Wakker worden in Arona is toch een tikkeltje relaxter dan Wenen, Trento of Rovereto. Lekker temperatuurtje, zonnetje op het balkon, de geur van verse Italiaanse espresso. We zijn naar Arona gekomen voor één ding; ontspannen. En dat lukt al bij het ontbijt. Rustig opstarten en op het Italiaans gemak afwassen en opruimen. Twaalf uur trekken we de stad in. Langs de markt aan de boulevard en naar het fiets verhuur. Voor een zacht prijsje zijn wij eigenaar van twee stoere mountainbikes, al helemaal stoer zijn we als we het vijf minuten later al te warm vinden voor een t-shirt. #bijkleuren

Arona blijkt een stadje te zijn met een voorliefde voor barretjes, authentiek Italiaans stadsaanzicht en éénrichtingsverkeer. Onze eerste stop brengt ons bij de plaatselijke kerk. Een kleine katholieke kerk met een mooi altaar en veel pracht en praal. Wel een rustig gebouw, even weg van de dagelijkse drukte aan het meer. We blijven op het katholieke en trappen door naar het 'Statua San Carlo'. Het is een klein stukje omhoog met de fiets en met de trap, maar wat een decor! Het uitzicht over het meer is heel mooi, en zoals eerder ervaren is zoiets lastig op een rolletje vast te leggen.

Het park bij het standbeeld is dicht, en dus aan we verder. Boodschapjes doen, lunchen en door. Een oud fort van napoleon is aan de beurt. Van een afstand lijkt het een gehavend kasteel waar niet veel van over is, en niets blijkt minder waar. Echter, hooggelegen is het uitzicht ook weer prima. Dat wordt nooit saai. Na nog een korte uitstap te hebben gemaakt naar het Nationaal Natuurpark, brengen we de fietsen terug en lopen we weer voldaan terug.

'Thuis' aangekomen slaat de vermoeidheid van anderhalve week reizen toch toe. Na de wraps is het daarom ook Netflix and chill, en zo liggen we, voor Italiaans doen, vroeg in bed. Ciao!

Thomas