Erik en ik al vroeg de straat op om de ontbijtmogelijkheden te onderzoeken en met een McDonald in de straat is dat niet zo moeilijk. De pancakes met maple siryp en de gebakken eitjes gaan erin als koek. Vandaag staat om 11.00 uur een tour naar het beroemde gevangeniseiland Alcatraz op het programma en wij moeten een half uur van tevoren bij pier 33 op de Fisherman’s Wharf zijn. De vriendelijke conciërge had ons de weg met het zo mogelijk nog beroemdere kabeltreintje uitgelegd en dat is inderdaad een mooie belevenis. Carlo en Jaimy mogen buiten op de treeplank en Erik en ik houden ons binnen staande met behulp van de lussen. We zijn ruim op tijd bij de Wharf en slenteren nog wat rond, waarbij uiteraard de zeehondenkolonie niet wordt overgeslagen.

Om 11.00 uur aan boord van de ferry en ca. 15 minuten later zijn we op Alcatraz. We doen hier de audiotour met Nederlandse tekst en uitleg en dat is erg interessant en indrukwekkend. De bijbehorende geluiden maken het heel realistisch en je waant je af en toe echt in zo’n vreselijke petoet. Laat ze in Nederland niet klagen over gebrek aan ruimte en voorzieningen, want bij Alcatraz vergeleken zijn onze penitiaire inrichtingen het Hilton. Alcatraz heeft van 1934-1964 gediend als zwaar beveiligde gevangenis en onder andere maffiabaas Al Capone was hier een aantal jaren te gast.

Na ons bezoek aan het mistroostige cellenblok hebben we behoefte aan frisse lucht en bovendien hebben we last van samentrekkingen in de maagstreek oftewel honger. De boot terug en op Fisherman’s Wharf heerlijk geluncht met voor mij de very famous clam showder, een dikke soep met veel schaal- en schelpdieren opgediend in een uitgeholde broodbol. Erik geniet van zijn calamaris en Jaimy en Carlo houden het bij een hamburger, maar dan wel big, bigger, biggest. Hierna nog een uurtje geslenterd op de Wharf, waarbij Carlo en Jaimy zichzelf trakteren op een mooi baseballshirt. Vervolgens op zoek naar de bus terug naar het hotel, maar die bleek alleen ‘s morgens te rijden. Toen maar weer het kabeltreintje opzoeken, waar we na een uur in een enorme rij te horen krijgen dat het treintje tot nader order niet meer rijdt vanwege een auto-ongeluk op het traject. Wel als tip een alternatieve route en daar kunnen we weliswaar ook weer na een geruime wachttijd gelukkig mee. Onderweg nog wat drankjes en knabbels kopen en zo komen we na een mooie dag weer in ons appartement. Ik waag me aan de twee eerste hoofdstukken van deze Traveldiary en de rest van het gezelschap bekijkt de binnenkant van zijn ogen. Die jetlag is toch nog niet helemaal verdwenen.

Rond 20.30 uur gaan we de straat weer op voor het avondeten en we komen terecht in Lori’s Diner, zo’n restaurant in die typische jaren-50 stijl met Elvis voor de deur. Lekker gegeten en de 20% korting die we als gasten van het Canterburry krijgen, maakt het feest compleet. Ons bint tenslotte zunig. Rond 23.00 uur doven de lichten in room 203. Morgen op weg naar Monterey en het wereldberoemde zee-aquarium.