Rovereto en de 1e WO

Wakker worden in Folgaria is net zo spannend als slapen gaan. We vallen terug op ons inmiddels vaste ritueel; uitkreukelen, douchen, tas inpakken, ontbijten op zijn 'Italjaans hollands', tandjes poetsen, uitchecken en op pad. Althans, naar de picknick tafel 50 meter verderop. De enige bus op zondag rijdt om 13.30, en het is nu 10.10.

Netflix en boeken in de aanslag? Ready, set, wait! Thom sluipt toch nog even het dorp door, en wisselt de wacht af zodat ik nog een sportmomentje kan pakken. Lopend naar een trail aan de andere kant van het dorp baal dat mijn telefoon nog bij de tassen ligt, maar wat maakt het uit. Het uitzicht, zoals ik het zie en beleef, is prachtig! De bergkammen, het dal, de hoge bergen langs de boomtakken in het bos; je krijgt het nooit zo mooi op de foto. Misschien is naar Italië verhuizen toch nog niet zo slecht idee, mam ;)

De bus komt aan, 50 minuten later stappen we uit en zijn we bij ons B&B in Rovereto. Ik merk dat mijn hoofd nog even moet wennen aan het snelle stijgen en dalen. Esspresso, lunch, water en nog een

esspresso doet gelukkig wonderen.

We verkennen Rovereto, een provincie stadje wat rijk is aan historie. Prachtige foto's en decors komen we in het centrum tegen. Italië is best mooi, en de foto's zijn bewijs! Met een ouderwetse stadskaart navigeren we door Rovereto, waarna we de dag afsluiten met pizza en 2 lekkere biertjes. Het is warm, en terwijl ik dit typ is het in onze kamer 28 graden celcius. Ja, het kan warmer. Nee, het slaapt niet lekker. Althans, dat is voorspelling. Morgen gaan we naar Arona, via Verona en Milaan. Naar het Lago Maggiore, twee dagen luieren aan het strand en het nachtleven van de stad ontdekken. Ik heb er zin is, Thom ook. Een eigen appartementje, even settelen voor 3 dagen en dan door.
Slaap lekker!

Thomas