Dag 6: Pangandaran

De dag kon niet beter beginnen. Het ontbijt werd voor ons gemaakt. Overheerlijke toast met scrambelt eggs & pannenkoek met banaan. Terwijl we lekker aan het genieten zijn van ons ontbijt, loopt er een groepje lokale jongens scholieren langs. Ze komen heel beleeft bij ons aan de tafel staan en vragen in het Engels of wij hun Engels mondelinge examen willen doen. Natuurlijk willen wij dat. Dit was super om te doen!
Nog bezig met het examen stond onze gids al op ons te wachten.
Allereerst gingen we naar de kroepoekfabriek. Daar zagen we hoe van
gemalen vis en garnaal een deeg gemaakt werd dat vervolgens door een machine ging die er kleine porties van maakte. Daarna moesten de kroepoekrondjes drogen in de zon en werden ze gebakken.

We stoppen bij een lokaal dorpje met ongeveer 10 huizen midden in het jungle. Hier laat onze gids zien hoe ze van nectar uit palmbomen bruine suiker maken. Er klimt een man helemaal omhoog de palmboom in op zijn blote vloeten en tapt hier de nectar uit de kokosnootboom. Iets verder op word de nectar in een pan gedaan. Deze wordt gekookt totdat het een soort stroop word. Daarna wordt het in bakjes gedaan en kan het stollen. Dit dorp heeft als huisdier een vliegende hond. Dit dier is opgegroeid bij mensen dus aan mensen gewent. Hij had een spanwijdte van+- 150 cm.

De volgende stop was de Green Valley. Zoals de naam het al zegt was het een vallei die groen was van de planten en van de rivier die erdoorheen liep. Het water begon ergens in een donkere grot en stroomde via een waterval naar beneden. Hier gingen we bodyraften. doen. Wij wisten niet wat wij kon verwachten. In bikini en blote voeten door de jungle, over rotsen, in het water, springen van watervallen, meegaan met stromingen, etc. De rotsen waren soms erg scherp en lagen onverwacht overal in het water, wanneer je dan meegaat met de stroming ben je aan het einde wel wat schrammen rijker. Onze hoogste jump was 9 meter, vanaf de wortels van den boom moest je naar boven klimmen en dat was enger dan verwacht. Maar, je leeft maar 1x!

Inmiddels was het lunchtijd. De luch was door lokale bevolking gekookt. Een echt Indonesisch lunch. Mmm, lekker smullen!

Daarna gingen we naar de Green Canyon. Met een bootje vaarden we door een rivier die uiteindelijk bij een heel mooi punt kwam waarbij je omgeven was door steile rotsen. Daarnaast regende er allemaal kleine waterdruppels op ons neer en gaf de zon het geheel een mysterieuze gloed. Het water van de rivier is normaliter groen/blauw, maar omdat het de afgelopen dagen 's nachts had geregend was het water meer groen/bruin. Desalniettemin hebben we een paar mooie foto's kunnen maken en zelfs nog varanen en een zeeduivel gezien!

Na de Green Canyon zijn we naar een opvangcentrum voor schildpadden geweest. Onderweg komen we langs een bamboebrug. Deze smalle brug is gemaakt van bamboe. Deze brug is een drukke doorgang voor scooters van een klein
dorpje

Het opvanghuis zorgt voor schildpadden die per ongeluk gevangen zijn in de netten tijdens het vissen. Zodra de schildpadden zijn aangesterkt, worden ze weer in de zee vrijgelaten. Ook worden de eieren die op het strand gelegd worden, van het strand afgehaald. Dit omdat anders de eieren worden opgegeten op het strand. Deze worden in een special basin gedaan in het opvanghuis.
Wij mochten bij de schildpadden in het basin, met de verzorger. Hier mochten wij de schildpadden even vast houden. Wat een facineerende/ mooie dieren zijn dat zeg. Wij hebben een kleine donatie gedaan, om deze instantie te helpen.

De sporen welke de tsunami van 17 juli 2006 hier heeft aangericht
zijn nog duidelijk zichtbaar. E.e. a. is wel herbouwd, maar dan verder het land in. Er staan nu wel palen met een luchthoorn erop om de mensen te waarschuwen bij hogere golven. Onze gids vertelde over zijn verhaal, dat hij mensen aan het helpen was. Het water stond er 4 meter hoog en hij had zijn been gebroken maar was blij het na te kunnen vertellen.