Sanne op Curacao

Omdat er de afgelopen weken verdrietige berichten uit Nederland waren gekomen, had ik voor mijzelf besloten om voor een weekje terug naar Nederland te gaan. Maar omdat ik dit niet helemaal alleen kon besluiten, heb ik mijn voorstel toen aan papa voorgelegd. Hij vond dit een goed idee en stelde toen voor om het als een verrassing te houden voor mama en Lotte. Die verrassing voelde aan als een groot geheim en het was ontzettend moeilijk om dit anderhalve week stil te houden en niet te verklappen dat ik naar Nederland zou komen. En net in die week vroeg iedereen aan mij of ik het nog wel naar mijn zin had, hoeveel dagen het nog duurde voor ik weer in Nederland was, of ik niet overwoog om naar huis te komen enzovoort. Ik wilde het dan van de daken schreeuwen dat ik naar huis zou komen, maar heb dit gelukkig stil kunnen houden. Op 7 november werd ik in de middag door Amber en Chantal naar het vliegveld gebracht, waarna ik door de douane ben gegaan en het wachten kon beginnen. De vlucht zelf duurde heel erg lang en door alle huilende kinderen in het vliegtuig, heb ik geen oog dicht gedaan. Maar dat maakte voor dat moment helemaal niets uit want ik wist dat ik met een uurtje thuis zou zijn! Toen ik eenmaal in de trein naar Rotterdam Centraal zat, kon het voor mij niet snel genoeg gaan. Ik ben zo snel als ik kon de trein uit gegaan en naar de uitgang van het station gelopen omdat ik wist dat papa daar zou staan. Het was heel fijn om elkaar weer te kunnen zien en weer even vast te kunnen houden. Maar lang hebben we daar niet gestaan want ik wilde naar huis! En net die autorit hadden we ieder stoplicht tegen en duurde het voor mijn gevoel veel langer dan normaal. In de auto hadden we afgesproken hoe we mama zouden gaan verrassen en om te voorkomen dat mama mij voor die tijd al zou zijn, hebben we de auto aan de zijkant geparkeerd. Eerst is papa naar de deur gelopen en toen het "veilig" was, ben ik naar de deur gelopen. Het was heel gek om ineens weer thuis te zijn, maar ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen omdat ik wist dat mama nog van niks wist. Papa ging toen als eerste naar binnen en vertelde tegen mama dat er nog een verrassing in de gang was en dat zij die zelf moest gaan ophalen. Toen mama de gangdeur opendeed en mij zag staan, wist ze niet wat ze zag. Ik ben meteen naar mama toe gelopen en we hebben elkaar vast gepakt en elkaar voor de komende minuten niet meer losgelaten. Op dat moment waren oma en twee collega's van mama ook thuis en die hebben het beschreven als "een all you need is love-momentje". Nadat mama een beetje was bekomen van de schrik en we naar het ziekenhuis waren geweest, stond de tweede verrassing op de planning; Lotte! Lotte was op dat moment aan het werk in de kapsalon en ik was enorm zenuwachtig om haar te verrassen. Toen ik de kapsalon binnenstapte kwam er niemand naar mij toe, waardoor ik verder ben gaan lopen en Lotte toen zag staan. Ik zei gedag en zij zei gedag terug. Daarna ging ze weer door met het werk en ik bleef staan wachten. Na een tijdje vond ze dat toch wel vreemd en keek ze mij aan. Ze bleef staren en zei niets waarop ik aan haar vroeg "herken je mij niet meer?". Toen viel het kwartje en we vielen elkaar in de armen. Ook de andere collega's van Lotte kwamen toen kijken en ook zij hebben dit beschreven als "een all you need is love-momentje". De week in Nederland was geen makkelijke week want naast dat het een spannende tijd was rondom mama, moest ik ook echt heel erg wennen aan het Nederlandse klimaat. Wel was het ongelooflijk fijn om dit met elkaar te hebben kunnen doen en elkaar lijfelijk te steunen in plaats van via Skype. Maar aan een week komt heel snel een eind en dus vloog ik op 15 november weer terug richting Curacao. Helaas voor mij was ook dit geen fijne vlucht en hebben we enorm veel turbulentie gehad. Het voordeel hiervan is dan weer wel dat je het nog meer waardeert als je veilig geland bent. Op het vliegveld stond Amber mij op te wachten en het was fijn om elkaar weer te zien. Ook het weerzien met de andere studenten was heel fijn en nu kan het acclimatiseren weer gaan beginnen. Maar het was het mij allemaal waard want mama en Lotte hebben beide de verrassing van hun leven gehad en we hebben heel veel steun aan elkaar gehad!

sannevanefferen

17 chapters

16 Apr 2020

Surprise!

Numansdorp, Nederland

Omdat er de afgelopen weken verdrietige berichten uit Nederland waren gekomen, had ik voor mijzelf besloten om voor een weekje terug naar Nederland te gaan. Maar omdat ik dit niet helemaal alleen kon besluiten, heb ik mijn voorstel toen aan papa voorgelegd. Hij vond dit een goed idee en stelde toen voor om het als een verrassing te houden voor mama en Lotte. Die verrassing voelde aan als een groot geheim en het was ontzettend moeilijk om dit anderhalve week stil te houden en niet te verklappen dat ik naar Nederland zou komen. En net in die week vroeg iedereen aan mij of ik het nog wel naar mijn zin had, hoeveel dagen het nog duurde voor ik weer in Nederland was, of ik niet overwoog om naar huis te komen enzovoort. Ik wilde het dan van de daken schreeuwen dat ik naar huis zou komen, maar heb dit gelukkig stil kunnen houden. Op 7 november werd ik in de middag door Amber en Chantal naar het vliegveld gebracht, waarna ik door de douane ben gegaan en het wachten kon beginnen. De vlucht zelf duurde heel erg lang en door alle huilende kinderen in het vliegtuig, heb ik geen oog dicht gedaan. Maar dat maakte voor dat moment helemaal niets uit want ik wist dat ik met een uurtje thuis zou zijn! Toen ik eenmaal in de trein naar Rotterdam Centraal zat, kon het voor mij niet snel genoeg gaan. Ik ben zo snel als ik kon de trein uit gegaan en naar de uitgang van het station gelopen omdat ik wist dat papa daar zou staan. Het was heel fijn om elkaar weer te kunnen zien en weer even vast te kunnen houden. Maar lang hebben we daar niet gestaan want ik wilde naar huis! En net die autorit hadden we ieder stoplicht tegen en duurde het voor mijn gevoel veel langer dan normaal. In de auto hadden we afgesproken hoe we mama zouden gaan verrassen en om te voorkomen dat mama mij voor die tijd al zou zijn, hebben we de auto aan de zijkant geparkeerd. Eerst is papa naar de deur gelopen en toen het "veilig" was, ben ik naar de deur gelopen. Het was heel gek om ineens weer thuis te zijn, maar ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen omdat ik wist dat mama nog van niks wist. Papa ging toen als eerste naar binnen en vertelde tegen mama dat er nog een verrassing in de gang was en dat zij die zelf moest gaan ophalen. Toen mama de gangdeur opendeed en mij zag staan, wist ze niet wat ze zag. Ik ben meteen naar mama toe gelopen en we hebben elkaar vast gepakt en elkaar voor de komende minuten niet meer losgelaten. Op dat moment waren oma en twee collega's van mama ook thuis en die hebben het beschreven als "een all you need is love-momentje". Nadat mama een beetje was bekomen van de schrik en we naar het ziekenhuis waren geweest, stond de tweede verrassing op de planning; Lotte! Lotte was op dat moment aan het werk in de kapsalon en ik was enorm zenuwachtig om haar te verrassen. Toen ik de kapsalon binnenstapte kwam er niemand naar mij toe, waardoor ik verder ben gaan lopen en Lotte toen zag staan. Ik zei gedag en zij zei gedag terug. Daarna ging ze weer door met het werk en ik bleef staan wachten. Na een tijdje vond ze dat toch wel vreemd en keek ze mij aan. Ze bleef staren en zei niets waarop ik aan haar vroeg "herken je mij niet meer?". Toen viel het kwartje en we vielen elkaar in de armen. Ook de andere collega's van Lotte kwamen toen kijken en ook zij hebben dit beschreven als "een all you need is love-momentje". De week in Nederland was geen makkelijke week want naast dat het een spannende tijd was rondom mama, moest ik ook echt heel erg wennen aan het Nederlandse klimaat. Wel was het ongelooflijk fijn om dit met elkaar te hebben kunnen doen en elkaar lijfelijk te steunen in plaats van via Skype. Maar aan een week komt heel snel een eind en dus vloog ik op 15 november weer terug richting Curacao. Helaas voor mij was ook dit geen fijne vlucht en hebben we enorm veel turbulentie gehad. Het voordeel hiervan is dan weer wel dat je het nog meer waardeert als je veilig geland bent. Op het vliegveld stond Amber mij op te wachten en het was fijn om elkaar weer te zien. Ook het weerzien met de andere studenten was heel fijn en nu kan het acclimatiseren weer gaan beginnen. Maar het was het mij allemaal waard want mama en Lotte hebben beide de verrassing van hun leven gehad en we hebben heel veel steun aan elkaar gehad!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.