Iris aan de... sport?!

Toen ik een week geleden mijn blog schreef, was het weekend nog niet eens afgelopen en nu ben ik alweer bijna halverwege de werkweek. Maarja, zo gaan die dingen in het normale leven.

De vrijdag voor dat lange weekend had ik een meeting gehad met mijn begeleiders en we waren het erover eens dat ik al heel veel data heb verzameld, maar dat er nog steeds een aantal vragen zijn die we willen beantwoorden. Woensdag ben ik dus vastberaden begonnen om die lijst vragen door middel van experimenten te beantwoorden. Ik heb me er niks van aangetrokken dat het maar een 3 daagse werkweek was en daardoor waren vrijdag alle vragen beantwoord! Natuurlijk leidde dit weer tot nieuwe vragen, maar uiteindelijk hoop ik toch déze week nog "machines mijn experimenten te leren", oftewel mijn assay te automatiseren. Heel cool vind ik dat! Natuurlijk is mijn hele project heel interessant, leuk en vernieuwend, maar nu kom ik echt bij een deel uit dat heel ver weg staat van wat op de uni kan en wordt gedaan.

Toen ik vrijdag al mijn data van de week op een rijtje had gezet, ben ik naar huis gegaan om op tijd te eten. Dit, zodat ik op tijd naar café Taktik kon voor een nieuwe meetup. Iedere keer in het spellencafé ontmoet ik weer andere mensen en doe ik weer andere spellen, maar die zenuwen die ik de eerste keer een beetje had zijn helemaal weg en ik verbaas mezelf met hoe soepel en gezellig dat allemaal loopt.

De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen en een ontbijtje gemaakt en ben ik vervolgens naar de supermarkt gegaan. Althans, dat was mijn plan, maar in plaats van gelijk de winkel in te lopen, nam ik de trap naar boven waar blijkbaar niet 1 maar 2 gigantische sportwinkels zitten. Nou weet iedereen die mij een klein beetje kent dat ik niet gemaakt ben om te sporten. Ik vind niet alleen ongeveer alle sporten niet leuk, ik kan het ook echt niet. Toch liep ik winkel 1 naar binnen en toen ik daar bij de fietsspullen aankwam, realiseerde ik me opeens dat er wel een sport is die ik stiekem heel leuk vind. Ik geniet hier namelijk iedere dag van mijn fietstocht! Ja, ik vervloek de heuvel waar mijn huis op ligt en regen en wind zijn niet ideaal, maar toch stap ik iedere dag met plezier mijn fiets op en ben ik trots op mezelf als ik moe en voldaan weer thuis kom. Om deze reden heb ik een fietsbroekje aangeschaft met de belofte naar mezelf dat ik in Nederland een (goedkope, je weet natuurlijk nooit hoe lang ik het volhoud) sportfiets ga kopen.

Met mijn nieuwe broekje en hele mooie Zweedse oortjes stapte ik 's middags op de fiets om een mooie tocht te maken. Er loopt hier langs de kust en door hei en "bos" een fietspad dat vroeger een spoor was, eigenlijk net het Bels Lijntje. Het noordelijke deel van dit pad heb ik al regelmatig gefietst, want dit is gewoon mijn route van

huis naar Göteborg, maar het zuidelijke deel stond nog op mijn to-do list. Ik heb echt intens genoten van het fietsen en de prachtige omgeving. Zelfs toen het op de terugweg begon te regenen, werd ik niet chagrijnig, maar heb ik een jasje aangedaan en ben lekker doorgecrosst, heerlijk! Toen ik terugkwam bij "mijn" strand vond ik dat ik wel een ijsje had verdiend en daarna ben ik de heuvel naar mijn huis terug opgeklommen.

Zondag was het weer een stuk minder goed dan zaterdag: het heeft de hele dag geregend en alles was grijs en grauw. Omdat ik zaterdag toch al boodschappen had gedaan en m'n portie activiteit voor het weekend al wel had gehad (40km fietsen is niet niks voor een beginnertje) vond ik dat ik wel binnen mocht cocoonen. Dat hield in lekker een dagje in m'n pyjama lezen, YouTuben, het internet afstruinen naar informatie over racefietsen, Skypen en Netflixen. Op deze dag heb ik ook afscheid genomen van VP die terug gaat naar Frankrijk. En omdat Christian nu op vakantie is in Noorwegen betekent dit dat ik een week het huis voor mezelf heb. Heel gek is dat, want ik heb nog nooit zonder huisgenoten geleefd. Natuurlijk maken de spinnen in ons huis misbruik van deze situatie: zondag avond toen ik wilde douchen zat er een mega-exemplaar op het plafond van de douche. Ik ben gelukkig een stoere, zelfstandige vrouw (not) dus met een bus haarlak en heel veel heet water heb ik hem vermoord zonder hem aan te hoeven raken.

Gisteren is de nieuwe werkweek alweer begonnen en daar krijg ik het bijna benauwd van: steeds meer mensen zijn verbaasd dat ik over 3 weken alweer thuiszit en vragen wat m'n laatste experimenten zijn die ik nog wil doen, brrr. Het voelt alsof dit project nog heel lang door kan gaan, maar ik zal er toch echt een einde aan moeten gaan breien. Daar ben ik deze week dus weer lekker zoet mee!