Naar Ongole

Ik moet mijn dagboekblog toch beter nakijken, want ik krijg reacties op de taalfouten die er in staan. Ga ik zeker doen, maar soms is de computer mij te snel af.

Van Chennai naar Ongole met de trein is een hele belevenis. Om 05.00 uur opstaan. Met Sundar naar het station. Toch nog gauw een drie kwartier rijden, een parkeerplaats zoeken in de chaos en dan samen zoeken naar het goede perron waar de trein naar Ongole aankomt.
Gelukkig hebben we gereserveerde plaatsen in een coupe met

airconditioning. Vriendelijke reizigers knopen een gesprekje met je aan en geven ook aan wanneer we uit moeten stappen. En natuurlijk ook even proeven van de bananenchips. Het was genieten!
In Ongole werden we ontvangen door Sujith, directeur van de school, en Shea, bestuurder van de school.
Samen lunchen we bij Shea thuis en nemen we het programma door.
Daarna samen door de stad Ongole.
Wat een rust in vergelijking met Chennai. Ook veel meer koeien op straat. Tot in de avond in de stad gebleven en sportspullen gekocht voor de schoolkinderen van Cups.
Afsluitend eten we bij Shea thuis. Heerlijk gegeten.
Naar ons hotel en slapen! Zo’n reisdag hakt er flink in!

Op de 25ste kreeg ik bericht dat mijn vriend Paul van der Horst in alle rust thuis in het bijzijn van zijn vrouw en kinderen is overleden. Prachtige momenten hebben we gedeeld, eindeloze filosofische gesprekken gehad en enorm veel mooie kampavonturen beleefd.

Beste Paul, ik kan niet bij je afscheid zijn, maar weet dat je in mijn hart zit.