Nu ik weer bijna een week terug ben in Nederland, leek het me de hoogste tijd voor een allerlaatste verhaal. Het voelt heel gek om te schrijven over vorige week, omdat dat al bijna als een vorig leven voelt!
De voornaamste "laatste keer" van vorige week woensdag was de laatste keer door het bos van en naar stage fietsen op mijn eigen fietsje. Hoewel ik hem soms heb vervloekt, hield ik ook intens van dat ding en mijn mooie route. Verder heb ik die middag met mijn beide begeleiders in het lab gestaan om hen precies te laten zien hoe ik mijn experimenten uitvoer. Zo kunnen zij na de vakantie mijn project oppakken waar ik het heb moeten stoppen.
Donderdag heb ik zelf nog een allerlaatste experiment in gezet om last minute nog zo veel mogelijk data te verzamelen. Mijn assay is helaas nét niet klaar om echt gebruikt te worden voor screening, maar ik én mijn begeleiders zijn heel blij en trots met hoe ver ik ben gekomen. In plaats van te lunchen in de kantine ben ik die dag door mijn begeleiders mee uit lunchen genomen. Heel leuk om ze ook eens te spreken búiten AZ en dus ook over onderwerpen die daar niks mee te maken hebben. 's Avonds moest ik er toch echt aan geloven en ben ik begonnen aan mijn koffers inpakken. Hoe graag ik ook ergens naartoe wil, inpakken blijft toch echt een hekel punt bij mij.
Vrijdag was dan toch echt de dag dat ik afscheid moest nemen van het bedrijf waar ik 3 maanden met heel veel plezier heb gewerkt. Al anderhalf jaar geleden had ik mijn zinnen gezet op een stage bij exact déze vestiging van dít bedrijf en hierdoor waren de verwachtingen torenhoog. Maar wonder boven wonder zijn mijn verwachtingen nog bijna overtroffen! Ik heb intens genoten in Zweden én van het werken in een bedrijf. Nadat ik mijn allerlaatste plaat had uitgelezen heb ik mijn labjas zeer dramatisch in de prullenbak gegooid en was het tijd om al mijn data te verzamelen zodat ik in Eindhoven mijn verslag kon schrijven. Deze dag was natuurlijk ook mijn laatste gewone lunch met de AZ Youth mensen en dat was gezellig als van ouds. Voordat ik weg ging kreeg ik nog een knuffel en een klein cadeautje van Pia. Hoewel ik er natuurlijk maar kort ben geweest, hebben we heel nauw samengewerkt en samen veel bereikt. Ik ga vooral haar dus zeker missen. Ook van mijn andere begeleider en de rest van het kantoor heb ik afscheid genomen en toen was het tijd om voor de laatste keer naar de stad Göteborg te gaan. Ik had met Ave en Steven afgesproken bij een burgerrestaurant waar ik al 3 keer had wíllen gaan eten, maar wat alle keren gefaald was. Het was dan ook heel lekker en gezellig en een toepasselijk einde van mijn periode in Zweden. Na nog een bliksembezoekje aan de stad ben ik terug naar huis gefietst, m'n hals uitreikend om nog een laatste keertje de zee te zien. De rest van de
pier-tje
15 chapters
16 Apr 2020
July 07, 2017
|
Eindhoven
Nu ik weer bijna een week terug ben in Nederland, leek het me de hoogste tijd voor een allerlaatste verhaal. Het voelt heel gek om te schrijven over vorige week, omdat dat al bijna als een vorig leven voelt!
De voornaamste "laatste keer" van vorige week woensdag was de laatste keer door het bos van en naar stage fietsen op mijn eigen fietsje. Hoewel ik hem soms heb vervloekt, hield ik ook intens van dat ding en mijn mooie route. Verder heb ik die middag met mijn beide begeleiders in het lab gestaan om hen precies te laten zien hoe ik mijn experimenten uitvoer. Zo kunnen zij na de vakantie mijn project oppakken waar ik het heb moeten stoppen.
Donderdag heb ik zelf nog een allerlaatste experiment in gezet om last minute nog zo veel mogelijk data te verzamelen. Mijn assay is helaas nét niet klaar om echt gebruikt te worden voor screening, maar ik én mijn begeleiders zijn heel blij en trots met hoe ver ik ben gekomen. In plaats van te lunchen in de kantine ben ik die dag door mijn begeleiders mee uit lunchen genomen. Heel leuk om ze ook eens te spreken búiten AZ en dus ook over onderwerpen die daar niks mee te maken hebben. 's Avonds moest ik er toch echt aan geloven en ben ik begonnen aan mijn koffers inpakken. Hoe graag ik ook ergens naartoe wil, inpakken blijft toch echt een hekel punt bij mij.
Vrijdag was dan toch echt de dag dat ik afscheid moest nemen van het bedrijf waar ik 3 maanden met heel veel plezier heb gewerkt. Al anderhalf jaar geleden had ik mijn zinnen gezet op een stage bij exact déze vestiging van dít bedrijf en hierdoor waren de verwachtingen torenhoog. Maar wonder boven wonder zijn mijn verwachtingen nog bijna overtroffen! Ik heb intens genoten in Zweden én van het werken in een bedrijf. Nadat ik mijn allerlaatste plaat had uitgelezen heb ik mijn labjas zeer dramatisch in de prullenbak gegooid en was het tijd om al mijn data te verzamelen zodat ik in Eindhoven mijn verslag kon schrijven. Deze dag was natuurlijk ook mijn laatste gewone lunch met de AZ Youth mensen en dat was gezellig als van ouds. Voordat ik weg ging kreeg ik nog een knuffel en een klein cadeautje van Pia. Hoewel ik er natuurlijk maar kort ben geweest, hebben we heel nauw samengewerkt en samen veel bereikt. Ik ga vooral haar dus zeker missen. Ook van mijn andere begeleider en de rest van het kantoor heb ik afscheid genomen en toen was het tijd om voor de laatste keer naar de stad Göteborg te gaan. Ik had met Ave en Steven afgesproken bij een burgerrestaurant waar ik al 3 keer had wíllen gaan eten, maar wat alle keren gefaald was. Het was dan ook heel lekker en gezellig en een toepasselijk einde van mijn periode in Zweden. Na nog een bliksembezoekje aan de stad ben ik terug naar huis gefietst, m'n hals uitreikend om nog een laatste keertje de zee te zien. De rest van de
avond ben ik druk bezig geweest met het uitstellen van het inpakken van de laatste dingen en op tijd gaan slapen.
Zaterdag ochtend stond de wekker hierdoor al heel vroeg, zodat ik mijn laatste spulletjes kon opruimen en inpakken. Natuurlijk kreeg ik nog bezoek van een laatste grote spin, maar om half 9 stond ik dan toch echt op de bus te wachten. De rest van mijn reis ging rustig en soepel en rond half 3 liep ik de aankomsthal van Schiphol binnen. Daar stonden mijn ouders en Koert me op te wachten, heel fijn om die weer in mijn armen te kunnen sluiten! Onderweg heb ik ze natuurlijk de oren van het hoofd gepraat en bij thuiskomst in Gilze kwamen ook alle opa's en oma's op visite. Ook dat weerzien was heel erg fijn en het is bizar hoe snel alles weer normaal voelt. Pas zodra je weer op de plek en tussen de mensen bent waar je hoort, besef je wat je die maanden hebt gemist.
De rest van de afgelopen week stond vooral in het teken van bijtanken met lieve mensen en beginnen aan mijn verslag.
Zondag hadden Koert en ik onze agenda's geblokt en zijn we lekker de hele dag samen geweest. Ouderwets door de stad struinen en
zoeken naar aanbiedingen en 's avonds heerlijk uit eten.
Maandag moest ik er dan toch echt aan geloven mijn koffers uit te pakken en zijn we eind van de middag naar het dakterras van Vapiano waar ik heb bij gekletst met Sanne, Femke, Jeroen, Marjolein en Nick.
Dinsdag ben ik naar de markt, de markt en de markt geweest met Ilona die ik al bijna een half jaar niet had gezien! We hadden namelijk eerst een visje gegeten, toen wat gedronken op het terras op de markt en vervolgens boodschapjes gedaan op de markt. Die avond zijn Koert en ik naar de IKEA gegaan om mijn ontwenningsverschijnselen tegen te gaan, maar vooral om ons te oriënteren op een nieuw bed. Stiekem houdt één meter twintig met zijn tweetjes niet over.
Woensdag ben ik voor het eerst weer naar de uni gegaan met als excuus het afstuderen van Sanne. Het was heel leuk om daar bij te kunnen zijn en ideaal dat ik zo heel sneaky weer terug op mijn kantoortje terecht kon komen om te beginnen met schrijven.
Donderdag heb ik 's ochtends ook geschreven op de uni. Koert staat al heel vroeg op om naar het werk te gaan, dus het is voor mij ideaal om mee op te staan en op tijd naar de uni te gaan zodat ik vóór de middag al een hoop gedaan kan hebben. Op die manier kan ik 's middags lekker leuke dingen doen. Op donderdag betekende dat, dat ik met Sanne naar het E3 strand in Eersel ging. Heerlijk om een middagje in de zon te ontspannen, spelletjes te doen en kletsen. 's Avonds heb ik de ontspantrend doorgezet door met Koert naar de sauna te gaan.
Dat brengt ons alweer bij vandaag. Vanmorgen ben ik alwéér vroeg gaan schrijven, zodat ik om 12uur al in de trein kon zitten. Ik ging namelijk met Ilona naar Montfoort om te fietsen! Aangezien ik het fietsen in Zweden zo te pakken heb gekregen, ben ik me aan het oriënteren op de aanschaf van een racefiets. En wat is een betere manier daarvoor dan 50km fietsen met een lieve en zéér ervaren wielrenster? Het was voor het eerst dat ik op een echte racefiets zat en gelijk een hele goede, maar ik ben officieel verkocht. Wat is er nou fijner dan met 30km/h over landweggetjes te crossen, te genieten van al het moois om je heen én nog gezellig te kletsen ook? Toen we terug "thuis" kwamen bij Ilona's ouders hebben we nog lekker ge-bbq'd met Ilona d'r ouders en oma's en zijn we na de thee terug naar Eindhoven gereisd. Daar zit ik nu deze blog te typen die toch echt op zijn einde loopt. Bedankt voor het lezen van en meeleven met al mijn avonturen in Zweden. Het was een fantastische ervaring en ik vond het heel leuk om dat met jullie te kunnen delen!
1.
Het begin van mijn avontuur..
2.
Werk aan de winkel
3.
All by myself!
4.
Toerist in "eigen" stad
5.
Like a local
6.
The Capital of Scandinavia
7.
Girls just wanna have fun
8.
Halfway home
9.
Zweedse zomer
10.
Family time
11.
Play me...
12.
Iris aan de... sport?!
13.
Zon, zee en zadelpijn
14.
Undercover Zweedse dames
15.
I'm baaaack
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!