Lezen, Rijden & Bushwalking

Afgelopen week ben ik op stage weer verder gegaan met literatuur zoeken. Ik had het labwerk even gestaakt vor deze week zodat ik een goed plan kon opzetten voor wanneer de professor terug kwam van een conferentie in België. Ondertussen heb ik meer artikelen verzameld tijdens deze maand voor stage, dan ik afgelopen jaar had verzameld voor mijn afstudeer project (waar dit iets over zegt, mogen jullie er zelf bij bedenken). Ondanks mijn grote hoeveelheid aan informatie, heb ik nog geen duidelijk plan kunnen opstellen (iets als, door de bomen en bos niet meer zien), dus dit is iets om volgende week in de avonduren mee verder te gaan. Buiten literatuur zoeken en lezen, is er vorige week niet heel veel gebeurd. Op woensdag ben ik in de ochtend van bureau gewisseld, nu zit ik fijn tussen de PhD'ers in, in plaats van alleen bij het raam. Ook was woensdag de finale van de jaarlijkse Great Court race. Dit is een ronde van 600 m rondom The Great Court, waarin teams en individuen strijden om de snelste tijd neer te zetten. De teams doen mee voor een goed doel en de individuen winnen zelf een mooi geld bedrag. Er deed ook een team mee van het AIBN, dus was ik met een collega even gaan kijken. And we WON! Na de race ging het werk weer gewoon verder. In de avond ben ik weer gaan pokeren, want hé, het is woensdag. Het ging deze week al een stuk beter dan de vorige keer, ik begin de regels te snappen. Helaas weer niet gewonnen, dus volgende week beter.
Het weekend was weer lekker om een beetje bij te komen van mijn slaap te kort, in ieder geval de zaterdag. Na uitgeslapen te hebben ben ik richting winkelcentrum gegaan om boodschappen te doen en wat spullen te halen voor volgende week. Op zondag was het echter weer vroeg dag. Joyce (collega en medestudent uit Eindhoven) en ik hadden een auto gehuurd om naar Springbrook te rijden en daar een wandeling te maken door het regenwoud/national park. Joyce is niet zo'n fan van rijden, dus het was aan mij om ons veilig naar Springbrook te brengen. Dit was wel even wennen. Het feit dat we op de linkerweghelft reden, was niet meer zo'n probleem, maar het was toch wel wennen om aan de rechterkant van de auto te zitten. Gelukkig ging het rijden prima. Het enige dat lastig wennen was, was dat ook de richtingaanwijzer aan je rechterhand zit in plaats van links. Omdat dit zo'n automatische handeling is, had ik regelmatig de ruitenwissers aan in plaats van mijn knipperlicht. De weg richting het startpunt van onze wandeling was heel leuk om te rijden, veel kronkelweggetjes en een mooie omgeving. Zonder krassen en stoten aangekomen op Crayon Lookout, ons startpunt, was het uitzicht prachtig. Dit beloofde veel goeds voor de tocht die ons tegemoet kwam. We hadden besloten om het Warrie circuit te lopen, deze tocht is 17 km door de bossen. Het was een hele mooie route om te wandelen, de route had wel enkele obstakels op het pad waardoor we moesten kruipen of springen (niet altijd een goed idee). Zo lagen

er boomstammen dwars, moesten we over rotsen klimmen/springen om onze eindbestemming te bereiken. Maar geen van deze obstakels was zo lastig als de slang die ineens midden op het pad lag en wij geen optie zagen om er langs te gaan (en dit ook echt niet durfde!!) Joyce was de eerste die erlangs ging, met het idee: jij hebt een lange broek aan! Ofja erlangs, ze sprong erover heen, dit was achteraf gezien een van de slechtse dingen die je kan doen. Nadat Joyce er voorbij was, was het mijn buurt. Maar toen ik op het punt stond te springen, kwam de slang tot leven en krabbelde ik toch weer terug. Een klein minuutje later (het leek veel langer) ging de slang terug de struiken in, van het pad of, maar niet voordat deze op Joyce af leek te gaan. Toen de slang eenmaal weg was, sprintte ik erlangs en waren we beiden zo snel mogelijk weg daar. Toen we thuis opzochten welke slang het was, bleek het een giftige slang te zijn en waren we des te opgeluchter dat het goed was gegaan. Later op de route kwamen we ook nog een kleine python tegen, maar deze lag gelukkig 2 meter van het pad af. Op de route lagen heel veel watervallen, deze waren dan ook heel mooi om te zien, al zorgde deze ook weer voor de nodige klimpartijtjes. Tegen het einde van de route, kwamen we op een splitsing waar een tweede route erbij

kwam, wij hadden besloten om die tweede route er nog achteraan te plakken, deze was maar 4 km. Deze route leidde ons naar de mooiste waterval van allemaal. Dit was zeker de detour waard. Rond 4 uur waren we weer terug bij de auto en besloten we om op de terugweg te stoppen bij een McDonnalds om te plassen, een maal daar hadden we toch wel honger, dus toch maar wat eten. Naar een lange dag kwamen we zeer moe maar voldaan weer thuis, waar het voor mij douche en naar bed was.