Donderdag 3 januari kwamen we aan in Banyuwangi, een klein plaatsje vlakbij de oostelijke haven van Java. We kwamen hier met het idee om meteen 's nachts de Ijen vulkaan te beklimmen. Eenmaal aangekomen zei onze homestay eigenaar echter dat de vulkaan gesloten was die avond. Er moest nog troep opgeruimd worden, wat ze meestal rond de eerste dagen van januari doen. De planning kon dus weer aangepast worden. Gelukkig was dit niet heel lastig. Vrijdagochtend vertrokken we met de trein naar Probolinggo. Hier hadden we weer een homestay geboekt, waar we diezelfde nacht naar de Bromo vulkaan konden.
Samen met een Nederlands meisje en een 70-jarige man (!) uit Zwitserland vertrokken we om 02:00 richting het uitzichtspunt. Het uitzichtspunt was een aardig stukje naar boven lopen, wat voor de oude man erg vermoeiend was. Er liepen ook mensen met paarden die je naar boven kunnen brengen (tot aan de trappen). Zielig voor de paarden, maar voor de man was dit wel een betere keuze. Wij liepen met z'n drieën naar boven met een geweldig uitzicht over de sterrenhemel. Na ongeveer een half uurtje kwamen we aan bij de top. Helaas verdwenen de sterren al snel onder een dikke laag bewolking en hebben we niks van de zonsopgang gezien. Rond 05:30 vertrokken we naar de krater en reden we met een jeep door het aparte vulkaanlandschap. Ook hier moesten we weer een stukje omhoog en het laatste stuk was een steile trap naar boven. Eenmaal boven hadden we wel een mooi uitzicht. Helaas konden we niet goed in de krater kijken door de (zwavel)wolken. Maar het was wel een hele leuke ervaring!
Hierna gingen we terug naar de homestay en om 11:00 zaten we alweer in de trein terug naar Banyuwangi voor Ijen poging twee. De man uit Zwitserland zat ook in deze trein, want ook hij zou die nacht de Ijen gaan beklimmen. Wij vroegen ons af hoe hij dit in hemelsnaam ging doen, maar wenstte hem veel succes.
Hier kwamen we om 15:00 aan en met slechts een paar uurtjes slaap van de vorige nacht, waren we aardig moe. We zijn om 17:00 gaan eten en daarna meteen naar bed gegaan. De beklimming naar de Ijen krater duurt namelijk veel langer en daarvoor moesten we al om 00:15 in de auto zitten! Gelukkig waren we beiden zo moe dat we toch een aantal uurtjes geslapen hebben.
Rond 01:45 begonnen we aan onze 3,4km klim naar boven. Hiervan was meer dan de helft (redelijk) steil omhoog en de laatste kilometer vlak. Het was een zware tocht naar boven, maar we hadden weer een mooie sterrenhemel boven ons. Eenmaal boven begonnen we de zwavellucht te ruiken en ging het gasmasker op. We gingen de krater in om het blauwe vuur te zien. Hiervoor moesten we 700m naar beneden lopen. Het was goed uitkijken met losse stenen en natuurlijk was het nog hartstikke donker. Door de wind gingen de zwavelwolken steeds een andere kant op en soms kwam het recht op ons af. Het was best heftig en ook vonden onze ogen het niet zo leuk.

In de krater lopen de bekende zwaveldragers die vaak twee keer op een dag naar beneden lopen om zwavel te halen. Vervolgens nemen zij 70-100kg mee naar boven. Dit doen ze allemaal zonder gasmasker en vaak hebben ze slechts een sjaaltje voor hun gezicht. Ze krijgen ook super weinig betaald (ong. 0,05 cent per kilo) en natuurlijk is de zwavellucht niet goed voor de gezondheid. Het was indrukwekkend om dit allemaal te zien en langzaam begon het lichter te worden. Naast het blauwe vuur staat de Ijen ook bekend om het kratermeer. We hadden geluk, want het meer was heel goed zichtbaar en we hadden een prachtig uitzicht. Nadat we weer uit de krater waren gelopen stond daar ineens de man uit Zwitserland weer! Nadat we even gedag zeiden stond de terugweg natuurlijk nog op ons te wachten. Omdat de zon op was zagen we nu pas hoe hoog we waren en hadden we weer een fantastisch uitzicht. De terugweg was gelukkig vrij makkelijk omdat we alleen nog maar naar beneden hoefden te lopen. Uiteindelijk waren we om 09:30 terug in Banyuwangi en waren we helemaal gesloopt. Samen met twee Franse meisjes die met ons de beklimming deden vertrokken we rond 11:00 om terug naar Bali te gaan. Het was een zware en lange dag. Het waren echter wel twee geweldige nachten en ookal hebben we weinig geslapen, het was het helemaal waard.

Terug naar Bali want daar gaan we nog even 12 dagen genieten!