Op weg naar het noorden, eeuwenoud Nazca

Na 400km over bochtige wegen strompelen we half slapend uit onze stoelen, krijgen onze rugzakken aangereikt en zien de bus weer vertrekken. We hebben net genoeg tijd om te beseffen dat het 5u30 's morgens is en dat we ergens aan de rand van een weg staan, voor we omgeven zijn door enkele Peruvianen. Ze willen ons maar al te graag "helpen" met een hotel, een uitstap of een vlucht over de fameuze Nazcalijnen.
Met veel moeite lukt het om vriendelijk te bedanken en een routebeschrijving te krijgen naar het hotel. We zijn nog maar enkele honderden meters ver als een vrouwtje ons inhaalt, met de mededeling dat ze ons naar ons hotel moet brengen. Te moe om te protesteren laten we ons op sleeptouw nemen. De vrouw laat de kans niet onbenut om ons te vertellen over haar broer -piloot bij een luchtmaatschappij- uiteraard de beste optie voor een vlucht. Gelukkig staan we snel aan het hotel, de vrouw loodst ons langs de receptie en naar onze kamer. Ergens zijn we wel dankbaar voor deze hulp dus besluiten we ook maar het gesprek aan te gaan over de vliegexcursie. Johan haalt z'n beste onderhandelings-skills boven en weet de prijs van ruim 100 dollar ruim te

verminderen naar 75. Nog altijd veel geld natuurlijk, maar we overtuigen onszelf met de gedachte "we zijn hier maar 1 keer dus kunnen we het toch niet overslaan".
Op dit vroege uur hangt er nog teveel mist dus hebben we uitgebreid tijd om even te douchen en een kort dutje te doen. Rond 10u30 worden we opgehaald met een busje, ontbijt slaan we nu maar even over, we hebben al teveel verhalen van misselijke mensen gelezen online.
Eenmaal bij de mini-luchthaven gaat alles vlot. Inchecken bij de balie met paspoort, op de weegschaal -oef nog niet teveel vakantiekilo's erbij- en richting wachtzaaltje. Al snel komt een jonge vrouw ons halen samen met onze twee Franse vluchtgenoten. Ze stelt zichzelf voor als onze pilote en leidt ons naar het kleinste vliegtuigje dat we ooit van dichtbij hebben gezien, een 6-persoons Cesnna 172.
We beginnen met een korte uitleg over de lijnen: honderden figuren en duizenden lijnen die vermoedelijk 2000 jaar geleden in de woestijn aangebracht werden door de toenmalige Nazcacultuur. Het gebied waarin ze zich bevinden is 1 van de droogste plaatsen op aarde wat de perfecte bewaring verklaart. De betekenis van de figuren is nog altijd een raadsel, met theorieën gaande van zonnekalenders over buitenaardse wezens tot een symbolisch pad naar de goden.

De pilote overhandigt ons een plattegrondje met de belangrijkste figuren die we zullen zien en verdeelt ons dan gelijkmatig over het vliegtuigje. De 'zware' jongens zitten in het midden, de meisjes delen de achterbank.

Koptelefoons op, iedereen ingegespt, vertrekken maar!
De volgende drie kwartier kijken we verbaasd onze ogen uit. Onder ons, duidelijk zichtbaar in het rode woestijnzand, bevinden zich prachtige figuren van tientallen tot honderden meters groot. We zien levensechte vogels, een spin, een boom, handen, een hond, een walvis, tot zelfs een 'astronaut' en een baby dinosaurus. Onvoorstelbaar voor een volk 2000 jaar geleden, hadden ze echt zoveel kennis over de wereld?
Volledig onder de indruk krijgen we nog een diploma in onze handen gedrukt voor het busje ons weer terug naar het hotel brengt. De ervaring was onbeschrijfelijk, onverwachts echt prachtig.

Nog napratend belanden we al zoekend naar een lekkere lunch op de lokale markt. Met dank aan 2 medetoeristen rollen we zo in een 'once in a lifetime' ervaring: de visboer bereidt verse ceviche, een rauwe vissalade. Gezeten aan een toogje op barkrukken kijken we met grote ogen hoe een grote vis wordt omgetoverd in een verrukkelijke maaltijd. Verser komt het niet, lekkerder waarschijnlijk ook niet!
De visboer gaat nog met Johan en de vis op de foto, zo trots is hij op zijn product!

Het was al een drukke, lange dag en toch is het pas middag.Op zoek naar een uitstapje belanden we weer in een tourbureautje. De onderhandelingen gaan moeizaam, we willen graag verschillende kleine tours combineren en dat liefst voor een schappelijke prijs.
Uiteindelijk weten we een deal te sluiten, niet helemaal zeker wat ons te wachten staat. Wanneer we ons een uurtje later weer bij het tourbureau melden, staat er een autootje voor de deur op ons te wachten. We krijgen amper de tijd om ons op de achterbank te wurmen voor de auto aan hoge snelheid wegstuift.

Het duurt even voor het doordringt dat we de jackpot gekregen hebben: een prive-excursie met een echte local!
De eerste stop is het cementerio de chauchilla, een begraafplaats midden in de woestijn. Hier zien we onze gids voor het eerst in vol ornaat: een mannetje van middelbare leeftijd, even breed als hij groot is, buiten adem

na 2 stappen in de hitte. Hij tovert een sombrero en wandelstok uit de kofferbak en gebaart ons hem te volgen.
Aangezien ons Spaans nog erg basic is en onze gids het Engels niet volledig beheerst, ontstaat er een grappige vorm van communicatie waarin veel wordt uitgebeeld.
De gids begint aan een uitgebreid verhaal over de restanten van het volk dat hier 2000 jaar geleden leefde. We bevinden ons nu op de begraafplaats van het Nazca-volk, een uitgestrekt gebied vol graven en restanten. Helaas hebben grafrovers een groot deel van de graven reeds ontdaan van alles wat waardevol was. Toch blijft er een heleboel over om te zien. De Nazca's hadden immers de gewoonte hun overledenen te mummificeren met allerlei natuurlijke producten - van zout tot chillipeper - waarna ze in foetushouding in het familiegraf werden geplaatst.

Dankzij de eeuwige droogte in deze woestijn zijn die mummies onvoorstelbaar goed bewaart. Haren, tanden, zelfs huid is nog perfect zichtbaar in de tombes aan onze voeten. Blootstelling aan de zon na het openen van de graven heeft helaas de gezichten aangetast, al draagt dat alleen maar bij aan het lugubere zicht dat deze mummies bieden.

We dwalen een uurtje rond tussen de graven en verbazen ons over de grote hoeveelheid 'grafpuin' die achteloos rondslingert in het zand. Lapjes textiel en aardewerk maar vooral veel stukken bot zien we overal om ons heen. Het is een triestig zicht, zoveel jaren geschiedenis die hier vergaan in de woestijn, puur uit geldgebrek voor fatsoenlijk archeologisch onderzoek en onderhoud.
Gelukkig waren de Nazca's briljante architecten en hebben hun bouwsels al 2000 jaar aan aardbevingen doorstaan. Onze volgende stop is een ondergronds aquaductenstelsel, inclusief ingenieuze ventilatiespiralen om een ideale zuurstofvoorziening te verzekeren.

De gids heeft hier duidelijk haast, na een paar foto's worden we weer naar de auto geloodst en gaan we in een sneltreinvaart verder. Al snel blijkt waarom: bij onze laatste halte, een ruïne uit de Incaperiode, biedt een prachtig zicht op de zonsondergang. We genieten van het einde van de dag, struinen nog even door de verlaten ruïne en worden dan teruggebracht naar ons hotelletje.

Eerlijkheid gebiedt om te zeggen: hier kregen we een stuk meer dan we betaald hadden, onze gids werkte zich letterlijk in het zweet om ons zoveel mogelijk details duidelijk te maken, dus geven we met veel plezier een extra grote fooi.

We sluiten deze vrijdagavond af met een wandeling door het dorp. Blijkbaar is vrijdag het moment voor gefrituurde kip met frietjes, er zijn ontelbaar veel stalletjes die deze 'lekkernij' aanbieden. We schuiven ergens aan, bestellen een grote portie met Chicha (een soort van maisthee) en kijken met de locals een totaal onbegrijpbare tvshow. Nog een puddinkje van een ander stalletje om af te sluiten voor het echt wel tijd is om in ons bedje te duiken. Het was een lange dag maar wat zijn we blij dat we toch een dagje in Nazca gebleven zijn!

De volgende ochtend helpt de vriendelijke uitbater ons verder met onze nog erg vage planning. Hij heeft immers familie met een hotelletje in Ica, de plaats waar we nu naartoe hopen te gaan.
Opeens gaat alles vlot vooruit: we pakken snel de rugzakken inpakken en de hoteleigenaar brengt ons naar het kantoor van de locale busmaatschappij. Hij regelt ons tickets, zorgt dat we op de juiste bus belanden en belooft dat iemand ons in Ica zal ophalen.
We hebben geen tijd om te twijfelen, gaan gewoon mee in de flow en hopen maar dat we op de juiste plaats terecht zullen komen!