Op maandag begonnen we met onze dagtocht naar Milford Sounds, de zuidelijke fiorden. We werden om 7 uur opgehaald omdat het nog wel zeker 6 uur rijden was, met verschilldende tussenstops. De eerste stop was voor ontbijt bij een restaurantje in Te Anau. Wij hadden ontbijt mee en hoefde dus niets te kopen, wel kwamen we wat andere Nederlanders tegen waar we een tijd mee hebben gekletst. Hierna was het snel weer door (nadat een van de jongens in zijn gezicht was gespuugd door een alpaca XD). Onze volgende stop was in Elinton valley, waar we even konden genieten van het uitzicht. We waren daar omringd door bergen, sommige met sneeuw op de bergtop. Onze volgende stop was bij een mirror lake. Helaas was het niet zo’n heel mooi weer en was het spiegelbeeld dat we zagen niet heel goed, maar goed genoeg om toch op de foto te zetten. Hierna volgde nog een lookout point, een beekje en The Chasm (hier moest je echt op het pad blijven, anders viel je 10 meter naar beneden tussen rotswanden). Hierna gingen we toch echt richting Milford Sounds zelf. Hier werden we op de boot gezet om 1,5 uur over het fiord te varen. Er werden meerderen stops gemaakt bij verschillende watervallen, dit waren er behoorlijk veel omdat het regende. De meeste van deze watervallen bestaan dan ook alleen als het regent. Ook zagen we zeehonden en kregen we uitleg over de opbouw van de fiord en haar bomen. Na ons boottochtje hadden we weer een hele rit terug voor de boeg. Onze buschauffeur heeft nog geprobeerd om een film op te zetten maar dit lukte helaas niet, iets met een kapotte tv. Weer teruug inhet hostel, liep ik net de deur van van de kamer binnen toen mijn telefoon ging. Het was een recruiter uit Nederland en een bedrijf wilde graag een gesprek met mij op woensdagochtend Nederlandse tijd. Dit kwam best onverwacht, maar gaf me een extra taak voor de komende twee dagen: toch echt de toegezonden artikelen lezen en me verder voorbereiden voor het gesprek.

Op dinsdag gingen we verder naar Lake Tekapo, oftewel weer de bus in. Saskia voelde zich niet zo heel lekker die dag en heeft daarom veel geslapen. Dus ben ik wat gaan socializen met andere mensen. Op de weg naar Tekapo hebben we twee kleine stops gemaakt: een langs de weg in het Waitaki district en een bij Lake Pukaki. Bij het meer hadden we een heel mooi uitzicht en waren we volledig omringt door besneeuwde bergen. Hier hebben we dan ook gelunched voor we weer verder gingen naar Lake Tekapo. Toen we bij de accommodatie aankwamen ben ik met een hele groep nog Mt John oplopen, want daar zouden we een geweldig uitzicht hebben over het blauwe meer. Het pad naar de top zou ongeveer een uur duren, maar toen wij 20 min aan het lopen waren en het pad maar niet omhoog leek te gaan, dachten we dat we toch verkeerd zaten. Te lui om terig te lopen, besloten we tegen de berg op te lopen. Dus gewoon recht omhoog. Dit was op sommige stukken best steil en zeer vermoeiend (ik voel mijn kuiten nog steeds :P). Maar eenmaal op de top aangekomen, was dat alles weer vergeten. Het uitzicht was super mooi!! Na vele foto sessies zijn we het juiste pad op gelopen om zo weer naar beneden te gaan (recht naar beneden leek ons toch iet te risicovol). Boven op de berg stond nog een ruimte observatie gebouw van alle universiteiten uit NZ, dit omdat Lake Tekapo en haar omgeving een reservaat is voor sterre kijken. Hier is ook geen lightpollution in de nacht. Weer terug in de lakefront lodge (ons hostel, met vanuit de kamer een mooi uitzicht over het meer) was het tijd om te eten. Toen we in de keuken kwamen bleek echter dat ons eten niet meer goed was, dus zat er niets anders op dan richting het dorp te lopen om daar wat te eten. Omdat we onderweg langs de receptie liepen besloten we ook maar meteen te vragen naar de hot pools. We kregen helaas te horen dat deze nou net deze dag om half 7 al dicht zou gaan :(. Dus dan toch maar alleen even in de stad eten. Hier hebben we uitgebreid gegeten. Op de terugweg hebben we nog een tijdje naar de sterren staan kijken, deze zouden hier helemaal geweldig moeten zijn (we waren een beetje teleurgesteld..). Eenmaal terug hebben we nog met wat andere zitten kletsen. Na een tijdje ben ik weer naar buiten gegaan in een poging de sterre te fotograferen, dus was zo goed als onmogelijk, na een half uur was ik helemaal verkleumt en ben ik weer naar binnen gegaan. Hier weer even wat geklets en dan toch maar naar bed gegaan.

Op woensdag hebben we niet heel veel gedaan. We hadden een dag in de bus met eigenlijk geen stops. Toen we in het hostel waren aangekomen hebben we eerst even niets gedaan om vervolgens toch maar even boodschappen te doen. Aangezien ik die avond mijn sollicitatie gesprek had, ben ik me daarop gaan voorbereiden. Net voor het gesprek hebben we nog even snel gegeten. Om 7 uur was mijn gesprek. Naar mijn mening ging het gesprek wel goed, ookal hadden we hier en daar wat problemen die veroorzaakt waren door het internet (hostel wifi is niet geweldig). Na ruim drie kwartier zat het gesprek erop en was het tijd om nog even met Nick te bellen, want hé, ik was toch al bezig. Daarna hebben Saskia en ik nog lekker een film gekeken, waarna we zijn gaan slapen.

Donderdag hadden we besloten om een auto te huren en zelf op pad te gaan naar Kaikoura. ’s Ochtends vroeg haalde we de auto op en gingen op weg. Helaas werd hebben we Kaikoura nooit gehaald omdat Saskia besloot om met de auto tegen een stoepje op de brug aan te rijden (een inschattingsfout (links rijden enzo…). Eerst leek er niet echt iets aan de hand te zijn (met ons was ook alles oké, alleen een beetje een schrik). Tijdens het rijden trok de auto echter naar rechts toe (as gebogen???). Dit was niet echt een veilige manier om door te rijden en besloten we dan ook maar de sleepwagen te bellen. We hebben 3 uur moeten wachten voordat we opgehaald werden, in een dorp genaamd Waiau. Dit dorp bestaad uit 3 straten en er is absoluut niets te doen. Toen de sleepwagen er was hebben we nog leuk kunnen kletsen met de chauffeur, die ons ook weer netjes in de buurt van het hostel afzette. Vervolgens hebben we nog wat boodschappen gedaan en daarna een rustige avond gehad.
Vrijdag was het onze laatste dag in Nieuw Zeeland. Deze hebben we nog maar gebruikt om lekker uit te rusten. Onze dag bestond uit een boekje lezen, film kijken en eten XD (er is niet veel te beleven in Christchurch zelf zonder auto om je te verplaatsten naar de leuke dingen eromheen). Ook kregen we te horen dat de as van de auto niet gebogen was, maar dat het wiel kapot was. Rond een uur of 5 werd het tijd om onze spullen weer in te pakken en op tijd naar bed te gaan, want deze nacht moesten we er zeer vroeg uit..
Na ongeveer 1,5 uur te hebben geslapen (ja, ik kon niet slapen…) werden we om half 4 opgehaald door de shuttle. Met een slaperig hoofd gingen we naar het vliegveld. Hier hebben we ingecheckt en nog even wat laatste dollars uitgegeven. Mijn vlucht had een kleine vertraging bij vertrek, maar heeft dat dubbel en dik ingehaald en was ik ruim een half uur eerder geland. Dit keer ging het allemaal heel snel op het vleigveld en stond ik na een half uur weer buiten. Natuurlijk had ik net de trein gemist, net als de bus in het centrum van Brisbane, waardoor ik alsnog pas 2,5 uur na landen weer terug was bij de familie Dewaal-Hart. De rest van de dag bestond voornamelijk uit wassen, uitpakken en herinpakken. In de avond ben ik nog met Kate wat gaan drinken in the Cobbler (een wiskey bar) om wat bij te kletsen. Eenmaal in bed, sliep ik als een roos.
Mijn zondag bestaat uit dingen bijwerken en uitzoeken voor de rest van mijn vakantie. Ik heb nu ongeveer 9 dagen over om in Melbourne aan te komen, waar ik na ruim 5 maanden Nick weer kan omarmen!