Stille rust

Goedemorgen! Of eigenlijk: gutenmorgen! Wakker worden op 1500m hoogte is toch anders. Stiller, frisser, knusser. 'Mutti' Andrea kan het niet laten om ons te overspoelen met frisse aandacht. Nog amper beneden na het douchen en inpakken worden we overvallen door de geweldige keuze aan ontbijt. Niets is aan het toeval overgelaten; eitjes worden gebakken, koffie l'Italia borrelt en de toast zit in de machine. Onze Duits-Italiaanse oma pakt goed uit. In het Duits legt ze andere gasten uitvoerig uit hoe geweldig en knap ze ons wel niet vind. Wij moeten er stiekem wel om lachen. Binnensmonds wel, want het is by far het beste en meest knusse ontbijt wat we deze vakantie gaan hebben. Nadat wij keurig door Oma zijn volgestopt met eten, brengt zij ons naar het busstation in Levico. Aangekomen is het tijd voor afscheid...we gaan d'r toch wel een beetje missen. Kus-kus-kus, en op naar de trein.

Voor een prikkie zitten we in de trein terug naar Trente, waar we overstappen op de bus naar Folgaria. Het originele plan was eigenlijk om te lopen van Levico Therme naar Folgaria, en om

onze eer hoog te houden hebben we het laatste stuk berg-op de benenwagen genomen. En zie daar; Folgaria.

Zoals een 16 jarige signora ons al uitlegde in de bus was Folgaria niet meer dan een klein ski-dorpje, een buurtsuper en een Chalet voor elke Irma en Wilma in het dorp. Ohja, en een kunstmarkt en wandeltocht, al konden we daar helaas niet aan mee doen. De avond was dan ook kort, en na 1,5 film op de hotelkamer gingen letterlijk en figuurlijk de luiken dicht. Denkend aan hoe we avond ervoor doorbrachten, bij Mutti Andrea.

Thomas