Het aftellen...

Het aftellen is begonnen, de mails van School at Sea stromen binnen en evenals de ideeën om bedrijven te benaderen. Een afspraak bij GGD voor de inentingen worden ingepland.

Nog 6 weken te gaan!
Het aftellen is begonnen…Beau lanceert zijn plan bij school en gaat in gesprek met zijn afdelingsleider Dhr. van der Voorn. Het Mendelcollege is positief en gunt beau dit avontuur.
Voor het docenten team even schakelen….zij moeten al het schoolwerk van te voren meegeven en een plan maken voor

het nakijken en controleren van het werk.

Nog 5 weken te gaan!
Er worden afspraken gemaakt bij de GGD voor inentingen en een tandarts controle…. Van de organisatie komt er post, we teken het contract en regelen de verzekering.

Nog 4 weken….!
Buren komen spontaan met een envelopje met inhoud nadat Beau bij ze zijn verhaal heeft gedaan. Dank jullie wel, Familie van der Vlugt, Frits en xx, Jan en Els, Carolien Sikkens van Photoline, xxx en xxx voor jullie bijdrage. We zien jullie graag op het Sail-out Feestje bij ons thuis binnenkort!
Ook dank aan Kuijpers Nautic in de Waarderpolder, voor de forse korting op het zeilpak van Beau! We kunnen weer wat afstrepen van de inpaklijst.
Over inpakken gesproken….de zomerbroeken liggen gewassen en gestreken klaar, handschoenen, sjaal, zwembroek, snorkel, schoolspullen, verse schriften, potloden en pennen…je gaat 6 maanden weg dus je hebt wél wat nodig.

…3 weken…
Het vertrek komt steeds dichterbij, en toch hebben we het gevoel dat het nog even duurt, toch pakken we elkaar regelmatig stevig vast voor een knuffel en een kus. We voelen het allemaal maar zijn er ook oh zo spannend van. Deze week staat in het teken van paspoort halen en schoolzaken regelen.
We doen ook veel leuke dingen, dankzij zijn schoolrooster is hij op vrijdag 2 oktober ’15 in de gelegenheid om mee te golfen met Het Grootste Golftoernooi Ter Wereld op Golfbaan Spaarnwoude. We spelen voor een goed doel namelijk het eerste Multidisciplinair Centrum Kindermishandeling (MDCK) van Nederland in het Spaarne Gasthuis te Hoofddorp.
Een centrum met alle specialisten onder één dak, om kinderen te helpen bij het verwerken van een traumatische ervaring of erger , misbruik.
Hoe gaaf is het om te zien dat er zoveel mensen zijn die zich bekommeren om een ander en op een ontspannen manier zich inzetten voor een ander. Trots!
De volgende dag gaan we naar ”Mokkie3 “, een reünie georganiseerd door een paar enthousiastelingen die graag in een informele sfeer “ritueel afscheid” willen nemen van de Haarlem Jamborette.
Aan het begin van de avond worden we verwacht op het Naaldenveld, het scoutingterrein in Aerdenhout. Tent, slaapzak en matje mee, evenals een warme trui en verder goede zin.
Een heuse bar is gebouwd en het kampvuur brandt. Beau blijft slapen en geniet van de gezelligheid, haalt herinneringen op en verteld iedereen die het wil horen over zijn avontuur.

Nog 2 weken:
School wil niet meer zo lukken deze dagen, tijdens de economie les denkt Beau alleen maar aan getallen en maakt zich zorgen of hij de centjes voor sponsoring wel bij elkaar krijgt en of de docenten zijn schoolopdrachten wel op tijd inleveren bij zijn mentor.
Hij heeft moeite zich te concentreren, zijn gedachten dwarrelen alle kanten op, en is voornamelijk met zijn hoofd bij de grote reis.
Pien vergeet afspraken en verplaatst een afspraak met de schoonheidsspecialiste tot na het vertrek.
Ja gaat toch niet ontspannen op een bankje liggen nu?
Raymond heeft een briljante ingeving ; de tandarts!! Natuurlijk! Je zal een gaatje krijgen onderweg en in het buitenland naar de tandarts moeten, dus afspraak gemaakt.

Vrijdagavond is de laatste scoutingavond van Beau, met de groep aangevuld met vrienden komen ze bij elkaar om te chillen en te hangen…03.00 uur sluipt hij de trap op. “Het was top mam, love you en trusten”.
Zaterdag verzetten we onze zinnen op de verjaardag van Thomas, ons lieve vriendje wordt 11 jaar. Hoera! Onder het genot van een hapje en drankje is de spanning even weg en voeren we ook (soms) gesprekken over iets anders dan zeilen, gemis en zeeziekte.
Als wij als laatste overblijven komt dan toch het “spookje SaS” om de hoek kijken en grijpt mama Pien bij de strot....slik snik.
De waterlanders vloeien rijkelijk, ik besmeur het witte overhemd van de gastheer (toch maar waterproof mascara de volgende keer) en de gastvrouw snikt hartstochtelijk mee. Tja het is toch wel een dingetje, je kind zo lang weg, op een boot, op open zee, in de veilige handen van een ander…dat dan weer wel.
Diepe zucht en dóór!!....want :
De één na laatste week sluiten we af met een “Sail-out borrel” en hebben een huis vol mensen, hapjes, drankjes en praktische cadeaus. Hij lijkt wel jarig…een veldfles, muskietennet, zakken pepernoten als traktatie voor de groep, dollars én een waanzinnig mooie fotocamera waar hij mee kan “vloggen”.
Beau is niet zo’n schrijver dus creatief als hij is heeft hij een youtube kanaal - beau bakker - gemaakt om te vloggen.
g.Zodra hij de gelegenheid heeft zet hij er steeds een nieuw filmpje op.

DE LAATSTE WEEK;

Beau heeft geluk, de hele week is er op school een aangepast lesrooster in verband met de werkweek van verschillende klassen.
De spanning loopt toch op en de aandacht is ver te zoeken.
Tijd genoeg voor een tandarts bezoek dus. Nou dat was nodig!
3 gaatjes waarvan 1 serieuze, de andere 2 waren beginnende gaatjes en zijn dus ook gevuld. Tussen de bedrijven door krijgt moeders ook een zere kies en ondergaat om 08.00uur s‘ morgens ook even en passant een zenuwbehandeling! Natuurlijk! Kan er ook nog wel bij!
De labels om de kleding te merken zijn binnen en op een avond nemen we de hele stapel aan kleding door en plakken een DoubleB@Sea sticker in de kleding waarna het in de tassen verdwijnt.

Zomerkleding en winterkleding wisselen elkaar af, want ondanks dat Beau aan de Hollandse winter gaat ontsnappen, moet hij toch wel wat lagen kleding aan op weg naar de eerste stop Tenerife.
Het is gelukt om de tassen op vrijdag ingepakt te krijgen…..we zijn klaar voor het laatste avondje uit…een galgenmaal in Haarlem bij de ThrillGrill met voorafgaand een wijntje bij Viqh de wijnbar op de GroteMarkt.
Na een smakelijke hamburger zakken we af naar de Jopenkerk waar we Philip treffen.
Hij kwam uit Schiedam geracet om tussen andere verplichtingen door zijn kleine broertje dag te zeggen. Hoe lief is dat!
Na de stevige knuffel van Phil is het movie time! (en ook heerlijk om de tijd te doden).
We zien The Martian, een film over overleven op de maan een prachtige film met Matt Damon en....hij duurt lekker lang. Eenmaal thuis gelijk naar bed ; “dan is het snel ochtend, mam”

De dag van inschepen, 17 oktober 2015;

We staan allemaal redelijk relaxed op, ik ga snel op pad voor een boodschap voor de brunch zodat we straks gezellig met elkaar aan tafel kunnen. Beau springt onder de douche en speelt nog even snel een spel op de playstation. Zijn vrienden Martijn en Jonathan komen nog even gedag zeggen en eten gezellig een gebakje mee.

Opa en Oma komen om 13.00uur want directe familie mag mee om een kijkje te nemen op het schip.
Nadat alle bagage in ingeladen vertrekken we richting NDSM eiland waar we de Regina Maris voor de eerste keer in het echt gaan zien.

Het is een drukte van belang op de kade, het schip ziet er in het echt prachtig uit en de opgewonden gezichten maken het plaatje compleet. We laten de bagage even voor wat het is en gaan eerst aan boord om een kijkje te nemen.
Beau deelt de hut met Joost, Bart en nog een jongen. Slapen doen ze op een stapelbed en in de hut is een wastafel. Het zal een hele uitdaging worden om hier de spullen voor 4 jongens voor 6 maanden in op te bergen.
De hut bevindt zich in een lange gang, waar ook 2 douches en een toilet is. Boven is een kleine maar praktisch ingerichte keuken waar borden, bekers zeewaardig worden opgeborgen. Er is ook een cola-machine, lekker makkelijk tappen dus en dit verklaard de cola-afstreeplijst op de deur. In de grote eetzaal staan kasten voor boeken en films, dit zal de komende tijd de huiskamer worden van de gehele bemanning. Bovenop de eetzaal bevindt zich de stuurhut, het domein van kapitein Martin en zijn crew.
De Regina Maris is een heuse driemaster clipper en als ik zo rondkijk zal het een hele uitdaging zijn om het te kunnen zeilen….
Beau heeft vooraf een aantal opdrachten gekregen, hij dient zijn zakgeld, telefoon en verzekeringspasje in te leveren in de stuurhut, zijn medicijnen in het kantoor van Mieke (projectleider), de sponsorvlag mag ingeleverd op het achterdak en midscheeps gaat hij op de foto voor het smoelenboek en nemen ze gelijk de moeite voor een familiekiekje.
Zo….en toen was er koffie!

Opa en Oma kletsen wat met andere (groot)ouders, Opa is natuurlijk helemaal in zijn nopjes want een kleinzoon volgt hem in zijn voetsporen….zou hier de wortel gelegd worden van een nieuw zeevarend lid in de familie? Één ding is zeker, in Beau schuilt een avonturier die de wereld als zijn thuis beschouwd.
Afscheid nemen is (nog) niet zo moeilijk, alhoewel ik met een soort puppie ogen naar mijn bink kijk en drie keer moet slikken. Eerst gaan opa en oma en niet snel daarna volgen wij het voorbeeld met de gedachte dat we elkaar over een weekje weer , al is het maar even, zien.
Op naar Heemstede voor een borrel!

Ondertussen aan boord van de Regina Maris......;

Dag 1. Het inschepen

Joepie! De eerste dag van het grote avontuur is aangebroken! Alhoewel het nog steeds onwerkelijk voelt is het dan echt zover. De reis gaat beginnen!!! Alle tassen worden aan boord gebracht terwijl de druppels traag uit de lucht komen vallen. Zelfs de wolken huilen om ons vertrek.
Nadat er een enorme file was ontstaan bij de smalle deuren, waar iedereen tegelijk doorheen wilde, waren alle hutten gevuld en alle bedden opgemaakt.
Toen gingen we de boot nog wat verder verkennen, en bijkletsen met de andere SaS’ers. Ondertussen komt het

moment van afscheid steeds dichterbij.
We gaan nog een laatste keer op de foto met de familie en dan is het toch echt tijd. De zusjes vallen elkaar al wenend om de nek, en kleine broertjes gaan betraand aan je benen hangen. De oma’s knijpen nog een laatste keer in je wang, en de opa’s geven je nog een stevige klap op de schouder. Je moeder probeert niet te huilen, en je vader staat er naast (oké eigenlijk viel het allemaal wel mee, misschien komt dat nog volgende week vrijdag).
Het wordt een supertof avontuur, en iedereen heeft er nu al zo veel zin in!
De bel gaat, dus we gaan nu eten. Tot de volgende keer! (Als we weer bij de A zijn denk ik.)

~Amber

BART blog 2 Tuindorp
One of the assignments this week was to find out more about the relationship between Tuindorp and the NDSM wharf. All students were divided in groups and tried to find out something about this relationship. Bart and his group focused on the past and the emergence of the NDSM wharf.

In 1910 the most people that worked in the NDSM port, lived in the center of Amsterdam. They were being annoyed because other people were being drunk, and also annoyed with prostitution.
The owner (of the NDSM red.) wanted to keep his employees, so he built Tuindorp. He gave his employees a house, so they would keep their distance from the center of Amsterdam so they wouldn’t annoy the other people. That was good because that kept the workers themselves happy, and boosting their morale with the green village. That place is really good for people that want to relax and where work wasn’t the only thing that mattered, so the architect designed some places where the inhabitants of Tuindorp could come together and get down to earth. The green village was enormously different to their working place and former homes.

The other point is that the NDSM wharf is now being used to exhibit creativity and art, and there are people from Tuindorp that don’t like that very much. That is the opposite of School at Sea, which is all about creativity.

BEAU blog 3 Welvaart en armoede
Na een lekker ontbijt begonnen we aan een frisse ochtendwandeling. Aangekomen bij het Scheepvaartmuseum hebben we de groep in drieën gedeeld en hebben we een heel interessante rondleiding gehad door het Scheepvaartsmuseum en we mochten op de replica van het VOC schip de Amsterdam.
Het bleek dat bij de oude zeevaartschepen de eerste helft van het schip (tot de grote mast) voor de armen was en de andere helft voor de rijken. De armen hadden het veel slechter want zij waren met veel meer man. Wat ook een probleem was, net zoals op de Regina Maris, was dat zoet water schaars was. Wij hebben een zoetwatermaker maar de oude VOC en WIC schepen hadden dat niet. Daarom werd er veel bier meegenomen, maar na ongeveer 3 maanden werd het bier ook ondrinkbaar. Het water was ook na enige tijd ondrinkbaar er was dan niks meer dat veilig was om te drinken. Maar ze moesten wel drinken, want er was niks anders, terwijl de rijken alleen maar wijn dronken en nergens last van hadden. Door die omstandigheden gingen er helaas veel matrozen dood.
De omstandigheden op de zeevaartschepen waren dus heel slecht voor de armen en menig man overleed daardoor. Terwijl de rijken een vorstelijke reis hadden, werd er niks gedaan om de omstandigheden van de armen te verbeteren. Terwijl de winst voor de scheepvaart grandioos was.
De rijken werden rijker en de armen werden armer.

BEN blog 4 Te laat op dag vier
Vandaag zijn we in de middag naar Amsterdam gegaan. We gingen met ons mentorgroepje zoeken naar vijf gebouwen die te maken hadden met de scheepvaartgeschiedenis van Amsterdam. Nadat we deze gevonden hadden, dachten we dat we genoeg tijd over hadden om naar de KFC te gaan. Dat was het punt dat het fout ging. Eerst konden we de KFC niet vinden, dus zijn we maar de Mac ingegaan. Die was helemaal vol, maar wij dachten nog steeds dat we genoeg tijd hadden, dus we hebben lekker twintig minuten in de rij gestaan voor onze bestelling. En Tom moest natuurlijk zijn wrap bijna helemaal opeten en vervolgens een nieuwe vragen omdat er de verkeerde saus op zat. Toen werd onze mentor, Pieter, gebeld omdat het al kwart over vijf was en onze pont op het punt van vertrek stond. Paniek nam over! Maar we kwamen er eigenlijk al meteen achter dat we het niet zouden redden om op tijd terug te zijn, dus gingen we maar extra genieten van onze Big Mac, omdat we toch een halfuur langer hadden voordat de volgende pont weer kwam. Toen we ons eten op hadden, gingen we weer terug naar het station. We gingen nog even langs de Albert Heijn om eten te halen, en een foto maken in een photobooth. We waren nog net op tijd voor de volgende pont, en toen we terug waren was er eigelijk geen probleem dat we zo laat waren.

LAIRE blog 5 Dag vol klusjes Vandaag was echt een dag vol met klusjes.
De helft van de groep ging vandaag naar de bibliotheek en wij hebben klusjes gedaan.
Eerst werden er kratten buiten gezet die we helemaal schoon hebben geboend met bezems en doekjes, gespoeld met de hogedrukspuit en afgedroogd.
Ondertussen werden de koelkast en de vriezer helemaal schoongemaakt en opnieuw ingericht. Een aantal klusjes leken makkelijk maar waren nog best wel pittig!
Zo moesten we de tuinslang oprollen, wat heel makkelijk klinkt maar er zaten allerlei knikken en bochten in. Ook moesten we remspray in het verfhok opbergen. Eerst alles eruit, in een krat, het verfhok opruimen zodat het krat er ook in paste en toen flink doorduwen.
We hebben de kluiver opgevouwen en ook nog even lekker gezeten in het kluivernet.
Ook kwam er eten binnen en was het een enorm gekkenhuis, we hebben allemaal eten, vooral vlees, opgeruimd en in de vriezer gezet. Over een paar minuutjes komt er nog veel meer eten aan, dat moet ook allemaal opgeruimd worden! Ontzettend chaotisch, maar wel een productief dagje! END

DIENEKE blog 6 Store-dag
Vandaag hebben we het grootste deel van het eten aan boord gebracht. Hoewel ik had verwacht dat het lang zou gaan duren ging het heel erg soepel. Binnen een paar uur waren alle hoeken en gaten van het schip gevuld. We maakten treintjes, zodat we de spullen snel door konden geven en dat werkte erg goed. Het was leuk om te merken dat we na 5 dagen al heel goed samenwerken. Gisteravond hebben we al het vlees en andere dingen die bevroren moeten blijven al aan boord gebracht.
De taken waren goed verdeeld: de mensen die beter zijn in praktische dingen gingen sjouwen en de mensen die liever schrijven, noteerden waar alles lag. Na het middageten (eerste maaltijd gemaakt door de kok) kregen we te horen dat we vanavond vrije tijd kregen in Amsterdam en dat we onze telefoons kregen!!! We waren natuurlijk super blij en we namen meteen de eerste pont. We hebben ons daarna opgesplitst in groepjes en zijn we door Amsterdam gaan wandelen en volgens mij heeft elk groepje een bezoekje aan de McDonald’s gebracht. Morgen vertrekken we en ik heb er echt heel erg veel zin in! END

Het echte vertrek, 23 oktober 2015;

Vandaag is de dag…nu gaat het echt gebeuren. Om 10.00uur arriveren wij op NDSM eiland en treffen Beau druk doende met de mega grote School at Sea vlag op de voorpunt van het schip.
“Hoi pap! Hoi mam! Wacht effen ik kom zo”. Op aanwijzen van Fiona probeert maakt hij het klusje af.
Beau straalt van oor tot oor en is blij ons te zien. Hij heeft een tegekke week gehad, als groep hebben ze veel samen gedaan om elkaar beter te leren kennen. Uiteraard hoort daar de uitleg van het schip bij, hoe alles werkt en wat er van de matrozen wordt verwacht gedurende de dag. Er zijn keukendiensten waar je voor ontbijt, lunch en diner moet zorgen en je moet wachtlopen. Om 11.00uur staat op de planning dat het schip vertrekt naar de haven van IJmuiden. Elke leerling mag één gast meenemen en om te voorkomen dat zijn moeder de hele trip klef tegen hem aanhangt heeft is er voor gekozen dat Raymond meegaat.

ELLEMIJN blog 7 Afscheid
Vandaag gingen we echt weg! Onze reis naar het Caribisch gebied is begonnen! Veel ouders kwamen vanochtend al aan boord van de Regina Maris. Dat was super gezellig en we konden iedereen onze hut en de rest van het schip laten zien. Er was wel een groot tekort aan koffie. Toen voeren we weg van Amsterdam en ging voor het eerst sinds we aan boord waren het schip los van de wal op de NDSM werf, wat een week lang ons huis is geweest. Toen hebben we een aantal van de zeilen gehesen, de schoener en het grootzeil! In IJmuiden stonden erg veel mensen op de kant, ze waren helemaal klaar om afscheid te nemen. Sommigen hadden spandoeken gemaakt. Ook stond er een frietkar. Hier konden we voorlopig voor de laatste keer een frietje en een frikandel speciaal eten. Toen was het echt tijd om te gaan. Martin en Monique hielden nog een praatje en riepen ons toen aan boord. Na de laatste kusjes en knuffels gooiden de oud-leerlingen van SAS de trossen los en duwden ze ons af. Nu zijn we klaar voor ons grote avontuur en de open zee ligt voor ons. END