Halfway home

Mijn vorige verhaal stopte ik met dat ik songfestival ging kijken. Dat is natuurlijk veel leuker om samen met iemand te kijken, zodat je samen kritiek kunt geven. Dat heb ik lekker met Koert gedaan! Op afstand natuurlijk, maar toch voelt het een beetje alsof je samen bent op zulke momenten.

Op woensdag en donderdag was er een conferentie bij AstraZeneca met als onderwerp: "Advances in Cell-Based Screening in Drug Discovery". Dat sluit perfect aan op mijn onderzoek hier, dus dit was een fantastische kans om tussen de dagelijkse activiteiten in het lab door wat interessante sprekers te horen, rond te struinen tussen de stands van bedrijven (ik snap nu eindelijk wat mensen bedoelen als ze het hebben over de bizarre dingen die je cadeau kunt krijgen tijdens conferenties) en gratis awesome lunch te kunnen eten. Toen ik woensdag eind van de middag terug naar huis fietste, brak mijn ketting plotseling toen ik het bos uitkwam. Het was nog dik anderhalve kilometer bergopwaarts door de miezer naar huis lopen en ik zag mezelf al helemaal zitten mokken thuis zonder werkende fiets, maar... Toen bedacht ik dat de soort blokker naast de supermarkt (500 meter lopen) heel misschien wel kettingen en tools zou hebben. Op goed geluk ben ik daarheen gelopen en ja hoor, ze hadden wat ik zocht! Toen ik aan een winkelmedewerkster vroeg hoe ik wist welke lengte ketting ik nodig had, keek ze me heel verbaasd aan en zei ze: "you know it is really difficult to replace your chain?". Ik reageerde dat ik dacht dat het wel zou lukken en heb op goed geluk de kortste (goedkoopste) ketting gekocht en een super gave rood-metallic fiets-multitool (beste souvenir ever). Gewapend met mijn aankopen heb ik mijn fiets onder een afdak gezet en ben ik aan de slag gegaan en ja hoor, ik heb gewoon naast de supermarkt met succes een nieuwe ketting op mijn fiets gelegd! Ik ben zelden zo trots geweest op mezelf.

Donderdag ben ik overdag weer naar de conferentie geweest, heb ik Moederdag cadeautjes gekocht bij de supermarkt (daim en piffy allkrydda voor de insiders) en heb ik 's avonds songfestival gekeken met Christian. Op zo'n moment komt de nationalist in je wel naar boven, dus we waren allebei opgelucht toen Nederland en Oostenrijk als laatste twee namen genoemd werden om door te gaan naar de finale!

Vrijdag kon ik me op stage nergens lang op concentreren, maar dat had een goede reden: 's middags vloog ik namelijk voor een weekendje naar Nederland! De reis ging super soepel en zodra je het een keertje hebt gedaan is vliegen in je eentje eigenlijk niet spannender dan een treinreis. Bij aankomst op Schiphol ben ik het vliegveld zowat door gerend onderweg naar de trein, want in Utrecht

zou ik eindelijk Koert weer zien! Eenmaal daar vonden we elkaar snel en na enkele minuten was alles weer als vanouds en liepen we al kletsend en plagend door de stad. Na het eten (hebben awesome hamburgers op bij Meneer Smakers) zijn we naar huis gereden, hebben onderweg heerlijk mee geblèrd met de radio en hebben we ordinair op de bank gehangen en serie gekeken. Op zulke momenten heb je pas door hoe fijn je normale leventje eigenlijk is, ver weg van het grote avontuur.

Zaterdag was Koert jarig, een van de redenen dat ik in Nederland was; ik was een cadeautje! Na het ontbijt heb ik alweer afscheid genomen van ons huisje en zijn we naar de sauna gegaan. Jullie zullen me op mijn woord moeten geloven, ik heb geen foto's, maar dat was heerlijk! We waren allebei zo toe aan een dagje ontspannen en tijd voor elkaar. 's Avonds hebben we in Chaam Koert z'n verjaardag gevierd en heb ik heerlijk bij kunnen praten met zijn familie en mijn ouders.

De volgende ochtend was het Moederdag, mijn weekend Nederland was zeer efficiënt getimed, dus begonnen we met een uitgebreid ontbijt in Chaam. Vervolgens zijn we naar Den Hout gereden om op te koffie te gaan bij opa en oma. Alhoewel iedereen door mijn blogs al ver op de hoogte is, blijft het heerlijk om in het echt te vertellen over mijn avonturen. Na dit bezoekje zijn we naar Gilze gereden voor bezoek aan de andere opa en oma, waar de vrouwen hebben gekletst en de mannen hebben gekeken naar de

kampioenswedstrijd. De tweede helft hebben we geluisterd in de auto onderweg naar Eindhoven: ik wou heel graag Mees z'n kamer zien en hij wou hem heel graag láten zien. Super stoer om te zien dat mijn "kleine" broertje nu echt op zichzelf woont! Terug in Gilze had mama asperges gemaakt met alles wat daarbij hoort (inclusief pavlova als toetje). Daar had ik al de hele week zin in, dus gelukkig voelen mama en ik voelen elkaar vaak bizar goed aan! Na het eten kwam het besef dat ik de volgende ochtend al vóór 5uur op moest staan om weer terug naar Zweden te gaan en ben ik me daar rustig aan op gaan voorbereiden.

Maandag ging de wekker dus al om kwart voor 5 en ben ik na afscheid genomen te hebben van mama en Koert met papa naar Schiphol gereden. Normaal ben ik altijd minstens 2uur van tevoren op het vliegveld en nu maar een uur en een kwartier (dat leek ons wel genoeg). Ik was heel opgelucht toen ik na een onmogelijk lange rij bij de douane toch ruim op tijd bij de gate aankwam. Het begin van de vlucht was echt super leuk: omdat het in Nederland heel mooi weer was, kon ik het land perfect zien en was het net alsof ik over een landkaart heen vloog. Ik heb onder andere Amsterdam, Hoorn,

meerdere Waddeneilanden, Sneek en Leeuwarden gespot. Dichter bij Zweden werd het steeds bewolkter en uiteindelijk landden we net als op 1 april in de mist. Omdat ik zo vroeg al vloog stond ik vóór 11uur al in het lab en heb ik bijna een volwaardige werkdag gemaakt. De eerste dag van de tweede helft van mijn stage! Onderweg naar huis had ik alweer fietspech: dit keer was mijn ketting ergens tussendoor geschoten. Dit opgeteld bij het feit dat ik super moe was door mijn reis én dat m'n experiment niet het gewenste resultaat had opgeleverd, maakte dat ik me even extra ver weg van huis voelde. Gelukkig duurde dit gevoel niet lang en heb ik 's avonds lekker boodschappen gedaan op de elektrische fiets en ben ik met een boek al vroeg ik slaap gevallen.

Vandaag werd ik uitgerust wakker en ben ik op de elektrische fiets naar Mölndal gereden. Daar heb onder andere ik een experiment voorbereid dat hoogstwaarschijnlijk wel goed en interessant resultaat

gaat opleveren en een AZ Youth praatje bijgewoond van een vrouw die al 36 jaar bij AstraZeneca werkt en vertelde over haar carrière. Super interessant! Thuis aangekomen heb ik na het eten mijn eigen fiets weer gerepareerd, wederom onder een afdak, omdat het wederom regende en ben ik daarna deze blog gaan schrijven. Ik kijk nu alweer uit om straks met mijn boek in bed te gaan liggen. Vroeger deed ik dat elke avond, maar daar ben ik na de middelbare school mee opgehouden. Nu ik weer doorheb hoe fijn dat is, heb ik gelijk opgezocht hoe het zit met bibliotheken hier in de omgeving en donderdag avond ga ik naar de bieb in het dorp. Ik ben benieuwd!

PS De spin op de foto heeft mijn huisgenoot en niet ik zelf vermoord, maar hij geeft wel aan hoe enorm die beesten hier zijn!