Werk aan de winkel

Na twee dagen acclimatiseren was het afgelopen maandag toch echt tijd om voor het eerst naar stage te gaan. Hoewel dit voor sommige mensen de normaalste zaak van de wereld is, is dit mijn eerste stage ooit! Omdat ik al meer dan een jaar geleden mijn zinnen heb gezet op een stage bij dit bedrijf, waren de verwachtingen torenhoog. Zie die maar eens waar te maken...

Na al 20x google maps te hebben gecheckt, vertrok ik maandag ochtend van Askim naar Mölndal. Op een fiets met maar 1 "fatsoenlijk" werkende versnelling (de 2e van de 21) is dat nog best een uitdaging. Een Nederlandse AstraZeneca collega legde vandaag haarfijn uit hoe dat komt; in Nederland is de verkeersvoedselketen: fietsers bovenaan, gevolgd door voetgangers, auto's en al het andere. In Zweden is het auto's, voetgangers, honden, paarden, rollerski's (ja, dat bestaat echt en ziet er levensgevaarlijk uit) en daaronder ergens fietsers. Dat betekent dat autowegen heel gericht

zijn en fietspaden daar een beetje omheen worden geïmproviseerd.

Toch heb ik de afstand van 7,5km in een goed half uur afgelegd en toen zag ik het opeens staan: AstraZeneca. Dat bedrijf waar ik al een jaar over droom was daar ineens. En hoewel ik wist dat het een groot bedrijf was, had ik me dit bij lange na niet voorgesteld. Bij binnenkomst belandde ik in een superfancy welkomsthal waar ik gelijk werd doorgestuurd naar het personeelskaartenbureau (ja, dat bestaat ook). Hier moest ik een hele training aan de computer doorlopen met aan het einde een examen. Dit examen bestond steeds uit 7 vragen en je had 3 pogingen om het examen foutloos te maken. Nu denk ik soms dat ik best slim was, maar de eerste 2 pogingen faalde ik jammerlijk waardoor ik stiekem al bang was m'n hele stage op m’n buik te mogen schrijven. Gelukkig lukte de derde keer wel en kon ik met mijn pasje met "happiest employee of the month" de rest van het complex betreden.

Gelukkig hoefde ik niet in m’n eentje op ontdekkingsreis, maar was daar mijn begeleidster Pia. We hadden al wat email contact gehad, maar in het echt is natuurlijk altijd anders. Gelukkig klikte het echt fantastisch! In een sneltreinvaart liepen we door gebouwen met knoppen voor deuren en bruggen op verschillende verdiepingen totdat we op ons kantoor aankwamen. Mijn thuisbasis deze drie maanden is een grote ruimte met ongeveer 20 bureaus waar je zowel aan kunt staan als kunt zitten. Op het bureau waar ik aan mag werken stonden al een laptop en een monitor klaar, super chill! Dat valt sowieso gelijk op: in zo'n groot bedrijf werkt alles als een geoliede machine. Bijvoorbeeld, stel dat je in het lab een fles vies maakt, dan zet je die in een bak neer en de volgende ochtend staat die fles als vanzelf weer schoon in de kast.

Op het kantoor heeft Pia me wat meer uitgelegd over de gang van zaken en zijn we begonnen aan mijn voorstelrondje. Ik heb afgelopen maandag met tientallen mensen de hand mogen schudden, mogen vertellen wie ik ben en wat ik doe en hun namen mogen onthouden (=instant vergeten). Rond half 12 was het Zweedse lunchtijd en zijn Pia, Jianming (mijn andere begeleider) en ik gaan lunchen in de hoofdkantine. Daar hebben we gezellig gekletst (wat nou Zweden zijn afstandelijk) en na de heerlijke lunch op kosten van de zaak, altijd leuk, kreeg ik een rondleiding over de campus. Weer in sneltreinvaart.

Toen we terugkwamen bij het kantoor was het tijd voor lab cleaning. Altijd leuk haha, maar natuurlijk wel een goede manier om het lab al een beetje te leren kennen. Tijdens mijn tijd bij AZ is het lab tegenover ons kantoor mijn thuisbasis, maar voor 1 experiment moet ik soms in 4 verschillende gebouwen zijn! Na, eindelijk, een inhoudelijk gesprek over mijn project zat de eerste dag er alweer ongeveer op en was het tijd om mijn weg terug naar huis te vinden.

Ik ga jullie niet vervelen met al mijn fietsverhalen, maar het komt erop neer dat ik deze week in 5 dagen zo'n 8 verschillende routes heb gereden totdat ik de optimale had gevonden.

De rest van de week heb ik vooral veel gelezen en in het lab gestaan. Omdat mijn komst ontzettend goed was voorbereid, kon ik op dag 2 al echt labwerk doen, waar ik natuurlijk ontzettend blij van word! Verder heeft Ave me ingewijd in de "AZ youth" groep. Hierin zitten allerlei studenten die nu projecten doen bij AZ en het is vooral een gezellige pauze groep (met net zulke hilarische gesprekken als in de pauze app "thuis"). Het laatste noemenswaardige is dat ik vandaag mijn eerste echte fika heb meegemaakt. Een fika kan "gewoon" een koffiepauze zijn, maar de Zweden zijn er echt enorm op gesteld. Koffiepauzes heb ik natuurlijk wel meer gehad deze week, maar het speciale aan vandaag was de taart! Een echte fika bevat zowel koffie als taart en, zoals ik vandaag heb meegemaakt, is het vooral de bedoeling om van alles wat te proeven (yay for me, ik kan toch nooit kiezen). Tijdens fika ontspannen mensen echt en komen ze even los van de werkzaamheden, super tof als je dat kunt hebben in dit gejaagde leven!

Na 5 volle dagen werken (en fietsen!) is het nu tijd om lekker lang te gaan slapen en morgen eindelijk Göteborg te gaan verkennen. Ik ben benieuwd wat de stad me te bieden heeft!