op onze kamer met WiFi ;-)...Marijne kletste via Whatsapp even met Thijs, die in Spanje zat, waar het middenin de nacht was, die arme ziel.....

*Inmiddels hadden we een vaste keuze: Pieter een footlong met lekker

rundvlees, kaas en sla, Carolien een 6inch Italian met tonijnsalade, kaas en sla, en de meiden ook 6inch-broodjes met wisselend beleg.