En dan ben je ineens bijna 3 weken verder en is het tijd om weer naar huis te gaan. Na een erg leuke dag in de Universal Studio's (verslag van Carlo & Jaimy volgt) de koffers gepakt en op weg naar LAX, de luchthaven van Los Angeles. Ruim de tijd genomen en dat was maar goed ook, want we hebben aardig wat file onderweg. Na enig zoekwerk de Beast II ingeleverd bij Thrifty en met pendelbus naar departures om bij de balie van Lufthansa de koffers af te geven. Die van Erik en mij is ook werkelijk precies de toegestane 23 kilo en met de extra door Jaimy en Carlo gekochte koffer krijgen we alles mooi mee. De bagage zien we als het goed is (!) op Schiphol weer terug.

Hierna nog tijd voor een broodje en wat taxfree last-minute shoppen. De vlucht vertrekt ruim een half uur later, maar dat denkt de piloot wel in te lopen dus onze overstap in Frankfurt, waar we 1 uur en 10 minuten voor hebben, komt als het goed is (!) niet in gevaar. Het is een rustige vlucht, waarin Carlo alleen de slaap kan vatten en Erik, Jaimy en ik ons maar bezig houden met een filmpje en/of TV-serie. De ruim 11 uur zijn eigenlijk best snel voorbij. We komen 15 minuten later dan gepland in Frankfurt aan, maar daar moeten we vanwege de drukte nog ca. 15 minuten taxien voordat het vliegtuig zijn plek heeft gevonden. Vervolgens nog ritje met een bus en dan is er niet verwachte paspoortcheck met een lange rij. Het boarden voor de doorvlucht is inmiddels bijna begonnen en wij beginnen 'm nu toch wel wat te knijpen. Met behulp van een aardige beveiliger en het betere duw- en trekwerk van Carlo om wat voordringerige Fransen de pas af te snijden, komen we er nog redelijk snel doorheen en dan is het bijna in looppas naar de gate. We redden het net, maar vragen ons wel af of dat voor de bagage ook het geval is.

Het korte vluchtje van Frankfurt naar Schiphol verloopt voorspoedig en als we bij de bagageband arriveren zien we de koffers al langs komen. Tenminste op die van Erik en mij na dan. Deze blijkt dus de 'overstap' in Frankfurt niet te hebben gered. Dit betekent aangifte doen van vermissing en al met al kost het ons 1,5 uur extra voordat we de afhalers Ellen en Georg en ma Hoveling en Henny in de armen kunnen sluiten. Scheelt wel dat ik nu niet meteen aan de was hoef, dus zo hep ellek nadeel weer z'n voordeel.

Het was een geweldige reis, waarin we veel hebben beleefd en meegemaakt en mijn overwachte bezoek aan het ziekenhuis, de autoinbraak en de vermiste koffer hebben de pret niet kunnen drukken. We hebben met z'n viertjes mooie herinneringen gemaakt; het was onvergetelijk!