The South

Daar ben ik weer! Terug in Auckland na een geweldige roadtrip over het Zuidereiland. Ik heb er een geweldige tijd gehad. Elke dag heb ik een stukje geschreven en dat zal ik nu allemaal posten. Wees gewaarschuwd, want het is VEEL, dus ga er even voor zitten :)

15-19 december
De laatste week voor de vakantie. Deze week heb ik veel gewerkt en de avonden doorgebracht in het ziekenhuis bij Esther. Maandag bracht ik de kids naar school en 's middags had ik alleen Caius, want Rachael haalde Elena op van school en was daarna al vroeg thuis. 's Avonds ben ik met Vanessa bij Esther langs geweest. Op maandag had ze onderzoeken gehad en veel pijn. Ze mocht ook ineens niet meer lopen totdat ze zeker wisten wat er aan de hand was. Het was een zware dag. Dinsdag was Elena's laatste schooldag. Dat was speciaal dus. Ik had met Caius 's middags banana muffins gebakken (jum) en nadat we Elena hadden opgehaald, kwam Vanessa met Mihir en Rianna, haar hostkids, langs om te spelen. Dat was erg leuk. 's Avonds ben ik met Rachael naar Esther gegaan. Ze waren er nu eindelijk achter wat er met Esther aan de hand was en de fysiotherapeut kon komen. Toch had Esther veel stress, maar Rachael heeft Esther erg goed geholpen. Ik heb bewondering voor hoe ze tegen Esther sprak. Op woensdag had ik voor het eerste de kids beide de hele dag. Gelukkig konden we twee keer naar gymnastics die dag, want het regende, stormde en onweerde die dag, dus we moesten binnen blijven. We hebben eigenlijk de hele middag gezellig gespeeld en op een gegeven moment zelfs voor het raam gezeten, omdat het buiten echt te keer ging. 's Avonds ben ik thuis gebleven, want ik had even tijd voor mezelf nodig. Donderdag had ik voor het eerst de ochtend alleen met Elena. Nadat we Caius bij montessori hadden gedropt, zijn we samen naar Mission Bay gereden. Daar hebben we een zandkasteel gebouwd (dat ging goed, omdat het niet zulk mooi weer was en het zand een beetje nat was). Daarna zijn we even in een cafe gaan zitten en ten slotte heeft Elena nog een tijd in de speeltuin gespeeld. Net toen we wilden gaan lunchen, begon het te regenen, dus dat werd een car picknick. Daarna zijn we Caius gaan ophalen en heb ik ze mee naar huis genomen. Ze hebben een tijd samen gespeeld en daarna zijn we naar de speeltuin gegaan. Om 4.30pm was het weer tijd voor zwemles en toen we terug kwamen was Rachael al eten aan het koken. Dat was erg fijn na zo'n drukke en lange dag. 's Avonds ben ik weer naar Esther geweest met Vanessa. Het ging al beter met d'r en het was fijn om even bij d'r te zijn. Op vrijdag had ik de ochtend weer alleen Elena. Ze wilde wel weer naar het strand en toevallig gingen er ook wat andere au pairs naar Mission Bay, dus we gingen weer. Het weer was prachtig! Elena heeft zich de hele morgen goed vermaakt en het was erg fijn om wat tijd alleen met haar door te brengen. Ze voelde zich erg speciaal. 's Middags haalden we Caius van Montessori. Hij had een soort graduation, omdat hij volgend jaar naar een nieuwe klas gaat. Heel schattig. Ze zongen een liedje, kregen hun map met foto's en hun artmap, die ze aan de nieuwe teacher in de andere klas moesten geven. 's Middags had ik afgesproken met een au pair, Theresa. Zij zorgt voor 2 jongetjes, Jack en Thomas. Jack en Elena zijn verliefd, dus toen ik Elena vertelde dat Jack zou komen, was ze helemaal in de wolken. Ze hebben de hele middag gespeeld. Eerst in huis en daarna in de speeltuin. Dat maakte het voor mij en Theresa wel gemakkelijk! 1 Minuut nadat we thuis kwamen, kwam Rachael thuis. We gingen die avond spontaan eten bij Nicola en Richard (vrienden van Rachael en Struan). Richard had die dag verse snapper gevangen en sie hadden ze op de bbq gelegd. Heerlijk! Ik ging al wat eerder weg, want ik wilde met Vanessa en Heidi nog een laatste keer naar Esther voordat we naar het Zuidereiland zouden vertrekken. Toen ik zei dat ik weg ging, kwamen Elena en Caius op me afgestormd en gaven ze me knuffels. Zo lief! Dat hadden ze nog niet eerder gedaan! Die avond bij Esther was ik eigenlijk te laat, want de bezoekuren waren al voorbij, maar gelukkig lieten ze me door. Het was erg gezellig die avond. Het ging beter met Esther en ze zag er beter uit! Ze maakt ook veel vooruitgang met lopen. Die avond kwam ik er ook achter dat we niet allemaal een tas konden inchecken, maar dat we maar 1 tas voor ons vieren konden inchecken, dus dat gaf me even wat stress en een wat kortere nachtrust.

Zaterdag 20 december
Eindelijk was het zo ver! Iets voor 7 uur reden ik en Struan weg van

huis. Eerst haalden we Vanessa, Heidi en Lena op en daarna reden we door naar het vliegveld. Het was erg fijn dat Struan ons weg wilde brengen! Die ochtend had ik nog wat kerstcadeautjes achter gelaten en ik kreeg ook een kerstcadeautje van hun. Een badhanddoek! Dat kwam goed van pas! Om 9 uur vertrok ons vliegtuig naar Christchurch. Het inchecken ging heel gemakkelijk. We hoefden niet eens ons paspoort te laten zien! De vlucht was zo voorbij en al snel waren we bij de autoverhuur. We moesten erg lang wachten (langer dan onze vlucht was!) op de auto, maar we kregen een fijne auto! Hij is precies groot genoeg voor ons vieren en rijdt comfortabel. Toen we dan eindelijk de auto hadden, zijn we snel op zoek gegaan naar lunch, want we waren inmiddels erg hongerig. We aten de meest hemelse sushi ever! Sushi is in NZ vrij goedkoop, dus dat was een perfecte lunch! Daarna zijn we gauw op pad gegaan, want we hadden al veel tijd verloren met het wachten op de auto. Die middag reden we naar Dunedin. Ik heb de helft van de weg gereden en dat was absoluut geen straf. Het was een prachtige route! Eerst vooral vlak met bergen op de achtergrond. Veel boerderijen. Daarna veranderde het langzaam in heuvels en ten slotte reden we over een coastroad richting Dunedin. Rond 7 uur kwamen we eindelijk bij het hostel aan. Het hostel was een aangename verrassing. Het zag er heel tof uit. Het deed me een beetje denken aan een oude kostschool. We hadden een kamer met z'n vieren. Ideaal! We zijn snel even boodschappen gaan doen en besloten toen dat we niet wilden koken vanavond, dus we zijn op zoek gegaan naar een restaurantje. Uiteindelijk kwamen we bij een restaurant 'The Black Dog', klinkt een beetje apart, maar daar hebben we heerlijk gegeten! Daarna zijn we terug naar het hostel gelopen en zijn we gaan slapen. Mijn matras was niet zo fijn, dus het duurde een tijd voordat ik in slaap viel. Het was een geslaagde eerste dag van de vakantie!

Zondag 21 december
Vanochtend ging mijn wekker om 7 uur. Dat was niet erg prettig na zo'n korte nacht, maar ik had veel zin in de eerste echte dag. Om 8 uur ontbeten we in het hostel en maakten we onze lunch. Daarna zijn we naar het centrum van Dunedin gereden en hebben we het museumgebouw en het treinstation bekeken. Lena wilde graag naar de Cadbury Chocolat Factory. De factory was in het centrum, dus daar zijn we naar toe gelopen. We besloten de korte tour van $5 te doen, want ja, wij zijn niet echt rijk en hebben nog 2 weken te gaan. De $5 was het meer dan waard, want we kregen met een zak met gratis chocola, hoera! We zijn niet in de factory zelf geweest, maar in een klein museum en de shop. Dat zag er erg goed uit! Na de factory zijn we doorgereden naar de Otage Peninsula. Ik had gelezen dat het een goede plek is om wildlife te spotten. We reden over een prachtige kustroute en konden Dunedin aan de andere kant van het water zien liggen. We zijn helemaal tot aan het topje van de Peninsula gereden, naar Pilots Beach. We hoopten daar penguins te spotten, maar net toen we teleurgesteld weg wilden lopen, zag ik iets bewegen. Nee, geen penguin, maar een fur seal (zeehond?). Vanessa liep in de richting van de fur seal en begon ineens te gillen. Er lagen gewoon 3 vlak bij haar, maar van een afstand leken het net stenen. Dat was enorm grappig! Aan de andere kant van Pilots Beach was een prachtig punt. Echt een punt dat je normaal alleen op foto's ziet en dat je aan paradijs doet denken. Een klif aan de zee met daarop een vuurtoren. Adembenemend mooi. Inmiddels was het al middag en besloten we door te rijden naar Invercargill, onze volgende stop. Ik reed terug over een kronkelige en hobbelige weg op de Peninsula. Het was even wennen, maar ik vind het heerlijk om zo stukken door prachtig landschap te rijden. De wegen zijn ook niet erg druk, dus dat maakt het erg gemakkelijk.

Maandag 22 december
Tijd voor Te Anau. We sliepen een beetje langer vandaag, pakten alles in, ontbeten en stapten toen in de auto richting Te Anau. Vanessa en ik reden weer. Heerlijk. De weg was prachtig. Hoe dichter we bij Te Anau kwamen, des te beter konden we de alpen zien. Prachtig. Ik hou van de landschappen met heide, gele bloemen en op de achtergrond grote blauw grijze bergen met sneeuw en een blauwe lucht met een paar witte wolkjes. Het maakte me helemaal blij. Eenmaal in Te Anau hebben we eerst even geluncht bij het meer, Lake Te Anau. Daarna hebben we een stuk langs het water gelopen naar het Wildlife centre (daar konden we wat typisch NZse vogels bekijken) en naar een strandje. Toen we weer terug waren bij de auto besloten we naar onze accomodatie te rijden. We slapen in een klein huisje met 5 bedden en een mini keukentje. Voor de toiletten en douche moeten we naar een apart gebouw. Het is heel schattig. Voor de middag hadden we niets gepland, dus liepen we naar de main street (verder is er ook echt niets hier. Alleen mooie natuur en wandelaars). Daar hebben we even wat gedronken en toen hebben we nog een tijdje in het gras gelegen bij ons huisje. Daarna was het alweer tijd om eten te koken. Spaghetti met een groente saus, jum! Na het eten ben ik op zoek gegaan naar een restaurant in Queenstown voor kerst, maar alles is gesloten! We hopen nu dat we in een park kunnen bbq'en. Ten slotte zijn we nog even naar een bar gegaan voor een drankje. Ik was vanavond de bob. Daarna zijn we onze bedjes ingedoken, want voor morgen staat de Milford Sound cruise op het programma!

Dinsdag 23 december
Vanochtend stond ik weer vroeg op. Om 8.15am stond de bus voor de Milford Sound trip al op ons te wachten. De bus bracht ons naar Milford Sound. Eerst reden we door redelijk vlakke gebieden met veel bloemen, koeien, schapen en gras. Daarna veranderde het in bomen en heuvels en ten slotte reden we door de bergen. Op de heenweg stopten we bij een open veld ombde bergen van afstand td bekijken en we stopten bij The Mirror Lakes. In de lakes kon je de bergen zien, omdat het water zo stil lag. Eenmaal in Milford aangekomen, stapten we op de boot. We vaarden door het fjord richting de Tasman zee. Onderweg zagen we watervallen en de bergen waren gigantisch. Het was weer prachtig. Wel een beetje koud. Toen we weer terug waren stapten we weer in de bus en reden terug naar Te Anau. We stopten bij een waterval, Lake Gunn, een tunnel en een plek die we maar Fairyland hebben genoemd door de hoeveelheid paarse en roze bloemen. Zo mooi! Inmiddels was het behoorlijk warm geworden en was mn jeans niet echt comfortabel meer. Toen we terug waren heb ik dan ook snel een korte broek aan getrokken en daarna zijn we naar de supermarkt gereden om wat laatste dingetjes voor het eten en morgen te halen. We hebben alles snel in de koelkast gestopt en hebben ons in onze bikini's omgekleed en zijn naar Lake Te Anau gelopen (dat meer kunnen we overigens vanuit ons huisje zien!). Het was erg koud, MAAR we hebben gezwommen! Het water was super helder en voelde erg vers. Daarna dus alleen even afgespoeld en toen ben ik aan het eten begonnen met Heidi. We maakten groente fritters met een groene salade vanavond en guacamole. Het was weer heerlijk, al zeg ik het zelf. De rest van de avond hebben we gechilld. Ik heb nog even met thuis geskypet en daarna hebben we nog even als een stelletje dikzakken aan de tafel gezeten met een berg chocola van de Cadbury Factory en zijn de chocola gaan proberen. 's Nachts moest ik naar de wc en daarvoor moest ik naar buiten. Helemaal niet erg, want de lucht was zooo mooi. Volgens mij heb ik de melkweg gezien. De sterren waren heel helder.

Woensdag 24 december
Ja! Vandaag gingen we naar Queenstown. Ik stond weer op tijd op om te gaan douchen en begon daarna aan het onbijt voor de girls: pannenkoeken! Het werden niet de beste pannenkoeken ooit en het duurde eeuwig, maar het was een goed ontbijtje. Daarna pakten we snel alles in de auto en gingen we op weg naar Queenstown. Ik heb de hele weg gereden (ruim 2 uur). Het was prachtig weer! Voor het eerst had ik echt een zomer gevoel. Onderweg zagen we weer de mooiste landschappen en we stopten voor een ijskoffie in een klein schattig plaatsje. In Queenstown reden we eerst naar het hostel waar Lena en Vanessa zouden gaan slapen (we moesten helaas op verschillende locaties slapen, omdat alles al volgeboekt was), the flaming kiwi (zeeeer goed hostel!). Daarna reden we door naar het holiday park waar Heidi en ik zouden gaan slapen. We kregen een kleine cabin toegewezen. Heel schattig. Eén bed, twee stoelen en een kast. De keuken en toiletten delen we met de rest van de camping. Nadat we al onze spullen hadden gedropt, reden we naar het meer en aten daar onze lunch onder een boom, want de zon was burning! Daarna reden we terug naar het hostel, parkeerden onze auto daar en liepen naar het centrum. We hebben een beetje gewinkeld en rondgelopen. Om 5pm had Heidi geregeld dat we in the Ice Bar naar binnen konden. Dikke jassen en handschoenen aan, fotocamera mee en hoppa de diepvries in (het was -11!). We kregen een cocktail en maakten foto's met de ijssculpturen. Het was niet echt groot, maar wel tof. Alles was van ijs. Zelfs de glazen. Na de ice bar hebben we pizza gehaald en meegenomen naar het meer. Het was heerlijk om zo aan de kant van het water te zitten en onze kerstavond te vieren. We sloten de avond af op een terras. Heel grappig, terwijl we daar zaten, kwamen er om de 5 minuten aziaten langs die foto's van de bar/terras maakten. Het was zo raar! Uiteindelijk vonden we uit dat het gebouw, het oudste gebouw van Queenstown is en zijn we er maar mee op de foto gegaan (en de foto is uiteraard door een aziaat genomen). De dag was alweer over. Queenstown is heel tof! Toeristisch, maar ik ben blij dat we wat langer blijven. Nog iets grappigs: de meiden noemen me 'mum', omdat ik mijn lonely planet lees en vertel wat we kunnen doen. Oh, en vandaag hebben we boodschappen gedaan. Jeetje, wat een stress. Supermarkt super druk en wij werden ook helemaal gestresst. Gelukkig konden we de rest van de middag lekker relaxen! :)

Donderdag 25 december KERST
Kerst! Het was zo raar om kerst te vieren met 24 graden en in shorts. Toch hebben we een hele fijne dag gehad! 's Ochtends hebben we samen in het hostel van Lena en Vanessa ontbeten en daarna zijn we naar de kerk gelopen. Heidi wilde graag naar de kerk met kerst, dus dat deden we. We gingen naar een protestantse kerk en het was apart. Wel goed apart hoor. De pastor maakte veel grappen en sprak erg luchtig. Dat was wel prettig. Verder werden er een aantal liederen gezongen. De kerk was best wel klein en lang niet vol. Dat vond ik wel verbazingwekkend. Het was leuk om een keer zoiets mee te maken. Na de kerk liepen we naar starbucks, om Heidi's dag nog even beter te maken hahah. Met onze koffie liepen we naar het water en hebben daar even een tijdje gezeten. Toen liepen we terug naar het hostel en gingen met de auto naar de cabin van Heidi en mij. Daar aten we onze lunch (broodje kaas, niet heel kerstig hahah). Onze activiteit voor de middag was de berg oplopen in plaats van de kabelbaan nemen. Dus dat deden we. In een uur waren we boven en konden we genieten van een prachtig uitzicht over Queenstown en Lake Wakatipu. We gingen met de kabelbaan naar beneden en reden terug naar de cabin, want we moesten gaan beginnen aan onze kerstmaaltijd: BBQ! Er was een barbecue op de camping die we konden gebruiken, dus we gooiden en veel groenten en hamburgers op en aten een salade. Een echte kiwi-maaltijd. Genieten! Later op de avond reden we naar het hostel en hebben daar nog even samen gezeten. Het was een perfecte Nieuw-Zeelandse kerstdag. Het was heel bijzonder hoeveel mensen er buiten waren en iedereen

begroette elkaar met 'merry christmas'. Totaal tegenovergesteld met hoe Nederlanders kerst vieren: familie bij elkaar, allemaal in één huis, binnen en lekker warm (wij hadden het ook warm, maar dat kwam niet door de kachel haha).

Vrijdag 26 december
Vanochtend stonden Heidi en ik al vroeg op. Om 8am waren we al in het hostel bij Vanessa en Lena. Heidi en ik maakten een courgettequiche, omdat het hostel een goede keuken had en we niet wisten hoe het volgende hostel er uit zou gaan zien. Daarna skypte ik met thuis, want ze waren net klaar met het kerstdiner. Dat was wel even gek, maar wel erg leuk om iedereen weer even kort te spreken en ook mijn oma en tante dit keer! Nadat ik klaar was met skypen pakten we alles in de auto in en reden we naar het meer. We gingen stand up-paddeling doen. Je staat dan op een surfboard en met een peddel duw je jezelf vooruit. Ik vond het erg leuk om te doen. Niet heel spectaculair, maar wel leuk om een keer gedaan te hebben. De volgende keer ga ik echt surfen, maar dat moet natuurlijk op de zee. Na een uurtje op de surfboards, verlieten we Queenstown en reden richting onze volgende bestemming: Wanaka. We maakten een kleine omweg en stopten in Arrowtown. Een heel schattig dorpje met allemaal oude huisjes en winkeltjes. We liepen er even snel doorheen, haalden een koffie en reden door naar Lake Hayes. Daar wilden we gaan zwemmen, maar het was iets te toeristisch en koud vonden we, dus we lunchten er alleen. Daarna reden we door naar Wanaka met een prachtige route. De weg ging met allemaal haarspeldbochten helemaal een berg op en we hadden weer een prachtig uitzicht over de landschappen hier. Na een uurtje kwamen we aan bij Lake Hawea. Het hostel is niet in Wanaka, maar bij Lake Hawea, 12km bij Wanaka vandaan. Het meer is weer prachtig. Totaal anders dan Lake Te Anau en Lake Wakatipu. We checkten in en kregen weer een 4 persoons kamer. Dat is toch wel erg fijn. Het hostel is erg klein, maar daardoor erg knus en het heeft een leuke keuken/woonkamer. We dropten onze tassen snel in onze kamer en gingen naar het meer. Het water was ijskoud, dus ik heb niet gezwommen, maar wel met de meiden aan de rand van het meer gelegen. Er stond een harde wind, dus dat zorgde ervoor dat het goed uit te houden was in de zon (ja, ik heb me wel goed ingesmeerd, wees gerust, iedereen herinnert me er hier aan). Aan het eind van de middag hebben we een douche genomen en rustig in onze kamer uitgerust. Dat hadden we echt even nodig na de drukte in Queenstown. Lake Hawea is heerlijk rustig. 's Avonds hebben we de quiche gegeten met wat brood en wortels. Daarna zijn we naar Wanaka gereden, want we waren er achter gekomen dat Nele (een duitse au pair waar ik af en toe mee afspreek) samen met haar zus en een franse au pair, Oriane, daar in een hostel zaten. We hebben samen ijs gehaald (super lekker, home made!) en daarna zijn we naar een bar gegaan en hebben we een drankje gedronken. Het was erg gezellig en leuk om Nele te zien en haar zus en Oriane.

Zaterdag 27 december
We hadden besloten dat we eerst al ons eten moesten opmaken voordat we nieuw eten mochten kopen (we geven echt te veel uit aan voedsel), dus bakten we pannenkoeken met appel, omdat we alle ingrediënten hadden. Daarna reden we naar Wanaka. We hadden daar een bootcruise gepland staan. Het was niet zo'n grote boot, dat was erg fijn. In twee uur liet de schipper ons Lake Wanaka en Stevenson Island zien. Het was niet heel indrukwekkend in vergelijking met de Milford Sound cruise en we waren allemaal eens dat we Lake Hawea (waar we nu slapen) toch wel mooier vinden, maar desalniettemin was het leuk om weer een boottochtje te doen. Daarna zijn we even wat gaan drinken (chai latte!) en hebben we even in Wanaka rondgelopen en aan het meer geluncht. 's Middags wilden we wandelen, dus we zijn terug naar het hostel gereden en hebben een stuk langs Lake Hawea gelopen (1,5 uur). Vandaag waren we even bang dat we misschien niet konden wandelen vanwege het slechte weer dat voorspeld is, maar gelukkig bleef het droog. De schipper op de boot zei dat de weg naar Franz Josef soms wordt afgesloten bij hevige regenval, dus we waren ook even bang dat de weg zou worden afgesloten en dat we misschien eerder naar Franz Josef moesten gaan, maar bij het information centre zeiden ze dat sie kans vrij klein was, dus we kunnen ons plan gewoon aanhouden. Vanavond gaan we verder met ons eten opeten voordat we iets nieuws mogen kopen en daarna gaan we naar de Hobbit part 3 in de tofste NZ'se bioscoop (Paradiso). Morgen rijden we naar Franz Josef.

Zondag 28 december
Gisterenavond gingen we naar Paradiso cinema. Helaas zat de Hobbit al helemaal vol! We wilden niet terug gaan, dus kozen we voor de enige andere optie: Horrible Bosses 2. De film was stupid. Het was wel grappig soms, maar niet helemaal mijn type film. Het was wel een leuke avond in dit filmhuis. In de pauze stormde iedereen naar buiten voor de versgebakken cookies. Ik had een ginger cookie, jum! Na de film zijn we terug naar het hostel gereden en gaan slapen. Vanochtend zijn we om half 9 op weg gegaan naar Franz Josef. Het was een 3,5 uur durende rit, dus dat was wel even pittig. In Franz Josef kwamen we aan bij ons super schattige hostel (Glowworm backpackers motel). We hebben weer een kamer met ons vieren en dit keer zelfs een eigen badkamer! De kamer is erg schattig en gezellig. Aan de muur hangen zwart-wit foto's van de Franz Josef Glacier en boven de badkamer deur liggen oude koffers en bloemen. Het hostel heeft 's avonds zelfs gratis soep en 's ochtends ontbijt! Nadat we hadden ingecheckt, reden we naar de parkeerplaats van Franz Josef en begonnen aan de 45 minuten durende walk naar de Franz Josef Glacier. Het was erg tof om door de vallei naar de gletsjer te lopen. Het ijs was heel erg blauw en mooi om te zien. Na de wandeling zijn we naar ons hostel gereden en hebben al onze spullen naar onze kamer gebracht. Daarna zijn we naar het centrumpje van Franz Josef gelopen (om de hoek) en hebben een ijskoffie gedronken. Om 6uur aten we de gratis soep van het hostel, die helemaal niet verkeerd smaakte, maar we waren blij dat we er een salade naast hadden gemaakt. Toch wat extra groente. Na het eten bleven we nog even kletsen, draaiden een wasje en gingen op weg naar een glowworm tunnel. Het was 40 minuten lopen en toen we daar aankwamen, zagen we dat de tunnel vol water stond. Ik wilde niet naar binnen, want ik wilde mn schoenen niet nat maken en ik had al eens glowworms gezien. Heidi haalde me uiteindelijk toch over om op blote voeten naar binnen te gaan. Samen hebben we meer dan een kilometer door ijskoud water over een grond met allemaal kleine steentjes gelopen. Gestoord! Maar we hebben de glowworms gezien! Op de terugweg werd het al donker en zagen we ook glowwormen tussen de struiken op de stenen. Dat was wel een beetje creepy. Toen we terug waren, zijn we gaan douchen en meteen naar bed gegaan, want voor morgen staat er kayakken op het programma!

Maandag 29 december
Wat een dag! Vanmorgen kregen we een ontbijtje in het hostel. Ik at voor het eerst in mijn tijd hier Weetbix. Dat is HET ontbijt voor veel Nieuw-Zeelanders. Het is zijn een soort granen die je met melk mengt en dan wordt het een soort pap. Het was best oké. Het ziet er smeriger uit dan dat het is. Na het ontbijt gingen we kayakken. We reden naar het gebouw waarvandaan we met een busje naar een meer. Daar hebben we 3 uur gekayakt met een groep langs het regenwoud. De natuur is hier heel anders dan in Wanaka. Wanaka was erg droog en veek gras. Rond Franz Josef is meer regenwoud en veel groen. Heel anders en weer mooi om te zien. Het kayakken was

erg leuk. Ik deelde een boot met Heidi en we gingen erg goed! Na het kayakken gingen we op weg naar onze volgende bestemming: Greymouth, maar daarvoor wilden we eerst een stop maken in Hokitika, want we hadden gehoord dat dat een mooie plek was om te stoppen. Hokitika zelf viel erg tegen. Het ligt aan de Westcoast en was niet erg indrukwekkend. Ik vond de Eastcoast ook mooier. Na een half uurtje in Hokitika (we hadden veel problemen om de naam te onthouden) gingen we naar Hokitika Gorge. Dat was dan wel weer de moeite waard. Een prachtige blauwe rivier tussen tropische begroeiing met een hangbrug over het water. Het was prachtig! Het water was koud, maar de meiden wilden toch zwemmen. Het was echt een toffe plek en zulke spontane acties maken me erg blij. Toen we terug waren bij de auto, zijn we verder gereden naar Greymouth. Rond 6pm kwamen we aan bij het hostel en ik moet zeggen dat Heidi echt goed is in accomodatie uitzoeken. We slapen weer is een super tof hostel. Het thema is Global Village en het heeft veel Afrikaanse en wereldse stijlen. We hebben een prachtige kamer met z'n vieren en de keuken en douches zijn super. Na het inchecken zijn we snel naar de supermarkt gereden voor het avondeten. We zijn bijna door ons voedsel heen en hadden een paar dingen nodig om bij ons eten te maken. We aten geroosterde groente en aardappel uit de oven met een salade. Na het avondeten zijn we gaan douchen en chillen in onze kamer. Heerlijk! Morgen gaan we door naar Motueka en maken we een stop bij de Pancake Rocks. Tot dusver hebben we een geweldige vakantie en hebben we heel veel plezier!

Dinsdag 30 december
We hadden besloten dat we vandaag mochten uitslapen. Toch waren we allemaal al om 7.30am wakker en zaten we om 8.30am aan het ontbijt. We reden dus ook al redelijk op tijd weg uit Greymouth. We stopten eerst bij een cafeetje, waar ze de beste koffie van Greymouth zouden hebben. Het was goede koffie! Daarna reden we door naar Punakaiki waar de Pancake Rocks zijn. Aan het eind van de ochtend kwamen we daar aan en deden we een kleine loop-walk van 20 minuten. De Pancake Rocks zijn rotsen in de zee die zijn opgebouwd uit allemaal laagjes. We waren blij dat we er een stop hadden gemaakt. Het is toch wel bijzonder hoe de natuur zoiets kan maken. Daarna gingen we verder op weg naar Motueka. Het was nog een hele rit. Het mooie aan lange ritten is, dat je het landschap goed kan zien veranderen. Eerst reden we langs de kust en werd het steeds tropischer. Daarna reden we meer het land in en kwamen we meer in bossen en weiland terecht. Heel anders. Rond 4pm kwamen we aan in Motueka bij ons hostel. Het was een prima hostel, niet heel bijzonder zoals de voorafgaande hostels. We gingen meteen even naar de supermarkt om ons avondeten (rijst, groente en sojasaus) en het eten voor de hike te halen. Het was lekker weer, dus we hebben buiten gegeten. Daarna heb ik mijn spullen gepakt voor de hike, heb ik nog even buiten gezeten met Lena en toen ben ik maar gaan slapen. Ik ben toch wel een beetje nerveus voor de hike.

Woensdag 31 december
Oud en nieuw! Dit was weer een dag waarop ik dingen deed die ik nog nooit gedaan had. We gingwn vandaag hiken in Abel Tasman National Park en daar zouden we ook blijven slapen. 's Ochtends ontbeten we en maakten we ons eten voor de komende dagen klaar. Daarna gingen we op weg. Ik had er helemaal geen zin meer in, want het regende vreselijk hard. We reden naar een parkeerplaats, maar toen we daar aankwamen, kwamen we erachter dat we niet verder konden. Dat was echt een domper, want de weg naar de parkeerplaats was heel erg slingerig en had gevaarlijke bochten. Onderweg waren we al een carcrash tegen gekomen en een auto die zich klem hsd gereden in de berm, maar we moesten terug. Terug jn Motueka hebben we getankt en de mevrouw bij het tankstation was zo aardig om ons de weg te wijzen. Op dit moment had ik er echt helemaal geen zin meer in. Het regende nog steeds heel erg hard. De rit naar de goede parkeerplaats was nog wel ruim 2 uur. Dat was erg lang. Toen we daar dan eindelijk aankwamen, lunchten we snel in de auto en gingen daarna op weg. Gelukkig was het gestopt met regenen en stond er alleen nog een harde wind. Dat zorgde ervoor dat ik er toch weer iets meer zin in kreeg. Ook het feit dat de weg naar de goede parkeerplaats super mooi was, maakte dat ik er iets meer zin in had. We gingen op weg. De route liep door een soort regenwoud en toen we bij het eerste strand aankwamen, vergat ik compleet waar ik me zo druk om had gemaakt. Het was zooo mooi. Het zand was heel erg geel en de golven waren enorm hoog. Het plaatje klopte gewoon helemaal. Op de helft van de route begon het weer te regenen, maar onder de bomen maakte dat niet zoveel uit. Toen we bij het derde en laatste strand aankwamen, begon het zo hard te regenen dat het pijn deed, dus we schuilden onder een boom. Onder die boom stonden allemaal mensen van een camping. Er was een boot op het strand geknald en hij was in 4 stukken gebroken. Ze probeerden hem nu uit de zee te trekken, maar dat lukte niet echt. De mensen onder de boom waren aan het kijken. Toen de regen een beetje minder werd, gingen we weer op weg. Het was nog maar een half uur. Toen we aankwamen bij de hut waren we behoorlijk nat. Gelukkig had mijn regenjas alle regen tegengehouden, dus alleen mn schoenen en sportlegging waren nat. In de hut waren al een stuk of 8 mensen. Het was een beetje warmer dan buiten, maar ik kreeg het al snel koud. Ik had niet echt warme kleding meegenomen. Beetje dom. De mensen in de hut waren erg vriendelijk en langzaam druppelden er meer mensen binnen. Uiteindelijk sliepen we hier met 20 mensen. De naam van de hut is de Whariwharangi hut en ligt in het noorden van Abel Tasman National Park. Het is van oorsprong een boerderij uit 1894 en 30 of 40 jaar geleden hebben ze er een hut voor wandelaars van gemaakt. Kiwi's noemen een meerdaagse hike 'tramping'. Heb ik dat ook weer gedaan, haha. Rond 7pm hadden we ons dinner: falafel wraps. Die hadden we 's ochtends gemaakt en dat was een goed idee! 's Avonds speelden we uno en we waren een beetje bang dat de avond heel erg lang zou gaan duren. Vanessa en Lena gingen naar een groep mensen op de camping naast de hut, want ze hadden een kampvuur gemaakt. Het was inmiddels helemaal droog en er was geen wolkje aan de lucht (zo snel slaat het weer in NZ dus om!). Uiteindelijk gingen Heidi en ik ook bij het kampvuur zitten en een aantal andere mensen uit de hut kwamen ook. Het vuur was lekker warm. Ik had het nog steeds koud en de rook van het vuur prikte in mijn ogen, maar het was een super afsluiting van 2014. Toen het helemaal donker was, werden de sterren goed zichtbaar. Heel tof! Om 12 uur wenste iedereen elkaar gelukkig nieuw jaar en ging iedereen eigenlijk vrijwel meteen naar bed, omdat het koud was en iedereen aan het hiken is. Mijn slaapzak was gelukkig lekker warm, dus ik viel zo in slaap.

Donderdag 1 januari
Vanochtend werd ik wakker van het zonlicht dat door het raam scheen. Al snel waren we alle 4 wakker en ontbeten we. Daarna pakten we onze spullen bij elkaar en gingen weer op weg. Dit keer in shorts en t-shirts en met onze regenjassen in onze backpacks, want de zon scheen! Dat was heel erg fijn na de storm van gisteren. We besloten om een iets langere route terug te lopen. De route die we gisteren liepen was the Northern Coast Track. Die route liepen we nu weer, maar we maakten een omweg via Separation Point. Na ruim een half uur kwamen we daar aan. Het was prachtig! Je kon er heel ver over de zee uitkijken en over de rotsen. We hebben er even gezeten om gewoon te genieten. Daarna gingen we verder. De route was gisteren al mooi, maar vandaag wel 3 keer zo mooi vanwege de zon. De stranden waren goudkleurig en de zee was prachtig. De route liep over een aantal stranden en tussen de stranden moesten we steeds een berg over en door een soort regenwoud. Heel erg mooi! Het was niet een hele zware track. Ik denk dat dit één van de makkelijkste is, maar je moet toch ergens beginnen. Gisteren zag ik er erg tegenop door het weer, maar achteraf ben ik zo blij dat ik het heb gedaan en deze ervaring nu heb. Daarnaast was vandaag prachtig door het mooie weer. Dat had ik echt niet willen missen. Rond lunchtijd waren we terug bij de auto en gingen we op weg naar Nelson. Ik reed het eerste stuk. De weg was enorm slingerig en met gevaarlijke bochten. Hier leer je nog eens rijden! Ik reed over een weg waar je officieel 100km per uur mag, maar als je 50km rijdt is het al gevaarlijk. De weg liep over een berg en op de weg naar boven had de auto het moeilijk. Hij kan niet zo snel gassen zeg maar en de motor maakt veel lawaai. Boven op de berg hadden we weer een prachtig uitzicht. Ik had eigenlijk niet zulke hoge verwachtingen van Abel Tasman National Park, maar het was prachtig en de hele omgeving ook! Dat zag ik tijdens het rijden pas techt. Op de weg naar beneden was het continu remmen en scherpe bochten, maar het ging allemaal goed! In Motueka stopten we voor een koffiepauze en daar kwamen we heel toevallig twee jongens tegen die de gisterenavond het kampvuur hadden gemaakt. Puur toeval. Toen we in Nelson aankwamen, zijn we meteen gaan douchen en onze kleren gaan wassen, want alles stonk naar vuur en was nog nat van de regen. Daarna kregen we gratis vedgetable soup in het hostel (niet dat er veel groente in die soep zat... Ik had wel geteld 3 stukjes wortel, 1 stuk aardappel en de rijst was rijst), altijd goed als het gratis is! Het hostel is vrij groot en zit helemaal vol met backpackers en jongeren. We slapen helaas niet met z'n vieren op één kamer, maar slapen op 2 aparte kamers. Na de soep zijn we naar Nelson centrum gelopen, want daar hadden we afgesproken met een vriendin van Lena die op dit moment ook in Nelson is. We hebben samen met haar wat gedronken en zijn daarna terug gelopen naar ons hostel. Het was een geslaagde eerste dag van 2015!

Vrijdag 2 januari 2014
Vandaag gingen de meiden raften. Ik had besloten dat ik niet mee ging, omdat het toch wel veel geld kost en ik het al had gedaan in Rotorua. Ik bracht ze met de auto naar de plek waarvandaan ze zouden gaan raften. Helaas was het in the middle of nowhere, dus ik kon niet echt iets doen, maar dat maakt niet uit. Ik heb me goed vermaakt! Ik heb gelezen, muziek geluisterd, geslapen en de auto opgeruimd. De 3 uren waren zo voorbij! Het was wel even fijn om alleen te zijn. Toen ze terug kwamen zeiden ze dat het minder spectaculair was als in Rotorua, dus ik was extra blij met mijn besluit. Daarna gingen we snel op weg naar Kaikoura. Het was ruim 4 uur rijden, want het raften was de andere kant op. Aan het eind van de middag kwamen we in Kaikoura aan en ik moet zeggen dat het mijn verwachtingen weer heeft overtroffen. Het is best klein,

maar erg gezellig en erg mooi met bergen aan de zee. Ik had na Queenstown en Te Anau niet meer zulke hoge verwachtingen van het noordelijke gedeelte van het zuider eiland (volg je het nog?), maar zowel hier als in Abel Tasman National Park was het mooier dan verwacht. Toen we in Kaikoura aankwamen, zijn we meteen naar de supermarkt gegaan om voor de laatste keer boodschappen te doen. Vanavond hebben we voor de laatste keer samen gekookt (spaghetti!) en genoten van het uitzicht vanuit de keuken van het hostel. Daarna zijn hebben we even met Esther gebeld en zijn we naar buiten gegaan. Ons hostel ligt ongeveer 15 à 20 minuten lopen van het centrum, dus we zijn naar het centrum gelopen en hebben daar een chai latte gedronken en we lieten elkaar foto's van onze families en vrienden zien. Dat was erg leuk om te zien! Toen was de dag alweer voorbij. We liepen terug naar het hostel en zijn naar bed gegaan. Morgen is de laatste hele dag op het zuidereiland... Gelukkig hebben we een leuke planning!

Zaterdag 3 januari
De laatste dag van de vakantie alweer. Het is voorbij gevlogen! Vanochtend heb ik even geskypet met mijn ouders en daarna gingen we op weg naar het Whale Watch Centre. Het was maar 5 minuutjes rijden en we waren erg vroeg, dus even koffie gedronken. Na een kort veiligheidsfilmpje stapten we in een bus die ons naar de boot bracht. Het was niet een hele grote boot, maar ook niet klein. Hij ging erg hard en stuiterde over de golven. Een guide gaf ons informatie over de walvissen en al snel kwam de eerste walvis in zicht. We mochten op het dek van de boot gaan staan en zagen de walvis voortbewegen en daarna duiken. Net toen de walvis weggedoken was, zagen we de tweede walvis. Het was heel bijzonder dat we zo snel walvissen zagen achter elkaar vertelde de guide. Deze walvis dook ook onder en we zagen weer een staart! Daarna moesten we weer binnen in de boot gaan zitten. Er kwam nog een walvis in zicht! Ook weer heel bijzonder, want gemiddeld vinden ze maar 1 à 2 walvissen per whale watch. Wij hebben er dus 3 gezien! Het was heel tof om zo dichtbij deze gigantische wezens te zijn. Ik vond het heel bijzonder en mooi om te zien. Op onze terugweg naar de haven kwamen we nog een groep dusky dolphins, die heel erg hoog boven de zee uit sprongen. We zagen ook nog een aantal albatrossen. Die zijn echt groot! Ten slotte vaarden we langs een grote rots, wat vroeger een uitkijkpost voor walvissen was geweest. Nu leefden er vogels en fur seals op. We zagen een aantal baby fur seals, zo schattig! De whale watching was helemaal top en ik ben heel erg blij dat ik het heb gedaan. 's Middags zijn we sushi gaan halen in Kaikoura en hebben even door de hoofdstraat gelopen en toen gingen we weer op weg. Onze laatste stop: Christchurch. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Christchurch. Op de weg naar de stad had ik uitgezocht waar we heen konden gaan. We liepen naar Cathedral Square en zagen de ruïne van de kathedraal. Er is veel in Christchurch verwoest door de aarbeving van ruim 3 jaar geleden. Er is niet echt veel te zien op het moment, maar je kunt wel zien dat het vast een prachtige stad moet zijn geweest. Erg jammer dat zo'n mooie stad helemaal is verwoest door een aardbeving. 's Avonds zijn we uiteten geweest, omdat het onze laatste avond was. Daarna zijn we naar bed gegaan, want we moesten vroeg opstaan voor het vliegtuig naar Auckland.

Zondag 4 januari
Om 4am gingen onze wekkers, want ons vliegtuig naar Auckland vertrok om 6.30am. Alles ging goed. Prettige vlucht gehad van ruim een uur en ik heb rustig gelezen. Struan kwam ons weer ophalen van het vliegveld. Zo aardig van hem! We hebben Lena thuis afgezet en zijn daarna naar huis gegaan. Heidi en Vanessa kwamen mee, want we wilden allemaal Esther graag zien en die sliep de afgelopen dagen bij Rachael en Struan. In de loop van de ochtend reden we richting haar hostfamily. We dronken eerst even koffie met z'n vieren en daarna gingen we naar haar huis. Haar hostmum had boodschappen gedaan en alles voor sushi in huis gehaald. We hebben samen met een andere au pair, Leonie, sushi gemaakt voor de lunch. Super lekker en heel goed gelukt! Dat wil ik zeker nog eens zelf doen! Het was fijn om Esther weer te zien en te spreken. Het gaat fysiek gezien ook beter met d'r, dus dat was goed om te zien. In de loop van de middag gingen we allemaal weer naar huis. Ik vertelde Rachael en Struan wat we allemaal gezien hadden op het Zuidereiland en Rachael vertelde mij over hun vakantie. Elena en Caius lieten me meteen al hun cadeaus zien die ze met kerst hadden gekregen en Elena gaf me een dikke knuffel en wilde gelijk met me spelen. Dat gaf een erg fijn gevoel. Toch een soort van thuis komen. 's Avonds kregen we bezoek van vrienden van Rachael en Struan. Ze bleven eten.