Indonesië

Wij landen om 15.oo uur lokale tijd om het vliegveld van Jakarta. Vanuit het vliegtuig ziet dit er uit als een grijze vieze stad.

In Jakarta werden we gelijk met een paar dingen geconfronteerd, er is veel armoede en een nieuw fenomeen voor ons, het regenseizoen. Het kan hier namelijk zomaar ineens uit het niets ongeloofelijk hard gaan regenen, en dan niet een beetje, in Nederland zou Piet er een weeralarm voor afkondigen. Indonesiers blijven heel relaxed en gaan schuilen, wij dus ook. Na een poosje is het weer droog en pakt iedereen weer op waar hij of zij mee bezig was.

Wij hebben de bus gepakt naar Bogur. Dit was een trip van 3 kwartier alleen duurde iets langer, ongeveer 3 uur ivm file. Reden we ineens naast een vrachtwagen met kraan waar de machinist nog in zat. Aangekomen daar bleek de deur van ons hostel op slot te zitten, en de eigenaar was niet thuis. Gelukkig waren er ander bewoners die ons binnen lieten en ons onze kamer wezen. Wij konden niet wachten om te slapen, wij waren immers uitgeput van de reis. Tot onze grote schrik, zaten er allemaal bedwantsen in ons bed! Ielll, daar ga ik niet slapen. Gelukkig hadden ze nog een andere kamer vrij, zonder bedwantsen. Nu rustig kunnen slapen, zonder visite.

maritahermanns

26 chapters

16 Apr 2020

Dag 3 Jakarta

May 13, 2016

|

Jakarta

Wij landen om 15.oo uur lokale tijd om het vliegveld van Jakarta. Vanuit het vliegtuig ziet dit er uit als een grijze vieze stad.

In Jakarta werden we gelijk met een paar dingen geconfronteerd, er is veel armoede en een nieuw fenomeen voor ons, het regenseizoen. Het kan hier namelijk zomaar ineens uit het niets ongeloofelijk hard gaan regenen, en dan niet een beetje, in Nederland zou Piet er een weeralarm voor afkondigen. Indonesiers blijven heel relaxed en gaan schuilen, wij dus ook. Na een poosje is het weer droog en pakt iedereen weer op waar hij of zij mee bezig was.

Wij hebben de bus gepakt naar Bogur. Dit was een trip van 3 kwartier alleen duurde iets langer, ongeveer 3 uur ivm file. Reden we ineens naast een vrachtwagen met kraan waar de machinist nog in zat. Aangekomen daar bleek de deur van ons hostel op slot te zitten, en de eigenaar was niet thuis. Gelukkig waren er ander bewoners die ons binnen lieten en ons onze kamer wezen. Wij konden niet wachten om te slapen, wij waren immers uitgeput van de reis. Tot onze grote schrik, zaten er allemaal bedwantsen in ons bed! Ielll, daar ga ik niet slapen. Gelukkig hadden ze nog een andere kamer vrij, zonder bedwantsen. Nu rustig kunnen slapen, zonder visite.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.