Het is pas twee weekjes later, maar Marlot en ik hebben alweer zoveel gezien en gedaan dat het weer tijd werd voor een nieuw blogje, voor ik alles wat ik deed alweer ben vergeten.

Op dit moment reizen we rond met de Stray bus, wat achteraf een beetje een fout is geweest. Het is namelijk een bus die volgens een bepaalde route rijd en je kunt op en afstappen wanneer je maar wilt. Het nadeel ervan is dat het echt niet flexibel is, want je kunt alleen naar de plekken waar Stray langs rijd en sommige plekken zijn alleen tussenstops en dan kun je ook niet bepalen hoe lang je op een plaats blijft. Het is ook wel een beetje een luie manier van reizen want Stray kan alles voor je regelen, van accommodatie tot activiteiten. Als we het opnieuw deden, dan huurden we een auto en reden we op eigen houtje het eiland rond.

Maar goed, de afgelopen twee weken heeft Stray ons in een hoog tempo langs allemaal verschillende plekken gereden, waaronder Westport, Wanaka, Franz Joseph, Queenstown, Mt Cook en Lake Tekapo. Onderweg zijn we nog bij tienduizend dingen gestopt, waaronder een strand waar ik de schrik van mijn leven kreeg van een groepje zeehonden die me aan wilden vallen en de ‘Pancake Rocks’, rotsen die leken op een stapel pannenkoeken.

Westport was eigenlijk een enorm saai dorpje, dus we zijn daar maar naar een bierproeverij van locaal bier geweest (op lege maag, dat kwam hard aan!). In Wanaka zijn we naar het bekende Lake Wanaka geweest, een prachtig helderblauw meer. Daarna ben ik nog naar Puzzle World geweest, een gebouw met allemaal verschillende illusies en een doolhof, echt super grappig! Op de volgende stop, Franz Joseph, was het plan om de beroemde gletsjers te gaan beklimmen, die heel mooi moeten zijn, maar het heeft twee dagen lang alleen maar keihard geregend! Dat was een beetje een teleurstelling. Door naar Queenstown dan maar.

In Queenstown hebben Marlot en ik ons gelukkig zo goed vermaakt dat we nog maar wat langer zijn gebleven, uiteindelijk bijna een week. Dat was ook extra voordelig aangezien we in Queenstown aan het couchsurfen (website waarbij mensen gratis hun couch, dus bank, of bed aanbieden aan reizigers) waren. Via de website had ik een Nederlandse jongen gevonden die in Queenstown woonde en twee slaapplekken in zijn woonkamer aanbood. Hij bleek met nog een Nederlandse gozer te wonen en ze werkten beide keihard, dus vaak hadden we het huis voor onszelf. Echt een gelukje!

In onze tijd daar zijn we naar Milford Sound geweest, waar we een cruise deden tussen de bergen door. Dit had heel mooi kunnen zijn, maar het weer zat weer eens niet mee. Op de heen en terugweg was het overigens prachtig weer, dus ik heb tenminste nog een paar mooie foto’s kunnen schieten. En daarvoor hebben we dan op één dag 8 uren in de bus gezeten.

Ook zijn we met een ander Nederlands meisje en twee Amerikanen een nachtje naar studentenstad Dunedin geweest, waar we hebben gegeten, naar een heel leuk marktje zijn geweest en we wat hebben geshopt.

Verder hebben we weer een spannende activiteit gedaan: de canyonswing. Queenstown staat bekend om haar extreme soorten, zoals bungeejumping en skydiving. Wij hebben iets gedaan wat op een bungeejump lijkt, maar waarbij je in plaats van op het einde terug stuitert, verder slingert als een soort schommel. Je had eerst een 60m vrije val en dan een swing van 200m. Het leuke aan de canyonswing is dat je hem op meer dan 70 verschillende manieren kon doen: bijvoorbeeld op een fietsje, over de kop, achterover van een stoel af.. Wat je maar kunt bedenken.

Marlot en ik deden hem eerst samen en jemig zeg.. Toen we op het randje stonden zakte de moed ons wel even in onze schoenen. Ik heb Marlot nog nooit zo bang zien kijken, haha! Ze telden voor ons af: 3.. 2.. 1.. Ik keek strak naar voren en deed maar alsof het niet zo hoog was, en toen sprongen we… Echt, dat gevoel in je maag met die vrije val! Toen we boven kwam riep Marlot gelijk: “ik wil weer!” En ik riep: “dat nooit meer!” Maar we hadden al voor nog een keer betaald (een tweede keer was maar €25 extra) en mijn geld kreeg ik niet terug. Dus daar gingen we dan, nog een keer. Marlot deed een backflip en ik ging van een glijbaantje af. De jongens die helpen waren ook zo gemeen! Telkens als je even over de rand keek gingen ze je een duwtje geven, ik schrok me dood. Maar ik moet toegeven: het was zó vet!

Iets anders waar Queenstown bekend om staat, is het uitgaan, dus dat moesten we natuurlijk zeker even uitproberen! Met een groepje Nederlandse meiden, een stuk of wat Amerikaanse jongens en onze couchsurfhosts (die wel van een biertje hielden!) zijn we de stad in geweest en ik moet toegeven: in Queenstown kun je goed feesten! Behalve dat, vind ik Queenstown ook gewoon een ontzettend gezellig en sfeervol stadje, met leuke terrasjes aan het meer (dat het tweede schoonste meer in de wereld is), fijne surfwinkeltjes en heerlijk eten! Niet voor niks dat daar volgens velen de beste burger van NZ (natuurlijk uitgeprobeerd) en volgens ons het beste ijs van NZ zat.

Uiteindelijk kwam ook aan Queenstown een einde en zijn we op naar Mt. Cook gegaan (de hoogste berg van Nieuw-Zeeland). Ik keek hier heel erg naar uit en daarom was het best een teleurstelling toen er een dikke storm razende was in Mt. Cook (dat is niet overdreven: die week waren er al twee campers omgewaaid). We konden ook maar één nachtje blijven, dus we hebben de hele berg niet eens kunnen zien!

De volgende dag stond ons weer een avontuur te wachten: we gingen een heel stuk liften. Ondertussen zijn we nog langs het práchtige Lake Tekapo heeft, dat, om een bepaalde moeilijke reden die ik ben vergeten, een felblauwe kleur heeft. Echt heel indrukwekkend! Het weer was inmiddels ook weer prachtig (we lopen hier tegenwoordig al in korte broekjes en topjes rond!), dus het was een perfecte dag om te liften. Na onze eerste lift werden we gedropt in the middle of nowhere en waren we bang dat er nooit iemand langs zou komen, maar we hadden weer eens geluk! Een levensechte cowboy en zijn schattige hond wilden ons wel een lift geven. Veel plek was er niet voor ons en alle onze spullen, maar dat was voor hem geen probleem: we konden we achterop de truck zitten (waar geen rand omheen zat, dus we konden er zo af donderen). Maar veel keus hadden we niet en het leek ons ook wel een leuk avontuur. Wel moest de beste man eerst nog een paard ophalen en moest hij de trailer nog zien te vinden. Drie uren later en maar zo’n 45 km verder werden we weer gedropt. Zeker een avontuur, geweldige vent, maar wel een beetje tijdsverspilling! Gelukkig stopte onze volgende lift zo’n dikke 10 seconden later en werden we even later in Christchurch afgezet. Hier bleken ons vriendinnetje Frennie en haar vriend net ook te zijn, met dezelfde bestemming als wij! Dus de laatste uurtjes konden we heerlijk relaxen!

Op dit moment zitten we voor een paar nachtjes in Kaikoura, wat bekend staat om het spotten van dolfijnen, orca’s, walvissen, zeehonden, pinguïns en albatrossen. Dat merkten we gelijk al toen we het dorpje binnenreden: we zagen twee dolfijnen uit het water springen! Vandaag was onze tweede dag in het dorpje en we hebben een heerlijke strandwandeling gemaakt (wat achteraf 10km bleek te zijn) en aan het zwembad bij ons hostel gelegen en wat bijgebruind. Het vakantiegevoel is nu eindelijk aanwezig, hier houden we het nog wel even uit!