We zijn alweer een week verder, dus besloot ik maar een blogje te schrijven voor ik alles weer vergeten ben. Mijn laatste post eindigde in Battambang, vanwaar we doortrokken naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh.

Van tevoren hadden we gehoord dat de stad niks aan was, dat het vies was en geen sfeer had, maar wij vonden het een superleuke stad! Na aankomst hebben we te voet de stad verkend en kwamen we uit bij een heel gezellig pleintje en boulevard langs de rivier, waar van alles te zien was, van prachtige tempels en heilige monniken tot aerobics uitoefenende Cambodjanen en duizenden duiven. Bijzonder vind ik ook dat die Cambodjanen echt de hele dag door overal kunnen slapen. Ze hangen hun hangmatje op en weg zijn ze. Echt jaloersmakend.

Wat trouwens wel grappig was, een tempel noemen ze hier een ‘Wat’ en dat zorgde voor nogal wat misverstanden bij ons (“Kijk, die daar is mooi!” “Die wat?” “Ja, die Wat!”). Heel verwarrend..

De volgende stad besloten we naar het Royal Palace te gaan, wat een beetje een tegenvaller was, omdat het redelijk klein bleek te zijn (maar misschien zijn we ook wel gewoon verwend na alle prachtige tempels in Angkor). Daarna konden we eindelijk lekker aan onze shopdriften toegeven en zijn we souvenirs en kleding gaan scoren op de Russian Market. Heeeerlijk goedkoop, na natuurlijk even goed te hebben onderhandeld.

Toen was het tijd voor zee. We zijn doorgereisd naar Kep, een klein plaatsje aan de kust. Hier hadden we eindelijk de luxe waar we zo aan toe waren: we verbleven in een heerlijk houten hutje met een prachtig zwembad erbij. We konden vanaf onze bungalow zo naar het strand lopen of lekker seafood eten bij één van de vele reataurantjes. We hadden maar één ding om ons druk over te maken: of de schattig uitziende aapjes niet stiekem onze bikini’s of slippers zouden stelen als we ze buiten hadden opgehangen of neergezet.

De volgende dag hebben we op een wandeling in het nabijgelegen National Park en lekker aan ons kleurtje werken maar weinig gedaan. Dat, in tegenstelling tot de volgende dag: mem en ik zijn toen een scootertje gaan huren om lekker op eigen houtje te kunnen rondtouren. Nog nooit had ik op een scooter gezeten en mem was aan het begin doodsbang als ik reed, maar dat begon later te wennen en het ging best goed! Die dag zijn we naar een wat grotere stad, Kampot, en naar wat tempels en caves gereden. Ik vond het echt geweldig op de brommer!

Voor mem was het wel weer even genoeg met de spanningen, tijd voor wat rust. Eerst een dagje wandelen en chillen bij het zwembad, toen een eilandtripje. Op naar Rabbit Island (waar geen rabbits te zien waren). Het was een typisch bounty eilandje, met palmbomen, heerlijk zwemwater en lekker bedjes. Ik had voor een dollar een grote zwemband gehuurd om mijn jeugd te herleven. We raakten ook aan de praat met wat Zuid-Koreanen, die echt hilarisch waren! Ze vroegen waar we vandaan kwamen en toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen, gilden ze allemaal enthousiast door elkaar heen “WHAAAT WOOOOW!!” Wij lagen in een deuk! Toen ze vertelden waar zij vandaan kwamen ging mem natuurlijk op diezelfde manier enthousiast terugschreeuwen, daar konden ze zelf ook wel om lachen!

Wat ons hier wel overal opvalt is dat Cambodja twee kanten heeft. Aan de ene kant is het een prachtig land, met super vriendelijke mensen, een heerlijke sfeer, geweldig eten en indrukwekkende natuur. Mensen zwaaien en groeten je overal langs de weg en iedereen is heel lief en behulpzaam. Toch heeft Cambodja ook wel mindere kanten.. Zo ligt er op heel veel plekken bergen met afval, ze hebben gewoon geen plek om het weg te gooien en zijn er gewoon totaal niet mee bezig. Overal spoelt vuil aan en de rivierbedding en straten liggen er vol mee. Het verpest het beeld zo erg! Daarnaast behandelen ze dieren ook zó slecht! Graatmagere honden en katten lopen overal rond (de katten hebben hier allemaal afgehakte staarten, dat vonden we zó zielig! Later kwamen we er echter achter dat ze hier gewoon zo geboren werden).

We praatten ook met een wat meer ontwikkelde vrouw en zij vertelde dat er toch ook nog veel criminaliteit in het land is. Er worden veel kinderen verkracht en geweld gebruikt. Heel erg!

Goed, volgende dag waagden we het erop weer een brommertje te huren. Deze keer verliep het alleen wat minder soepeltjes dan de eerste keer. De eigenaar van ons hotel had een heel mooi plekje ontdekt waarvan hij zei dat we het écht moesten zien, maar het was wel wat lastig te vinden volgens hem. Daarom had hij een mooi kaartje getekend, maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk hebben we de swimming cave en de prachtige bergen en het meer waar hij over vertelde wel gevonden, maar niet zonder slag of stoot! Eerst raakten we verdwaald en waren we bang dat de bezine zou opraken. Gelukkig was daar het stalletje met brandstof dat ons uit ons lijden zou verlossen! Ik sprong van de scooter af en mem zou hem wel even parkeren. Helaas werd hierbij in plaats van de rem het gas ingedrukt en reed mem bijna ons verlossende stalletje omver! De eigenaresse kreeg de schrik van haar leven, maar daarna lagen we allemaal dubbel! Toen alles weer was bijgevuld waren we klaar om te vertrekken. Eerst moesten we een spoorweg oversteken, en mem vertelde de vriendelijke mevrouw dat ik dat beter kon doen, aangezien ik, zoals we net hadden ondervonden, veel beter kon rijden. Vol vertrouwen stak ik het spoor over, om daar te blijven steken. Een flinke dot gas zou de oplossing zijn, maar helaas was het iets te veel. Vrolijk vloog ik samen met mijn scootertje de greppel in, met mem achter me aan sjeesend. Slap van het lachen kwam ik niet eens meer onder de scooter vandaan, gelukkig kregen we hem met behulp van onze nieuwe vriendin, de kraampjeseigenaresse, uit de greppel, en konden we onze trip weer voortzetten (ik mocht een tijdje niet meer rijden helaas). De mevrouw van het kraampje zal vast niet geloven dat we deze dag hebben overleefd..

Dagen als deze baal ik wel zó erg dat mijn geliefde spiegelreflex cameraatje niet meer werkt.. Dit land is zo fotogeniek! Alle foto’s die ik nu maak komen van mijn mobiel, maar daar kun je niet zo lekker mee inzoomen en stiekem foto’s van mensen maken of de mooie kleuren van de landschappen mee vastleggen. Echt ba-len.