Hondenleventje

Laten we direct maar iets uit de wereld helpen. De opvatting dat je verzadigd raakt op een wereldreis, of dat mooie ervaringen minder effect hebben als je van het ene wereldwonder naar het andere reist, is onzin. Na 3 maanden reizen zitten we op Rapa Nui en we zijn volledig in de greep van dit mysterieuze eiland. Vandaag doen we een hike naar de top van de Rano Kau vulkaan, in het zuidwesten van eiland. Bijna drie miljoen jaar geleden zorgde een uitbarsting voor de vorming van een deel van het eiland. Het belooft een flinke klim te worden, dus we gaan vroeg op pad. Als we het dorp uitlopen worden we al snel vergezeld door een Duitse herder. Zoals overal in Zuid-Amerika stikt het hier van de straathonden, die overigens ontzettend rustig, beleefd en beschaafd zijn. Ons tempo bevalt hem wel en hij besluit al kwispelend met ons mee te gaan naar de vulkaan. Het pad blijkt behoorlijk steil maar de uitzichten die we hebben als we achterom kijken zijn adembenemend. Halverwege hebben we zicht op het grootste deel van het eiland en de oneindige oceaan. Als er verderop een grote stier op ons pad verschijnt wordt het een beetje spannend, maar gelukkig weet onze trouwe viervoeter wel raad met deze situatie. Al blaffend jaagt hij de moordmachine het struikgewas in, maar verdwijnt vervolgens zelf ook. Met z'n tweeën vervolgen we het spoor naar de top. Eenmaal boven - volledig bezweet - zijn we de enigen. We staan op de rand van de vulkaan en kijken diep de krater in, die zich gevuld heeft met zoetwater en moerasachtige planten. Overigens is de enige andere plek waar die planten te vinden zijn, de drijvende eilanden die we zagen op het Titicacameer in Peru. Uit de zuidelijke kant van de rand lijkt een "hap" genomen te zijn, waardoor er een fantastische doorkijk op de oceaan is ontstaan.
We volgen het pad langs de mond van de krater en komen uit bij Orongo, een "dorp" uit de tijd van de Birdman-cultuur. Nadat de Rapa Nui te maken kregen met tijden van schaarste, ontstonden er ruzies tussen de verschillende stammen op het eiland. Ze vernietigden een groot deel van elkaars beelden en dit betekende het einde van de Moai-cultuur. Voedsel werd een belangrijk aspect van de nieuwe cultuur, met name het ei van de manutara - een bepaald soort zeemeeuw. Degene die het eerste ei wist te vinden, in een competitie, kreeg het meeste aanzien. Rond het dorp, dat op een smalle strook van de krater ligt, zijn veel overblijfselen en rotstekeningen te vinden uit die tijd. Je ziet vanaf hier ook Moto Nui, het piepkleine eilandje ten zuiden van Paaseiland dat rechtstreeks uit een James Bond film lijkt te komen.

Op het moment dat we de vulkaan willen afdalen komt onze trouwe viervoeter weer opdraven. Zodra we starten aan de afdaling voegt zich nog een smoezelige labrador bij ons gezelschap. In eerste instant houden beide honden wat afstand van elkaar, maar een uurtje later zijn het de beste vrienden. Samen jagen ze vol overgave alle vogels op die we passeren. Vrolijk blaffend schieten ze razendsnel door de struikgewassen om zich, zodra de missie is volbracht, vol trots en volledig buiten adem weer bij ons aan te sluiten. Wanneer we na een lange afdaling met pijnlijke voetjes bijna beneden zijn, passeren we een stel fanatiekelingen die juist begonnen zijn aan hun klim. Vinden onze kwispelende maatjes natuurlijk bar interessant, dus die besluiten nog maar eens naar boven te trippelen met de new kids in town. Ons niet gezien, wij vinden dat we een goed brokkie en een koude borrel dik verdiend hebben. Met de tong op de tenen strompelen we nog eens drie kwartier later (wat een pleuris eind!) restaurant Te Moana binnen. Prachtig gelegen in de baai, met uitzicht op de Moai van Tahai en de stoere surfers die de golven trachten te trotseren. De koude biertjes smaken nog lekkerder nu we ze écht verdiend hebben en ook de verse tonijn en curry zijn zeer smaakvol. We bombarderen het maar meteen tot ons favoriete restaurant van het eiland. Hier komen we zeker terug!

Rond 19:00 uur is het tijd om onze huurauto voor de komende 2 dagen op te halen. In het dorp is alles op loopafstand met gemak te bereiken, maar om de rest van het eiland te verkennen is een auto de beste optie. Omdat alle nieuwe modellen op zijn, krijgen we korting. Vinden wij prima, zolang het maar rijdt. Bovendien ziet de oude Suzuki Jimny 4x4 offroad die we toebedeeld krijgen er onwijs avontuurlijk uit. Kun je tenminste nog een beetje scheuren over die hobbelwegen hier! Zodra de spiegels goed afgesteld staan gaan we, net als gisteren, naar Tahai voor de zonsondergang. Hier spreiden we ons kleedje uit, trekken een Coronaatje open en laten ons opnieuw overweldigen door de schoonheid van de avond die valt over de wonderen van het eiland. Geluk is er niks bij. :)