Vol verwachting klopt ons hart

Alsof ik nooit in Nederland ben geweest, was ik alweer heel snel gewend op Curacao. De warmte leek deze keer minder warm, de muggen laten mij tot nu toe met rust en ook van een jetlag lijkt deze keer minder sprake van te zijn. En daarnaast doen wij zoveel leuke dingen, dat je automatisch meegaat in het ritme hier en je zo gewend bent. Op donderdag ging ik een dag naar Mambo Beach, waar wij een hele lekkere relaxte middag gehad hebben. In de avond hebben wij bij Chill & Grill

gegeten en ook dit was erg lekker. Helaas verliep de bediening niet geheel soepel en hebben Linda en Lieneke lang op hun eten moeten wachten omdat de serveerster het niet besteld had. Als goedmakertje kregen zij een gratis drankje en werd het eten nog vrij snel gebracht. Na het eten was het weer tijd voor een movie bij de beach Cinema en dit keer hebben wij "Shooters" gezien. Een film welke ik normaal nooit had gekozen, maar het was nog best een leuke film! Op vrijdag stond de blauwe kamer gepland en in de ochtend zijn wij richting het strand vertrokken vanaf waar wij met een kano richting de blauwe kamer zouden gaan. De kanotocht was leuk en samen met Amber heb ik in een kano gezeten. Wel was het best vermoeiend om

op open zee te kanoën en hebben wij af en toe een beetje moeten rusten omdat je armen echt gaan verzuren (of ben ik gewoon niks gewend?!). Eenmaal bij de boei aangekomen, was het zoeken naar de blauwe kamer. Roel had al heel snel ontdekt waar die kamer was en ik weet tot op heden nog steeds niet waar hij dat aan heeft gezien. Om in de blauwe kamer te komen moest je onder een rots doorzwemmen en toen ik daar eenmaal stond, wist ik niet meer of het wel een goed idee was.. Eenmaal besloten toch een kijkje te nemen, kwam ik eerder omhoog dan dat de rots ophield en hield ik er dus een leuk sneetje aan over. Ook was de blauwe kamer niet zo blauw als gehoopt en vond ik dat dus een beetje tegenvallen. De kanotocht was leuker dan de blauwe kamer zelf. En die zaterdag was het dan eindelijk zo ver, ein-de-lijk kwam Sinterklaas aan! Ondanks de vele kerstversiering in de stad, was het een heus feestje met veel muziek en gezelligheid. De Sinterklaas was voor de intocht wit geschminkt en de pieten waren extra zwart geschminkt. Het was een hele unieke intocht en onwijs gaaf om dit een keer meegemaakt te hebben vanaf een eiland aan de andere kant van de wereld. Na de intocht hebben wij een dag bij Jan Thiel gelegen en was het wederom een geslaagde dag! Op zondag ben ik samen met Chantal en haar zus Stephanie naar Jan Thiel geweest en daar hebben wij een hele dag van de zon genoten. Nadat we met zijn drieën bij Zest hadden gegeten, hebben wij die dag sportief afgesloten met een potje beachvolleybal. Vanuit het huis waren nog vijf andere studenten gekomen en hebben wij ons van onze beste kant laten zien. Helaas waren wij geen natuurtalenten en vereist het nog wel wat oefening, maar voor wij naar huis gaan, kunnen wij vast een aardig potje volleyballen. Ondanks dat er meer ballen mis gingen dan raak, was het een avond waarbij er met elkaar gelachen werd en we het echt gezellig met elkaar hadden. Op maandagochtend hebben wij weer aan het project gewerkt, want daarom zijn wij tenslotte hier en in de middag heb ik een lekkere relaxdag bij het huis gehad. Even een dagje thuis na een weekend weg, is dan toch ook wel heel erg lekker. In de avond had ik afgesproken met Claudia, een collega van mijn stage in het Sophia. Zij werkte voor vier maanden op Bonaire en was nu twee dagen op Curacao en zij had voorgesteld om dan af te spreken. En zo gezegd, zo gedaan. Samen met haar, haar broer en zijn vriendin hebben wij echt heerlijk gegeten en heb ik een hele gezellige avond gehad. Zoals te merken valt, ben ik helemaal gewend en wijst er niets op dat ik een week er tussenuit ben geweest. Curacao voelt als mijn thuis en alles went hier weer zo snel. Inmiddels zijn de eerste acht weken voorbij en betekent dit ook dat we over de helft zijn; de tijd gaat nu écht hard!