Het laatste stadje voor de grens met Pakistan

Een lange reis voor de boeg!
Een eindeloze reis door de woestijn lijkt het. Onderweg passeren we enkel legervoertuigen. We zijn dan ook vlakbij de Pakistaanse grens. Regelmatig zijn daar conflicten horen we. Een lange rechte goed geasfalteerde weg met aan weerszijden kale vlakten. Soms kom je een verzameling hutten tegen en is er wat leven in de brouwerij. We zien ook een paar groene weiden met o.a. bloeiend koolzaad

(denken we). Een troosteloos stukje India vinden we.
De driver heeft wel bedacht dat hij ons een fort wil laten zien en een tempel.
We lezen onze boeken in de auto. Het landschap levert geen bijzonderheden. Soms zie je een kudde ( heet dat zo?) kamelen, koeien of schapen met een zwarte kop.
We stoppen bij een heel oud fort. Fort Pokran. Hier komen veel eenvoudige mensen en natuurlijk bussen met toeristen. Er volgen weer vele fotosessies. Ze willen graag met ons op de foto en ze willen de foto daarna ook zien. Is het fort nu de bezienswaardigheid of zijn wij dat?? In een verlaten hoekje van het fort vinden we een galerij met allerlei poppen en zelfs enkele paarden. Heel mooi om te zien. Het is bedoeld als verering van de oppergod Krishna. Het fort isook een museum, maar het ziet er verschrikkelijk vies uit. Geen uitleg die we kunnen lezen, geen audiotoer. Jammer hoor. Ik had graag iets meer willen weten over dit fort.
Jullie begrijpen zo langzamerhand al dat we ook al heel veel weten van het Hindoeïsme. We worden experts of misschien wel gelovigen.
Een deel van het fort wordt gebruikt als hotel. Dit ziet er goed onderhouden uit en de rest lijkt ons sterk verwaarloosd.
De chauffeur brengt ons naar een plaats waar allerlei marktkramen staan. Feestelijk en kleurrijk zien ze er uit. Veelal dezelfde producten worden er verkocht. Het blijkt dat deze plek een soort bedevaartsoord is waar per jaar wel driehonderd duizend pelgrims komen. Te voet! Er is zelfs een speciaal pad hiervoor aangelegd en de pelgrims slapen onderweg in de woestijn. Soms onder overkappingen of gewoon in de open lucht. Bizar! En waar moeten ze dan naar het toilet, denken we dan.
We hebben dit keer de tempel maar niet bezocht en tegen de chauffeur gezegd dat de tempel heel mooi was. Een leugentje om bestwil. We hadden geen zin meer om de schoenen uit te doen en de camera’s in te leveren etc.. we konden ons wel een voorstelling maken hoe het eruit zag.
Even een lunch gebruiken in een authentiek wegrestaurantje. Voor ca. 9 euro eten en drinken we meer dan genoeg.
De driver eet en drinkt nooit met ons mee, ook al nodigen wij hem uit.
Vlak voor Jaisalmer stoppen we even langs de weg voor een kopje Indian coffee. Een beetje andere smaak en onze driver vertelt dat het ligt aan de melk want de begroeiing van de woestijn is ook anders.
En daarna Fort Rajwada...wat een prachtig fort. Wat een contrast!