De maandagmiddag was meestal een middag waarbij wij niks deden en rustig bij het zwembad aan het chillen waren. Maar deze maandag zijn wij naar "The Ostrich Farm" oftewel de struisvogels geweest. Nadat wij een kaartje hadden gekocht voor de tour zijn wij met een jeep de struisvogels gaan opzoeken. Tijdens de tour vertelde onze gids van alles over de struisvogels waardoor ik nu het verschil tussen een mannetje en een vrouwtjesstruisvogel kan zien, maar zo heb ik ook geleerd dat een struisvogel zijn kop helemaal niet in het zand steekt. Zo zie je maar dat hier echt wel geleerd wordt ;-). Daarna was het tijd om de struisvogels te voeren en wanneer de voederbak in beeld kwam, werden de struisvogel dolenthousiast. Ik werd op dat moment iets minder enthousiast en ondanks dat er was gezegd dat struisvogels niet bijten, was dit toch best wel spannend. Maar ook was het vooral een unieke ervaring! Na het voeren van de struisvogels, was het tijd dat wij zelf iets gingen eten en met een excursie als deze, was de keuze natuurlijk niet moeilijk wát wij gingen eten; struisvogel! Op de menukaart stonden verschillende gerechten en uiteindelijk heb ik gekozen voor de struisvogelkroketten. Het smaakte heel erg naar wild en het was wel lekker voor een keertje, maar ik hoef het zeker geen tweede keer. Na zoveel indrukken zou je ervoor kunnen kiezen om de avond lekker rustig door te brengen, maar wij zijn echte diehards en dus gingen Chantal, Kristel en ik weer naar de sportschool om ons een uurtje in het zweet te werken. De dinsdag was wel een echte relaxdag en nadat wij in de ochtend aan het project hadden gewerkt, zijn we niet meer bij het zwembad weggeweest. In de avond had Lieke, een student uit het huis, de weddenschap dat zij een hele kip zou gaan opeten. Wanneer haar dit zou lukken, betaalde Kristel de kip voor haar. Lieke kon natuurlijk wel wat support gebruiken en dus besloten wij mee te gaan om haar aan te moedigen. Ik vond een hele kip wat teveel en dus ging ik voor de halve kip. Maar ook de halve kip vond ik veel te veel en ik haakte al snel af; maar Lieke niet. Lieke heeft in een tijd van achttien minuten de hele kip opgegeten. De ober vond dit ook zo leuk, dat hij haar een gratis dessert heeft gegeven. Alsof ze nog niet genoeg gegeten had, heeft ze ook dit helemaal opgegeten. Wat een prestatie! Ik doe het haar in ieder geval nooit na. Die woensdag had ik een meeloopdag met een patiënt ingepland staan en ik was benieuwd hoe het zou zijn en of ik daadwerkelijk iets ging merken van het planprobleem. Toen ik daar aankwam, vertelde ze dat ook haar moeder en de thuiszorg met haar meeliepen en dus was het best een drukke bedoeling. De thuiszorg sprak alleen maar Spaans en dus moest er af en toe iets voor mij vertaald worden. Nadat de patiënt nadrukkelijk had gezegd dat ik bij iedere therapie aanwezig mocht zijn, heb ik de therapie van de ergotherapeut en de maatschappelijk werker meegemaakt. Maar ook hier werd veel in het Spaans gesproken, waardoor ik er niets van begreep. Naderhand kreeg ik wel een korte uitleg in het Nederlands over wat er was besproken. De volgende therapie was toen pas over een uur, waardoor wij in de wachtkamer zijn gaan zitten. De moeder van de patiënt en de thuiszorg waren meteen al in slaap gevallen en nadat ik met de patiënt over het eiland had gesproken, was ook zij in slaap gevallen. Dus daar zat ik dan... Helaas voor mij was er ook geen Wifi en dus heb ik de klok vooruit gekeken. Na het rustuurtje was de therapie bij de fysiotherapeut en ook hier mocht ik bij aanwezig zijn. Na deze therapie kreeg de patiënt de warme maaltijd geserveerd en zij wilde dit absoluut met mij delen. Het maakte niet uit wat ik zei, delen zouden wij. En omdat ik het anders wel erg onbeleefd vond, durfde ik niet langer te weigeren en heb ik met haar meegegeten. De peper waren ze niet vergeten en ik was blij dat ik een glaasje water had gekregen om mijn mond te kunnen blussen. De wrap was overigens wel lekker! Tijdens het eten vertelde zij dat ze heel erg van koken hield en heeft mij haar mobiele nummer gegeven. Zij ging dan een keer een oesterchampignonsoep voor ons maken, maar hier hebben wij overigens nog geen gebruik van gemaakt. Wie weet komt dat nog. Na het eten, vond ik het wel genoeg en ben ik weer terug naar het huis gegaan. Ook op donderdagochtend hebben wij aan het project gewerkt en hebben wij (eindelijk) het laatste interview helemaal uitgewerkt. Nu kunnen wij alle gegevens gaan verzamelen en kunnen wij gaan brainstormen over mogelijke oplossingen voor het huidige probleem. Omdat wij al vier dagen niet op het strand waren geweest, hebben wij elkaar maar verplicht om deze middag naar het strand te gaan. Wat een straf... We kozen voor Zanzibar en hebben daar heerlijk in het zonnetje gelegen. Aan het einde van de middag zijn wij naar een infinity pool geweest, gelegen bij het Papagayo beachhotel. WAUW! Dat was echt heel erg mooi en ondanks dat het een zwembad is, heb je het gevoel dat je in zee zwemt. Dat was echt lekker genieten en zo was de dag weer omgevlogen. Voorlopig steken wij zeker onze kop niet in het zand hoor!