En terwijl de trein met mij langzaam Bangkok uitglijd krijg ik een raar gevoel over me heen. Is het het gevoel van missen? Voldaan maar ook verdrietig omdat ik weg moet van een plek waar ik het zo maar mijn zin had. Het waren 2 geweldige weken, en het lijkt wel alsof dat nu tot me doordringt. Thailand, ik hou van je gezellige rommelige straatmarkten met spotgoedkoop eten. Ook al was het altijd rijst, je leerde me honderden variaties. Bangkok grote stad, ik heb veel negatieve dingen over je gehoord maar eigelijk heb je veel unieke kleine plekjes met hun eigen schoonheid.
Ik ga naar huis, met een voldaan gevoel. Ik voel me gezegend dat ik dit avontuur heb mogen mee maken. Zou ik het helemaal alleen gedaan hebben? Nee. Je kan veel meer zien en meemaken als je een gids hebt. Dan hoef je niet te zoeken naar de weg. En in a way heb ik het toch 'alleen' gedaan. Zonder de vrienden van thuis, maar met nieuwe vrienden onderweg. De momenten dat ik zonder de groep was heb ik ook van genoten. Slenteren en even verdwalen. Lokale bevolking vragen naar de weg in gebarentaal. Je komt er altijd wel. Wat een prachtige ervaring was dit. Ik kom zeker terug naar ZO Azië om meer te ontdekken van de buurlanden. In het begin vond ik Thailand erg lijken op Sri Lanka. Zelfde soort landschap vanuit de auto. Niet zo gek, het ligt op exact dezelfde hoogte t.o.v de evenaar. Zelfde klimaat dus zelfde vegetatie. Maar toch, gaande weg gaf Thailand mij een andere ervaring dan Sri Lanka. Het heeft toch iets unieks waar ik mijn vinger nog niet op kan leggen.
Ik voel me er fijn en op me gemak. De harde bedden, vele muggenbultjes en stinkende uithoeken zullen snel uit mijn geheugen gewist worden. Het enige wat overblijft is de positieve herinneringen, de vriendelijkheid van de Thaise bevolking en de schoonheid van het land. Tot ziens ZO Azië!