Beestenboel.

Al vroeg gaat ons wekker, we kleden ons aan en gaan ontbijten, niet dat we veel naar binnen krijgen, want we zijn beide best een beetje zenuwachtig. We raken tijdens het ontbijt in gesprek met 3 Canadezen, 2 vrouwen en 1 man, we hebben leuke gesprekken met elkaar, over waar we vandaan komen, en welke reis we hier maken.

Om 07:30 uur worden Joyce en ik opgehaald door ons privé chauffeur en gaan we richting het noorden van Bali, naar het plekje Lovina waar we om 11:00 uur Joyce haar wens vervullen door met dolfijnen te gaan zwemmen.

Naar Lovina is het ongeveer 2 uur in de auto, we rijden allemaal slingerweggetjes door de bergen, leuke dorpjes en fascinerende uitzichten. Joyce en ik zijn druk in gesprek terwijl ons chauffeur probeert te zeggen dat er allemaal aapjes langs de weg zitten, we hebben het zelf niet door.

Ik zie een prachtig dal, met op de achtergrond een heel groot meer, de chauffeur merkt op dat we het er over hebben en vraagt of hij even moet stoppen om een foto te maken, dat willen wij graag en ineens zien wij de aapjes ook! We zijn helemaal verrast, stappen uit en maken foto's.

Er komen 2 oude mevrouwtjes op ons aflopen en vragen of wij ook nootjes en bananen willen kopen. Ergens vond ik ze een beetje eng, want het zijn letterlijk 'apen'! Ze zijn zo snel, en brutaal dat ze

gewoon tegen je op gaan staan, aan je kleding gaan hangen of op je schouder springen. Ons chauffeur vraagt of hij de foto's van ons zal maken, want het risico is dat ze er met mijn camera van door kunnen gaan, ik vond dat wel een goed idee en geef hem de camera. Ik ga op het stoepje zitten, en meteen springt er een aapje op mijn schoot, wat een geweldige ervaring! Ik moest vaak lachen om ze, ze zijn zo snel en hoe vlug dat ze iets uit je handen vandaan grissen. De oude dametjes hadden er ook wel schik aan en vertelden ons verhaaltjes over de apen, en hoe wij ons handen moesten houden.

Het aapje wat op mijn schoot zit aai ik over zijn zachte rugje terwijl hij lekker van zijn banaan snoept, het oude vrouwtje vertelde dat ik hem niet moest aaien, want er zaten allemaal apen achter me, en zodra ik de aap op mijn schoot aanraak voelt hij zich bedreigt en denkt hij dat het een andere aap is die zijn eten wil stelen, een kans op een beet is dan groot, gelukkig gebeurde het niet, en bleef hij rustig zitten.

De grootste aap die er rond liep was de leider van de groep, en had al snel door dat Joyce en ik nootjes in ons handen hadden, dit was een overloper, eerst ging hij naar Joyce, stal alles uit haar handen, kwam bij mij en ik had mijn hand tot een vuist gemaakt, nou niet lang, want hij opende mijn vingers met zijn kleine vingertjes, griste alles met beide handjes uit mijn hand en ging er van door, alles was op en wij bedankten de vrouwtjes en ons chauffeur voor de foto's maken en gingen verder met ons reis naar Lovina.

Eenmaal in Lovina aangekomen konden we het niet vinden en kwamen we in tijdnood, daar baalden we wel een beetje van, want wouden absoluut niet te laat komen en een gedeelte van ons tijd missen. De chauffeur stopte ergens en vroeg de weg, toen duurde het niet lang meer en kwamen we aan bij het Melka Excelsior Dolphin & Wildlife Resort, inmiddels was het al over 11:00 uur en moesten wij heel snel formulieren invullen en mee komen.

We moeten eerst gaan douchen, vanwege eventuele parfums of zonnebrand wat we op hebben, ook moeten de sieraden af zodat we de dolfijnen niet bezeren, of ons sieraden kwijt raken in het grote bad. De dolfijnen trainer was een Indo maar sprak vrij goed Nederlands, dit was voor ons wel heel fijn, vanwege de commando's die hij de dolfijnen geeft maar ook aan ons. We krijgen beide een zwemvest aan terwijl ons instructies worden verteld.

Ook wij hebben eindelijk eens mazzel en hebben 2 dolfijnen waar we samen mee mogen zwemmen, ook krijgen we wat extra tijd, dit omdat het naseizoen is, normaal gesproken in het hoogseizoen zijn er 6 mensen die maar 20 minuutjes zwemmen met 1 dolfijn.

De trainer roept beide dolfijnen erbij, Rocky en Rambo heten de beide mannen en stelt ze aan ons voor. Wij krijgen de instructie dat we in het bad moeten springen en naar het midden moeten zwemmen. Ons ogen prikken nu al want in het zwembad zit zoutwater. Als eerste moeten wij even aan de dolfijnen wennen, en de dolfijnen aan ons, ze zwemmen steeds voor ons langs, en wij moeten onze handen recht vooruit steken en ze aaien. Ze zwemmen of op hun rug voorbij of op hun buik, het is een hard, stug en glad dier om te aaien.

We mochten ons vasthouden aan de vinnen en werden door Rocky en Rambo een rondje door het zwembad getrokken, ze brachten ons een stukje vis die wij aanpakten en hun terug gaven, we hebben met ze gedanst, gekust en zij hebben ons enorm nat gespetterd!

Na afloop kregen we een drankje aan de bar bij het zwembad, en een officieel diploma van het zwemmen met de dolfijnen. Door het zoute water wat we in ons ogen hebben gekregen zijn we best wel een beetje moe, en rijden we terug naar Ubud. Het is erg druk op de weg dus doen we er nu een 3 kwartier langer over dan de heenweg.

Terug bij ons hotel kunnen we niet meer lunchen, want de keuken is gesloten, we kunnen bij Pertiwa Bisma 2 eten, dit zijn ons buren. Na het lunchen gaan we bij het zwembad liggen zonnen, waar we uit eindelijk in slaap vallen. S'avonds doen we niet veel meer behalve gezellig buiten zitten en lekker te gaan slapen.