Family reunited

En zo was ik terug uit Fiji en nu zit ik alweer in een appartement in de city mijn blog te schrijven, terwijl mijn family achter mij in hun kamers in bed liggen. De laatste week is voorbij gevlogen. Struan en Rachael kwamen op vrijdag terug uit Hawaii. Ik was erg blij ze weer te zien en de kids ook. Op zaterdag gingen de opa en oma terug naar Wellington en deed ik niet zo heel veel. 's Avonds hadden Lena en ik een soort afscheidsfeestje gepland. We gingen met een groep naar een Italiaans restaurant in Ponsonby en daarna uit. Dat was erg gezellig en dat was dan het begin van het gedag zeggen.
Op maandag sprak ik in mijn gap af met Nele, Theresa en Vanessa in Ponsonby om bij ons favoriete cafeetje (Little bread and butter) te gaan lunchen en op dinsdag ging ik met Vanessa, Theresa en Jessica voor de laatste keer naar het lokale cafe van Stonefields (Charlie & George) waar we de wafels probeerden (we hadden gehoord dat ze in de top 10 van Auckland stonden en daar staan ze terecht!).
Caius was de hele week in een hele goede stemming. Ik heb een hele fijne laatste week met hem gehad. Niet veel bijzonders gedaan, maar rustig aan gedaan en een beetje met hem gespeeld. Hij zei regelmatig dat hij me zou gaan missen. Elena had het wat moeilijker. We denken dat ze het er toch wel erg moeilijk mee had dat Rachael en Struan weg waren, dus ze had een erg kort lontje deze week. Desalniettemin was het een fijne laatste week.
Op woensdag hadden we de laatste playdate met Rose, Alex, Oscar en Jessica bij ons thuis. De kids hadden eerst even rond gerend op het schoolplein, wat er voor zorgde dat ze heel fijn samen speelden.
Donderdag begon ik met inpakken en schoonmaken. Dat was raar. Mijn koffer kwam voor het eerst sinds 9 maanden weer tevoorschijn uit mijn kast. Vrijdag pakte ik de laatste spullen in tijdens mijn gap en verhuisde ik al mijn spullen naar de logeerkamer en maakte mijn oude kamer schoon. Dat was heel vreemd en best moeilijk, maar het moest, want diezelfde middag kwam de nieuwe au pair. Elena was erg enthousiast en in een goede bui die middag. Caius was niet helemaal fit en erg rustig. Toen Rachael en Struan met de nieuwe au pair, Karoline, binnenkwamen, wist ik dat mijn tijd erop zat en dat was heel raar en best wel even moeilijk. Die avond hebben we een tijd met z'n allen zitten praten. 's Avonds kon ik niet slapen en was ik al heel vroeg wakker. Op tijd om mama, papa, Sophie en J-W een fijne vlucht te wensen, want zij stapten in het vliegtuig hier naartoe! Ik heb ze de hele weg gevolgd.
Op zaterdag liepen we aan het eind van de ochtend Mount Wellington op om Karoline de omgeving te laten zien. Dat was een fijne afsluiter, want zo was ik ook mijn eerste weekend begonnen. Na de lunch nam ik Karoline mee naar Newmarket, waar ze Vanessa,

Nele en Esther ontmoette. Voor het avondeten kwamen we terug naar huis en daarna gingen we met Sarang mee naar zijn vrienden om de Superugby te gaan kijken. Er zaten twee Nieuw-Zeelandse teams in de finale (Highlanders tegen de Hurricanes), dus dat moesten we natuurlijk wel zien! Het was erg aardig van hem om ons uit te nodigen en ik vond het erg leuk. Na de wedstrijd nam ik Karoline mee naar huis, want ze was er moe van alle indrukken en haar jetlag. Ik vond het wel even moeilijk, want op dat moment besefte ik me heel goed dat mijn laatste dag en avond van mijn Nieuw-Zeelandse au pair-leven over was. Gelukkig kwamen een aantal vrienden van Sarang me nog even gedag zeggen en Sarang ook, dus dat was fijn.
Vandaag was Elena jarig. Ze was helemaal opgewonden en blij. 's Ochtends sloot ik mijn koffer (het was zo raar om al mijn spullen weer in een koffer en rugzak te zien) en gaf de familie twee fotolijstjes en een aantal losse foto's voor mijn afscheid. Ik kreeg van hen een carved bone necklace. Hij is erg mooi en ik ben er erg blij mee. Daarna was het tijd om naar JUMP, de plek voor Elena's feestje te gaan. Mijn koffer ging direct mee en ik verliet het huis. Heel raar.
Elena en haar vrienden (en Rachael, Karoline en ik!) mochten een uur op trampolines springen en daarna kwamen we allemaal samen in een kamertje voor taart. Het was een zeer geslaagd feestje voor Elena. Anders dan ik van Nederland gewend was, maar wel leuk voor haar. Na het feestje reden we meteen door naar het vliegveld. Mama, papa, Sophie en J-W waren inmiddels al geland. Rachael liep met me mee naar binnen om ze te begroeten. Zo raar, Jan-Willem is enorm gegroeid dit jaar en breder geworden. De rest was nog wel hetzelfde, maar het was toch een vreemd gevoel om ze hier te zien. Alsof twee werelden ineens samenkomen. Wel heel fijn hoor! We haalden snel de huurauto op en gingen daarna koffie drinken met Rachael, Struan, de kids en Karoline. Het was heel fijn dat ze elkaar meteen allemaal konden ontmoeten.
Rond een uur of 3 namen we afscheid (voor vandaag) en gingen wij op weg naar ons appartement. Jan-Willem was erg moe en is vrijwel meteen gaan slapen. Papa, Sophie en ik zijn even naar de supermarkt gegaan en hebben daarna wat te eten gehaald en toen was de dag alweer voorbij. Voor hun dan. Ik had nog wel even tijd om te bloggen.
Het is raar, maar wel heel fijn om ze hier te hebben en ik kan niet wachten om ze Auckland te gaan laten zien de komende twee dagen. Dinsdagavond hebben we een afscheidsdiner met de familie, Sarang, Karoline en mijn vriendinnen. Alhoewel, ik hoef nog geen afscheid te nemen van de familie en Karoline, want die gaan we vrijdag in Turangi weer zien!