Op een onbewoond eiland

Met een longboat werden we in een uur naar het onbewoonde eiland gebracht. Overdag tot 18:00 is dit eiland voor elke toerist toegankelijk, maar daarna moet iedereen eraf, behalve wij! Deze unieke ervaring hebben we te danken aan onze piraat gids. Hij doet onderzoek naar het milieu en mag dus hierdoor langer dan gebruikelijk op het eiland verblijven. Dit eiland was zwaargetroffen door de tsunami in 2004. Er zijn nog veel sporen hiervan terug te vinden op het eiland en er staat een gedenksteen waar we 1 minuut stilte hebben gehouden. Dit vind ik echt een prachtig gebaar en we zullen altijd respect moeten hebben voor de kracht van de natuur. Het eiland heeft wrakstukken van boten om te onthouden hoe sterk moeder natuur kan zijn.
Hierna zijn we zelf het eiland een beetje gaan verkennen, het is zeker niet groot en je kan maar aan 1 kant van de kust verblijven. Met Steff in mijn kielzog ben ik van het ene uiteinde naar het andere gelopen. Op de punt kwamen we nog een enorme varaan tegen. Echt een prachtbeest. Helaas was Steff te laat met het nemen van een foto.

Ik ging nog even snorkelen maar de combinatie van zeer ondiep water waarin je niet overeind mag staan wegens het kostbare koraal en enorme vissen zorgde ervoor dat ik in paniek raakte en het snorkelen van korte duur was. Tussen het koraal vond ik nog een bierfles die ik maar even netjes in de glasbak heb gedeponeerd.
Na een potje frisbeeën was het "douche " m.b.v. een plastic bakje en een grote ton water. We hebben een mooi tentenkamp met ruime tenten waar we 2 nachten zullen verblijven.
'S avonds na het eten hebben we 30 seconds gespeeld en wat raadsels.

Woensdag
Best oké geslapen nadat ik 2 muggen had dood geslagen en nog een harige rups de tent uit had gezet (de bomen boven onze tenten bleken bezaaid te zijn met deze rupsen). Dat de tent lek bleek te zijn toen het begon te regenen nam ik maar voor lief. Vandaag met een longboat naar een klein "privé" strandje op een ander eiland. Normaal kajakken ze hierheen maar omdat het regenseizoen is, kan het weer plotseling omslaan en je wilt niet met storm in een kajak op open zee water zitten. Er waren wel een aantal mensen op het strandje, maar wat is het waanzinnig mooi. Kraakhelder water waardoor ik nog een paar zwart met gele visjes gezien had tijdens het snorkelen. Er hing een schommel en een touw waarmee ik mezelf het water in kon slingeren. Gek genoeg waren er ook katten op het eiland .Hoe komen die daar en hoe blijven ze in leven. Zou het puur op basis van het mee genomen eten van toeristen zijn? Ze zagen er wel goed uit an sich. 1 was nog drachtig ook. Verbaasd me eigenlijk dat er niet meer katten zijn. Na een uren plonsen en spelen moesten we weer terug. Eerst was is mijn zonnebril kwijt, maar die was gelukkig snel weer terecht. Mijn slippers daarentegen waren spoorloos verdwenen. Dan maar zonder slippers verder. Terug op het eiland gingen we even omkleden en lunchen. Gister avond konden we door de regen niks uithangen en laten drogen, dus natte kleren aan. Na de lunch gingen we terug in de kajak en begon het zachtjes te regenen. Het water was onwijs warm en bij een lagoon konden we even zwemmen. Het was nog een hele kunst om via de achterkant van de kajak er weer in te klimmen met zwemvest aan, maar het was me gelukt!
Terug op ons strand hadden we vrije tijd maar helaas waren de weergoden niet in een goede stemming en ging het alleen maar harder regenen. Alles is nat en omdat mijn slippers kwijt zijn heb ik ook constant natte koude voeten. De lol is er een beetje vanaf. Geen droge kleren meer, overal zand in de tent en sinds de hilltribe trek zijn mijn darmen ook niet meer normaal aan het functioneren. Deze avond werd het alleen maar erger en had ik onwijze buikpijn. In de tent zitten heeft al enige voordeel dat er geen muggen zijn. Maar dat valt in het niet met de reeds +/- 60 aanwezige muggenbulten. De tijgerbalsem helpt hierbij wel iets. Het liefste zit ik nu met mijn fleecedeken opgerold op de bank thuis. Waar het lekker warm, droog en schoon is.

Door de constante aanhoudende regen konden we niet echt BBQ-en. Het ging helemaal los als een ware moesson. De bbq met smeulend hout konden we wel als warmte bron gebruiken en de rook joeg de muggen weg. Desondanks is de hoeveelheid muggenbulten bij mij verdriedubbelt, ze beginnen bijna tegen elkaar aan te groeien.
De gids Mr Mai en zijn hulp Eck (egg) zijn erg vriendelijk en open. Bij het kampvuur heeft Mister Mai ons zijn tsunami beleving verteld. Iedereen was muisstil en luisterde naar zijn verhaal. Hij was met een team en reizigers op een boot op zee. De zee zakte ineens 15 meter naar beneden waardoor ze het koraal konden zien. Ze hadden geen idee wat er gebeurden. Toen kwam de eerste golf waardoor de zee ineens 15 meter omhoog ging. Daarna zakte hij weer 15 meter. 2de golf. De derde golf was het allerhoogste. Mai draaide de boot richting de gold zodat ze eroverheen konden. Dat lukte maar de hele boot was onder water. Met alles wat ze hadden hebben ze gehoosd. Later kwamen ze op een eiland waar ze vast hebben gezeten voor 3 dagen. Dag 1 zakte de zee iedere 15 minuten weer. Dag 2 ieder half uur. Dag 3 ieder uur. Op het eiland kwamen er langzaam mensen terug uit de bergen. Ze hebben alles gedeeld wat er nog was om te overleven. In het zand lag bier begraven waarmee ze een prima avond gehad hebben. 3 dagen later kwam er een boot die ze naar het vaste land bracht. Mai vroeg de schipper wat het koste waarop de schipper antwoorden: "Now is not the time for money, now is the time to save lifes. En daar gingen ze. Mai was de sterkte van het team. Hij heeft iedereen op sleeptouw genomen en de leiding genomen. Bij thuiskomst stortte hij in. Huilen, huilen, huilen. Maar ineens bedacht hij: waar is mijn hond? Eenmaal in zijn huis bleek deze nog te leven. Hij heeft alles uit de koelkast gepakt en gegeven want de hond had al 3 dagen niet gegeten. Hij belde zijn ouders om te zeggen dat hij oke was. Zijn familie had al een kist voor hem uitgezocht en zouden die dag hem gaan begraven. Het heeft Mr Mai 5 jaar gekost om dit verhaal te kunnen vertellen zonder dat hij erbij moet huilen. Wat een sterke man met onwijs veel levenslust en doorzettingsvermogen. Ravi heeft met hem en Eck de rum fles gedeeld.

Donderdag
Toen we wakker werden was het weer opgeklaard. De kleren konden worden uitgehangen om te drogen, maar helaas te kort om echt effect te hebben. Om 10:00 zijn we met de longboat weer vertrokken naar het vaste land. Daar begon het vrij snel weer te regenen. Gelukkig konden we nog even lekker onder een echte douche onszelf even opfrissen. Met een busje zijn we in 3 uur rijden naar het treinstation Surat Thai gebracht. We hadden nog 2 uur voordat we in de trein zouden gaan dus hebben we wat rondgelopen vlakbij. We vonden een lokale street market waar alles voor de helft goedkoper was dan in Krabi. Ik heb mezelf verwend met een banaan chocolade pannenkoek. Heerlijk! Daarna vonden we een soort sportpark met toestellen die we allemaal geprobeerd hebben waardoor we de calorieën van de pannenkoek weer kwijt waren. Toen was het toch echt tijd om de trein te gaan pakken.