Van woestijn naar zoutvlakte

Na een aantal dagen in de droge, stoffige woestijn was het tijd voor het volgende avontuur, de zoutvlaktes van Bolivia. Nadat we met een busje werden opgepikt, werden we afgezet bij de Boliviaanse grens waar wij onze tweede stempel van deze reis mochten ontvangen. Het was in the middle of nowhere en het was heel erg koud. De eerste contacten werden gelegd met de groep, bestaande uit 3 Italianen (2 vrouwen en een man van rond de 50 jaar oud), 2 Duitsers (rond de 25 jaar oud) en 5 Brazilianen (van onze leeftijd). Het klikte gelijk goed en de sfeer zat er goed in! We verbleven de komende dagen tussen de 4000 en 5000 meter, wat erg veel invloed had op onze adem. Sommige mensen werden ook erg ziek door deze hoogte...
Wij zaten met de Italianen en één Duitser, David, in de 4x4 auto van chauffeur Ruben, een Boliviaan van rond de 35 jaar oud. De eerste dag werden we van de ene mooie lagune naar de andere schitterende lagunes geleid. Op de foto's en filmpjes heb je een kleine impressie van de schoonheid van deze lagunes. Maar in het echt is het toch wel wat meer indrukwekkender dan dat, wat een mooie kleuren, grote vlaktes en hoge bergen/vulkanen. Tevens werden de eerste alpaca's en lama's gespot, erg bijzonder hoe deze beesten in de droogte en open vlakte kunnen overleven!

De eerste nacht brachten we door in een "hotel", zonder verwarming. Dat hebben we geweten ook, man man man wat was dit koud! We zijn samen in een één persoonsbed gekropen, met 6 dekens en nog een aantal lagen kleren aan maar nog steeds was het behoorlijk

klappertanden. Het hielp ook niet mee dat we met "onze auto kameraden" op één kamer lagen...de ene Italiaanse dame snurkte als een volwassen vent die een krat bier leeg had gedronken...

Toen we de volgende ochtend opstonden, met het ijs op de ramen, stond er een goed ontbijt te wachten met warme thee en gebakken ei, dat ging er erg goed in! Op dag twee startten we direct fantastisch, een prachtig meer waar warm water in stroomde....dit zorgde voor een sprookjesachtig zicht. De lama's en flamingo's maakten het plaatje compleet...de koude/korte nacht werd hierdoor snel vergeten. Hierna reden we door naar een woestijn gebied wat helemaal was gevormd door de vulkanen. Overal waren mooie rotsformaties te zien die waren gecreëerd door de vele vulkanen in dit gebied. Ook kwamen we langs geisers en als klap op de vuurpijl mochten we nog in een warm bad (37 graden) wat door de natuur warm werd gehouden.

De tweede nacht brachten we door in zouthotel. Dit hotel is helemaal opgebouwd uit zout uit de regio. We hebben de muur even geproefd en het was geen grapje...erg zout! Deze nacht was ook erg koud maar beter te doen dan de eerste nacht....misschien kwam dit door de alcoholische versnaperingen van dezelfde avond????

De laatste dag begon al vroeg, om 4.30 uur ging de wekker, zodat we de zonsopgang konden aanschouwen vanaf het eiland vol met hoge cactussen. Een enorme zware klim (hartslag naar 190 en hijgen als een hond die al een hele dag aan het apporteren is) naar het hoogste punt van dit eiland zorgde ervoor dat we op de eerste ring zaten. Wederom weer erg indrukwekkend, hele mooie kleuren en een hele mooie setting. Hierna werden de wereldberoemde foto's gemaakt op de grootste zoutvlakte van de wereld, Salar de Uyuni. Door de oneindig witte vlakte is het leuk om te spelen met de diepte en je

fototoestel waardoor er erg leuke foto's kunnen ontstaan.

Hierna kwam het einde van deze trip in zicht. Eerst nog langs een punt waar de Dakar Rally van 2014 voorbij was gekomen. Hier zijn heel veel vlaggen van de hele wereld in de lucht gehesen. Wat grappig was dat de vlag van het grote Duitsland niet aanwezig was en van "ons kleine landje" natuurlijk wel aanwezig was. De nodige grappen werden gemaakt. Vervolgens gingen we naar de laatste stop, een kerkhof van enorme treinen die vroeger dienden voor het vervoeren van het zout.

Op het einde van de trip stond er een lekkere warme lunch op ons te wachten met rijst, vlees en groenten. Na deze lunch namen we afscheid van iedereen. Behalve van Christopher en David, de twee jongens uit Duitsland. Zij namen een overnachting in Uyuni en wij namen de nachtbus richting Sucre (7 uur rijden) Deze bus vertrok pas om 22.00 uur waardoor we nog een "gat" van 8 uur hadden. We hebben deze tijd gevuld met douchen, chillen en voorbereiden voor de nachtrit in het hostel van onze Duitse freunden.

De busrit was erg relaxed, we konden onze stoelen helemaal naar achteren schuiven waardoor we in een soort bed lagen. We hebben beiden allebei lekker kunnen slapen. De volgende ochtend kwamen we om 6 uur bij het hostel aan waar we nu nog zijn tot en met vrijdag. De komende dagen gaan we vooral lekker chillen en plannen maken voor de komende tijd. We gaan nog een stukje verder reizen met de Duitse jongens die hier donderdag arriveren. Het klimaat is in Sucre een stuk aangenamer door de lagere ligging. We hebben eindelijk onze korte broek en slippertjes aan kunnen doen en hebben op het gemakje een rondje gedaan door Sucre. Een drukke stad met een leuke chaotische markt waar we boodschapjes hebben gedaan voor een goede maaltijd.