Op maandag begon onze toch naar het zuid eiland al vroeg. We moesten om kwart over 7 bij de bus zijn om op tijd op de ferry te kunnen stappen. De ferry vertrok om 9 uur, maar was nog een klein stukje rijden en we moesten onze tassen nog even inchecken. Rond kwart voor 9 mochten we de ferry oplopen en zochten we een lekker plekje bij het raam (zodat we naar buiten konden kijken). We moesten nog een tijdje wachten maar toen gingen we toch echt vertrekken. Toen we eenmaal een beetje de haven uit waren begonnen er toch wel hele hoge golven te komen en ging de boot behoorlijk op en neer. En aangezien ik nogal veel last heb van wagenziekte, werd ik ook hier op de boot behoorlijk misselijk. Omdat Saskia hier ook een beetje last van had, besloten we een dek naar beneden te gaan in de hoop iets minder last te hebben van het op en neer gaan. Toen we eenmaal beneden een plekje hadden gevonden, vond de mevrouw voor mij het nodig om over te geven, iets dat het voor mij niet beter maakte. Maar gelukkig heb ik alles binnen kunnen houden en ben ik in slaap gevallen, evenals Saskia. Toen we weer wakker werden hadden we een prachtig uitzicht! Op dat moment waren we al bij het zuid eiland aangekomen en waren we op een soort van fjord. We besloten om nog maar even naar het observatie dek te gaan en daar wat foto’s te maken. Niet heel veel later kwamen we in Picton aan en begaven we ons weer richting bus. Het was nog een heel stukje rijden naar Abel Tasman park (Kaiteriteri om precies te zijn), maar onderweg konden we mooi alweer de nieuwe mensen in de bus leren kennen. Eenmaal bij het hostel aangekomen hebben we eerst nog een wandeling gemaakt samen met een van onze kamergenoten Dan (de enige jongen een kamer vol meiden, iets dat nog meerdere malen is voorgekomen in de rest van de week). Tijdens deze wandeling hebben we ook nog wat aan rotsenklimmen gedaan om een mooie grot te kunnen bekijken, maar het terug komen was toch wel even lastig. Hierna was het tijd voor wat eten en daarna nog een lekker drankje in de bar met nog wat kamergenoten. Maar omdat we maar met 5 mensen in de bar zaten werden we om 10 uur er alweer uitgezet en eindigde de avond nog vroeg.
Op dinsdag mochten we weer op tijd ons bed uit. We hadden ons namelijk opgegeven voor het kajakken en dat moest nog voor we met de bus verder konden gaan rijden. Dus gingen we in een topje en onze bikini naar de verder instructies. Gelukkig kregen we daar al gauw wat meer kleding aan en was het kajakken niet koud. Tijdens het kajakken hebben we laten zien dat we goed zijn in tegen dingen aanbotsen, dit voornamelijk omdat een kajak nou niet echt hele goede remmen heeft, maar gelukkig kregen we het wel a gauw onder de knie en waren we op het einde toch best wel goed. Ook hebben we nog een baby zeehondje gezien terwijl we op het water waren en nog wat aparte vogels waar ik de naam niet van weet. Eenmaal terug waren was het toch echt weer tijd te vertrekken richting Westport. Op onze weg zijn we nog gestopt bij het prachtige Nelson Lake. Hier moest je wel oppassen want er waren zandvliegen en eenden die uitwaren op je lunch… Een aantal mensen uit de bus hadden besloten dat een duik in het ijskoude water wel lekker zou zijn, maar wij dachten dat het toch wel iets te koud zou zijn. Nadat iedereen weer droog was, gingen we verder naar onze volgende bestemming, Westport. Het hostel waar we aankwamen was absoluut geweldig! Het zag er super gezellig en knus uit en was ook nog eens heel goed verzorgd. Na onze aankomst heeft Saskia de was gedaan en heb ik even met Nederland gebeld. Daarna hadden we heerlijke zelfgemaakte steenoven pizza. Waarna ik nog een drankje ben gaan doen in de lokale pub met 3 andere.
Op woensdag vertrokken we om 9 uur vanuit het hostel. Een aantal mensen van de groep waren die ochtend gaan surfen en deze zouden wij weer gaan oppikken. Toen we weg reden heetten onze buschauffeur ons zoals elke ochtend weer welkom, maar toen ontdekte we dat er iemand ontbrak in de bus die er wel zou moeten zijn. In een beweging werd de bus omgedraaid om de laatste persoon toch maar even op te halen. Hierna waren we snel weer op weg en konden we al snel beginnen aan onze wandeling. Het was een prachtige wandeling langs de kustlijn van Nieuw Zeeland die eindigde bij een grote zeehonden kolonie! Ze waren echt overal. Ook kwamen we een broertje van de KIWI tegen: de Weka, oftewel ook een vogel die niet kan vliegen en ergens wel iets weg heeft van de kip. Tijdens het wandelen waren we deze al twee keer tegen gekomen, maar telkens was hij te snel weg voor een foto. Gelukkig was er op het einde nog een die graag wel wat eten zou krijgen van toeristen en dus wel op een foto gezet kon worden. Hierna was het tijd om onze reis weer voort te zetten. Voor lunch stopte we bij de Pancake Rocks waar we langs de rotsen konden wandelen en lekker zijn gaan zitten om te eten. Ook hadden we van tevoren een thema gekregen voor het feest van die avond. Iedereen moest verkleed komen als iets dat begon met de eerste letter van de achternaam. Dus de lunch werd gebruikt als een brainstorm sessie voor het feest. Onderweg naar de eindbestemming van die dag, Lake Mahinapua, stopte we nog in Greymounth waar wat inkopen gedaan konden worden. Toen we bij het hostel in Lake Mahinapua aankwamen gingen we al gauw weer weg. Er waren veel dingen te doen daar en we hadden niet veel tijd. We vertrokken als eerst met een groepje naar het meer. Ook hier hadden mensen besloten om een frisse duik te gaan nemen, dit keer deed ik ook mee (ja echt, ik ben in ijskoud berg water gesprongen midden in de winter). Na het meer liepen we direct door naar het strand waar om kwart over 5 de zon onder zou gaan (of toch niet…). Terug bij het hostel heb ik nog een ketting gemaakt van jade steen, zelf mijn figuurtje (kiwi) gecarfd. Daarna was het al gauw tijd voor wat eten, dit keer hoefde we niet zelf te koken want bij de accommodatie zat al een heerlijk roast diner! Na het diner moesten we ons natuurlijk gaan klaarmaken voor het feest. Iedereen zag er geweldig uit in de verschillende outfits die ze hadden samengesteld voor die avond! Ik was een blonde Amy Winehouse en Saskia was een Papagaai. Het feest was zeker gezellig al leek het wel een beetje op een basisschool disco, een kleine besloten groep, alleen werd er wel alcohol geschonken. Tegen twaalf uur ben ik nog met Lisa, Louise en Dan naar het meer gelopen, want er zouden glowwormen zitten langs het pad. Dit was nog een hele ervaring, we hadden een pad genomen door de bush terwijl het buiten giet zwart was. Eenmaal weer op het juiste pad, waar het nog steeds super donker was, kwamen we weer uit bij het meer. Dit zag er nog mooi uit in het donker, maar helaas nog nauwelijks glowworm gezien. Op de weg terug hadden we besloten om geen zaklamp te gebruiken zodat we de glowwormen goed konden zien en naar de mooie sterrenhemel te kijken. Na een paar keer bijna de struiken in gelopen te zijn waren we weer bij het hostel, maar dit keer hadden we wel een heleboel glowwormen gezien.
Op donderdag kregen we ook nog een lekker ontbijtje bij onze accommodatie. Hierna gingen we weer de weg op om direct naar Franz Josef te rijden. Hier ligt de gletsjer en om de beste kans te hebben hier nog op te kunnen hadden we plekken voor donderdagmiddag gekregen. Het weer zag er goed uit en na onze spullen bij het hostel te hebben gedumpt zijn we direct door gegaan naar het kantoor om ons in te checken voor de heli hike!! Met een helikopter werden we op de gletsjer geplaats om hier vervolgen over de gletsjer te lopen en ons door het ijs heen te wringen! Ik had het geluk dat in licht ben en dus mocht ik naast de piloot zitten en had ik het beste uitzicht over de valley. Tijdens de wandeling waren en soms wel heel krappe paden waar we ons doorheen moesten duwen, maar het ijs zag er zo mooi blauw uit. Het was echt een hele leuke ervaring!! Toen we eenmaal weer bij het helikopterplatform aan kwamen moesten we een tijdje wachten, vanwege de dichtgetrokken bewolking en konden de helikopters niet vliegen. Gelukkig konden een half uur later toch weer naar beneden. Ze hebben natuurlijk voor noodgevallen wel alle spullen om te overleven boven op de berg, genoeg voor 160 man voor 3 dagen!!. Eenmaal beneden was het tijd voor boodschappen, koken en eten. Na het eten ben ik nog een drankje gaan doen met wat mensen in de bijbehorende bar, maar laat is het niet geworden.
Op vrijdag konden we helaas onze geplande wandeling naar Roberts Point niet doen vanwege de vele regen die gevallen was. Het zou te gevaarlijk zijn door gladheid. Dus besloten we maar wat andere korte wandelingen te gaan doen. We begonnen met de tunnel walk, hier was een oude goudmijn tunnel waar je doorheen kon lopen. Deze tunnel werd bewoond door glow wormen dus konden we onze ogen uitkijken. Het enige jammere was de laag water die door de tunnel stroomde, gelukkig waren we hier al voor gewaarschuwd en konden mensen hun teenslippers meenemen. Ik had zelf geen teenslippers mee, want dat is niet echt nodig met waterdichte wandelschoen :). Hierna zijn we naar een touwbrug gelopen. Dit was ook weer een korte wandeling, maar bij de rivier konden we nog wel een hele hoop mooie foto’s maken. Daarna was het tijd om terug te gaan naar het hostel voor lunch. Hierna heb ik besloten met een groepje nog een andere wandeling te gaan doen. Deze route viel een beetje tegen, was kort en niet wat we ervan verwacht hadden, maar ondanks dat was het wel mooi. Terug bij het hostel, hadden we besloten om naar de hot pools te gaan, hier mochten we gratis naar binnen omdat we de glacier guide tour hadden gedaan. Hier waren drie verschillende baden; 40, 38 en 36 graden! En hebben we de andere mensen van de bus weer ontmoet. Hier hebben we lekker een tijd in het water gezeten. Rond een uur of 6 ging ik terug naar het hostel. Om 7 mochten we ons weer begeven aar de bar want daar zou pizzafest zijn! Om half 8 kwamen de pizza’s, er waren 4/5 verschillende waar we lekker van konden smullen. Helaas was er maar een pizza die ik echt lekker vond. Ondanks dat heb ik mijn buik toch goed rond gegeten. Na het eten had ik met wat kamergenoten besloten om wat spelletjes te spelen in de kamer, dit was natuurlijk heel gezellig. Ondanks dat ik wel moe was, ben ik lang blijven zitten, met het idee dat als ik zou proberen te slapen, dat toch niet zou lukken met iedereen op de kamer. Dus toen Saskia iedereen vriendelijk verzocht te kamer te verlaten, was dit voor mij het beste moment om te gaan slapen.
Op zaterdag was het weer op tijd op en gingen we dan weer verder naar Wanaka. Nadat we wat mensen hadden afgezet, hadden we onze eerste stop bij Lake Matherson, een mirror lake. Hier is de bodem zo donker dat het water alles weerspiegeld (wat natuurlijk heel geweldig is op een zonnige dag), helaas was het bij ons wat bewolkt, maar we konden wel de weerspiegeling zien. Na onze wandeling rond het meer begon het ineens super hard te regenen (wat een geluk hebben we toch). Hier na was het weer tijd om door te rijden. Onze volgende stop was om de Dinosaur trees te zien en om even over het strand te lopen. Onze buschauffeur besloot ook even een wandelingetje te maken en daardoor konden wij mooi al onze vragen stellen. Hierna was onze laatste stop was bij Tunder Creek Falls, waar nog de albekende waterval drinken foto werd gemaakt. Hierna was het toch echt door naar Wanaka. Hier zijn we nog even door het dorpje heen gelopen en daarna naar de film geweest. De bioscoop had banken en zelfs een auto om in te zitten. Lekker op de bank hebben we Dunkirk gekeken. De film was in het begin wat verwarrend maar daarna natuurlijk wel confronterend en mooi gedaan. Hierna hebben we snel ons eten gemaakt om vervolgens nog een drankje te doen. Was iedereen toch wel erg mooi en zijn we maar gaan slapen.
Op zondag was het alweer tijd om door te gaan naar Queenstown, de ski capital, maar eerst was het tijd voor Puzzeling World!! Dit is een klein gebouw met een aantal kamers vol illusies. We hebben ons hier zeker vermaakt en ook nog geprobeerd om een deel van het doolhof te doen voor we weer verder moesten. Hierna waren het nog maar een paar kleine foto stops waaronder de 45° parallel, oftewel het zuidelijkste stuk land. Ook zijn we nog gestopt bij bungy, waar we een korte film kregen te zien over het ontstaan van bungyjumping en vervolgens een van onze medereiziger konden zien springen! In Queenstown hebben we nog even wat rond gelopen en vervolgens een Fergburger gegeten (dit is een must do in Queenstown). De burger was heel lekker, maar niet echt speciaal. En toen was het tijd voor de bokswedstrijd van de eeuw (dat beweren ze in ieder geval), omdat iedereen dit keek en heel de stad zo goed als stil lag in die tijd hebben we dit toch maar gekeken. In de avond was het nog een drankje en ben ik nog met Dan en Lisa wezen “stappen”. Dit was erg gezellig al bleek er niet veel te doen op een zondagavond. Na een paar uur en paar drankjes, zijn we maar weer terug gegaan om nog het beste te maken van de korte nacht.