Northland 3x, Auckland, Raglan, Mount Taranaki.

Aller eerst natuurlijk een gelukkig nieuwjaar. Mijn eerste hoofdstuk in het nieuwe jaar. Het is alweer 2019. Kunnen jullie dat al voorstellen? Ik word dit jaar alweer 29! Tijd vliegt when you are having fun. Het wordt een iets langer verhaal, maar wel de laatste van NZ.

Ik schrijf dit in ons laatste hostel in New Zeeland. Maar eerst zal ik jullie daarom nog even inlichten wat er allemaal gebeurd is sinds wij het groene monster hebben ingeleverd. De eerste week zonder camper was even ontwennend. Knikkende knieën, trillende handen, je kent het wel als iemand die verslaafd is. Proberen een camping te boeken terwijl je dan geen slaapplek hebt. Ja tenten, dat zou geen oplossing kunnen zijn. Helemaal niet als je 1 week een auto huurt. Wel goedkoop trouwens, een mitsubishi colt grande. Best een ruime wagen en ook 1 die niet met 50km/h een berg op komt, maar met een gewone snelheid vam 110 km/h naar boven pruttelt. Deze hebben wij gehuurd van Rent a Dent. Goedkope auto's maar het is het wel waard. Wij hebben bijvoorbeeld nu weer een auto gehuurd naar Ragland voor 90 euro voor 6 dagen, onbeperkte kilometers. Maar goed. Terug naar het verhaal.

Nadat we dus de 19de december de auto hadden ingeleverd zijn we naar boven gereden. Eerste stop (omdat het al vrij laat was) was Orewa. Het zijn bijna allemaal kleine kust plaatsjes waar wij overnacht hadden, maar dat is logisch als je richting een plek rijdt waar de 90mile beach is. Orewa is gewoon een klein kust plaatsje waar niet heel veel te doen is verder. Klein winkelcentrumpje met wat gezellige cafeetjes. We sliepen in een hostel waar ik de naam van vergeten ben. Ik raad het verder ook niet echt aan, tenzij je heel snel internet en wifi wil. Volgende dag op een rustige manier naar Whangarei gereden. Voor Nieuw Zeelandse begrippen een redelijk grote plaats. Grote winkel plek waar je bijna alles wel kan kopen. Van supermarkten naar grote malls. We zijn er uiteindelijk in een cabin wezen slapen op toevallig een camping van een Top 10 holiday park weer. Het was opzicht wel oke. Ik was een keer niet uit me bed gezweet zoals elke ochtend in de camper.

Volgende dag. We hadden wat tips van de eigenaar gekregen van de camping voor waar we naar toe konden gaan. 1 punt daarvan was om naar de watervallen te gaan van Whangarei. Hij was nog best wel imposant om te zien, helemaal als je bedenkt dat daarnaast een dood normale golf club ligt. Geen idee of je balletjes in de waterval mag slaan. Maar zoals de vorige keer met camper en het lekkende dak, hadden we nu ook weer wat. Wij hoorde al de hele tijd wat bij rechterband, en het klonk echt niet goed. Ik zei al tegen JW dat het waarschijnlijk de remmen waren. Dus wij naar de AA gereden (Anwb van Nieuw Zeeland). Zij hadden geen plek tot na de kerst, maar gaven ons de tip om het aan de overkant te proberen bij de Toyota garage. Dit was allemaal rond 1 a 2 uur s'middags. Wij naar de overkant rijden, alles uitleggen en auto ingeleverd bij de Toyota. Even later kwam de monteur terug en ja hoor, remschijf en remblokken moesten vervangen worden. Kosten: 500 NZD. Dit gingen wij dus echt niet betalen, dus we hadden Rent a Dent gebeld. Zij hadden hun excuses aangeboden en alles alweer betaald voordat ik nog iets kon zeggen. Goede service verder dus, alleen hadden ze wel even de auto mogen nakijken. Uiteindelijk reden we dus rond half 5 naar Paihia, dus de tips van de camping konden we niet echt meer doen.

Paihia. Backpackers oord van de Northland. Toen we aan kwamen bij ons hostel (Mousetrap, aanrader als je een rustig hostel wil, om 11uur moet het stil zijn in het hostel), zagen we wel waarom het een backpackers oord was. In 1 straat rond de 10 hostels. Het heet ook Backpackersstreet. Dit was voor ons een tussenstop vooddat we naar Cape Reinga gingen, waar we ook een cabin gefixt hadden. We hadden 2 bedden geboekt, ik sliep op een kamer met 4 en JW op een kamer van 8. Ik had die van 4 gekozen omdat ik een zo een klein mogelijke kans wilde hebben dat ik een snurkend persoon op de kamer had. 11uur, de grote lampen gingen uit en het werd stil in het hostel. Om half 12 ging ik maar eens naar bed. Ik was de kamer nog niet eens binnen of ik hoorde al iemand snurken. Wat een geluk toch weer.... gelukkig werd die persoon wakker toen ik binnen kwam en hoorde ik voor even geen gesnurk meer. Om 4 uur werd ik wakker, en lagen er 2 mensen in mijn kamer te snurken, wat een geluk weer. Ik heb denk ik die nacht 6uur geslapen door het gesnurk. Volgende morgen aan JW gevraagd hoe het bij hem op de kamer was. 8 mensen inclusief hij, die die nacht niet gesnurkt hadden. Heb ik weer. Zo zie je weer, kans berekening is een leugen.

Richting Cape Reinga hadden we eigenlijk alleen maar regen. We zijn maar naar onze overnachting gereden en daar maar een beetje niks lopen doen. De volgende dag. Regen, alweer. Nou ja dan maar rijden naar Cape Reinga. Hopen op het fijne weer. Maar het werd alleen maar slechter richting Cape Reinga, tot een soort mist aan toe. Wij stonden bij bepaalde informatie borden, waar ze vertelde als je hier naar beneden kijkt, zie je dit dit en dit. JW en ik keken elkaar aan en dachten alleen, wat een kut informatie. Maar goed, er was nog wel een leuk deel aan dit alles. Dit was het zandboarden, of op zijn Engels, sandboarden :p. Door de regen kon je extra hard van de duinen afgaan. Wel daarna helemaal doorweekt natuurlijk. Het was het zeker waard. Nu moesten we alleen nog een slaapplek vinden. Dat was wat lastiger dan gedacht zo vlak voor kerst. Het is namelijk dan ook zomer vakantie voor Nieuw Zeelanders enzovoort. Half Auckland trekt dan naar het noorden. Uiteindelijk zijn we weer naar de Mousetrap gegaan om de dag erna op kerst avond naar omi's nicht haar familie te gaan.

Te Ngaere (ja dit heb ik ook 4x moeten opzoeken hoe je het schrijft). Dit was de plek waar we de komende 2,5 dagen mochten vertoeven. We werden door Terrance (1 van de zonen) en Susan zijn vrouw met open armen ontvangen. We waren er rond 2 uur in de middag denk ik. Het was droog maar wel bewolkt. Ze zeiden dat het begin van de kerst al tijden niet zo slecht is geweest. Geen zorgen, wij kennen in Nederland andere kerstdagen. Het voelde ook niet echt als kerst. Het was 23 graden, maar bewolkt. De bewolking mocht de pret niet drukken. Kerst avond is eigenlijk in Nieuw Zeeland de grote dag dat iedereen met elkaar eet enzo, wat wij meestal op eerste kerst dag hebben. Net zoals in Engeland hebben ze ook geen 2de kerstdag maar Boxing day. Enfin, het werd een kerst avond met 16 mensen en een groot buffet. Iets anders dan zoals ik altijd mijn kerst vier. Wel ontzettend gezellig! Een pooltafel in de garage is ook altijd wel leuk,

dus daar hebben we nog best wat gepooled. Eerste kerst dag. Al om half 8 gewekt, en dan waren we nog als laatste wakker... pittig. Kadootjes uitpakken zoals in Nederland. Gezellig met zijn alle bij elkaar. Zelfs wij kregen wat. Allebei 2 pakken Nieuw Zeelandse celebrations, super lief. Ze zeiden wel, laat ze niet op tafel open staan, want dan zijn ze binnen een dag weer op. Ik had er 1 open gemaakt en ja hoor, binnen de dag was hij alweer op, ook 1 van JW maar dat mocht de pret zeker niet drukken haha. Het klaarde ook al wat op, de zon kwam door en 1 van de nichtjes was in de avond verbrandt. Nou ja eigenlijk waren ze allebei verbrandt haha. Bij de 1 de benen en de ander het boven lichaam. Volgens mij was moeders in het gezicht verbrandt, dus ze hadden in totaal een heel lichaam verbrandt. Op boxing day was het strak blauw, warm en zijn we met de boot het water op gegaan. Achter de boot op (wat zij noemen) een buscuit. Een rond/ovale band waar je met 2 a 3 personen op kunt. Einde middag was het weer tijd om terug te gaan. Wat een super leuke gezellige familie. Tot ooit?

Auto weer ingeleverd en wel. 1 nacht weer in Auckland in waar het Nieuw Zeeland in begon, Albion hotel. Vlak bij de bus die we moesten nemen om weer terug te gaan naar Paihia, waar we een week lang vertoefden. In het Hostel Bay Adventure. Wij kwamen in kamer 7. Daar zaten mensen in die allemaal al langer in het hostel zaten. Sommige zelfs al 1 a 2 maanden. Die werkte dan ook wel in Paihia, maar ik vond het lang in zo een dorp. Maar goed. Kamer 7, stuk voor stuk gezellige mensen. Sowieso al die mensen die er al langer zaten. Er was elke 2 dagen een nieuwe aanwas van mensen, maar dat was wel grappig om te zien eigenlijk. We wilden gewoon na 7 a 8 weken, alleen maar reizen even een week niks doen. Nou dat is zekee gelukt. JW begon zich ook wel te vervelen, maar dat heeft hij overal als hij langer dan 3 a 4 dagen niks doet. Ik ben in dat opzichte heel makkelijk met niks doen haha.

Oud en Nieuw was ook anders dan in NL. Je denkt dik vuurwerk, maar hier was het een slap aftreksel van 2 minuten en toen was het over. Dus zat er maar 1 ding op, de nieuwjaars duik te doen met JW (in de ochtend ging het mij toch niet lukken met een kater). In de boxer het water in gerend, zonder unox muts, iemands handdoek gejat en weer omgekleed (ja die handdoek ook weer terug gegeven). Helaas sluit wel alles vroeg in Nieuw Zeeland. Heel veel tenten en barretjes sluiten om 1uur al (niet op oud en nieuw, maar toch). Maar na een week, Russel, Paihia gezien te hebben, 5 dagen achter elkaar een hangover te hebben gehad en heel veel leuke nieuwe mensen ontmoet te hebben, was het weer tijd om terug te keren naar Auckland. Ik wist ook weer gelijk waarom ik niet van het openbaar vervoer hield.

Back again, where New Zealand started. Helaas dit keer niet in het Albion hotel maar in de Fat Camel backpackers. Op onze kamer na, geen aanrader. Wat een muf hok was dat. Je had zelfs kamers zonder raam. Als je de douche uitstapte om te af te drogen, was je na 1 minuut opnieuw nat, maar dit keer niet door water uit de douchekop. Er is gelukkig wel een barretje beneden waar je voor 5 dollar een maaltijd krijgt en een biertje. Dat is dus best een koopje. We hebben dit alleen nooit gekocht. In Auckland zelf hebben we dit keer niet veel gedaan. 1 dag ben ik bezig geweest om mijn telefoon te laten maken. 1 avond hebben we in de Skytower gegeten die net zoals in Amsterdam 360 graden rond draait. Ik heb voor 2 dagen een motor gehuurd om terug te rijden naar Cape Reinga om het een keer met wel zicht te hebben gezien. Beetje verkeken op de afstand (1000km en 12uur op de motor in 2 dagen). Waarbij JW zichzelf vermaakte op Waihiki Island met wijn en bier en een tennis wedstrijdje mee pakte van ATP toernooi.

Voor naar Raglan konden we kiezen om of met de bus te gaan, of met de auto. We kozen voor het laatste, aangezien het 186 dollar kosten voor 6 dagen, + je kon nog ergens heen als je weg wilde.

Raglan weer. Het blijft een leuk dorpje. Volgens mij zijn de meeste vakantie gangers nu ook wel weg. Want het is hier niet echt druk. In de zomer vakantie kan hier namelijk het dorp uitgroeien van een kleine 5000 mensen naar 20.000 mensen. En mensen, IK HEB MIJN EERSTE SURFLES OOIT GEHAD. Ik wist niet dat het leuk kon zijn, zelfs al val je 20x van je surfplank. Maar ik heb het gedaan ;). Dinsdag heb ik weer een lesje. We slapen overigens in het Backpackers Waterfront Lodge. Aanrader voor de mensen die naar Raglan gaan. Ook wilde ik nog steeds Mount Taranaki zien. Dat is 4uur rijden vanaf Raglan. Dus waarom ook niet. We hadden ook nog iemand extra mee die mee reed en die de wandeling ook graag wilde doen. Voor de wandeling staat ongeveer 4-6 uur return volgens de DOC. Op het bord van de wandeling zelf, stond 3,5 uur heen en 3,5uur terug! Het is zeker geen makkelijke klim, maar uiteindelijk waren we na 4 a 4,5uur weer beneden! Beetje branden kuiten dat zeker na 3 weken geen wandeling meer gemaakt te hebben en 3000 treden omhoog en naar beneden gedaan te hebben. 4uur weer terug gereden gegeten, geslapen en nu ben ik al 2 a 3 uur bezig om 1 blog te schrijven. Dit is denk ik wel de laatste blog van Nieuw Zeeland. Alleen dinsdag nog surfen, vandaag sunday sessions met de neven van Frits en dan woensdag naar Australie.

Nieuw Zeeland wordt nu afgesloten na 2.5 maand reizen en doen. Maar het was het allemaal waar. Ik denk dat ik 80% van Nieuw Zeeland gezien heb, op de great walks ook na. De meeste van die walks duren 3 a 4 dagen! Misschien als ik ooit beter getraind ben en mij verveel, dat ik nog eens terug kom voor die wandelingen, maar 1 ding is zeker, het is een prachtig land. Ik raad het ook iedereen aan om hier 1x in zijn leven naar toe te gaan. Tot in Australie!