Op weg naar Jodhpur

Vanaf Udaipur gaan we op weg naar Jodhpur. Onderweg overnachten we in Fort Rohet Garh. Een oud fort omgebouwd tot een heel mooi hotel.
Op de weg ernaar toe stoppen we even, omdat onze chauffeur een oude man wilde laten zien die door buffels en m.b.v. schoepenrad uit een diepe waterput water liet vloeien in irrigatiekanaaltjes voor bewatering van de velden. 8 uur per dag en dan wordt hij ook nog afgewisseld, want de bewatering moet doorgaan. Geestdodend werk lijkt ons. Je kan er natuurlijk goed bij mediteren.
Vlak voordat we aankomen stoppen we bij een tempel voor een

omgekomen motorrijder. Het was een drukte van belang. We zagen zelfs een bruidspaar. En velen wilden met ons op de foto. Het verhaal was als volg: de motorrijder was 28 jaar geleden omgekomen bij een o geluk. De motor werd naar het dichtstbijzijnde politiebureau gebracht, maar de volgende dag stond de motor weer op de vorige plek, de plaats van het ongeluk. Dat herhaalde zich wel 10 keer. Men besloot om er maar een heilige plek van te maken, een tempel dus. De omgekomene werd zodoende een God en dus vereerd door de locale bevolking. Bijzonder verhaal. Wat een toewijding.
We komen een beetje laat aan, omdat onze taxidriver onderweg stopte voor de bezichtiging van een tempel van het Janaisme. Dat is een religie die gelooft dat de mensheid onderwezen wordt door spirituele en religieuze leraren. Ghandi’s moeder was een aanhanger van het Janaisme. Gelukkig maakten we dit keer gebruik van een audio-apparaat (in het Duits) voor het verhaal over de tempel. Je zou

er bijna een Hindoe van worden.
Daar hebben we veel tijd doorgebracht.
Ons fort was sprookjesachtig verlicht. Een oase in de woestijn noemden we het. En we werden zeer hartelijk ontvangen.