In de tijd van het Romeinse Rijk was Cappadocië een Romeinse provincie, die in het oosten grensde aan Armenia, in het zuiden aan Mesopotamië, Syrië en Cilicia, in het westen aan Galatia en in het noorden aan Pontus. In het oosten is het landschap wat bergachtig en vulkanisch, in het westen is het wat vlakker met een paar plateaus.

Cappadocië stond bekend om zijn zilver- en tinmijnen en voorzag ook graan, graniet, wierook, ivoor, papyrus, katoen en hout. Ook in het Byzantijnse Rijk bleef Cappadocië dit militaire en economische belang behouden.