Op de eerste stagedag, maandag 30 mei, stond ik te wachten voor het vrouwenhostel (waar geen mannen naar binnen mogen) op Vianne en Lobke om ons aan te melden. De meiden waren wat later en tijdens het wachten sprak een duidelijk Europees/Noord-Amerikaans meisje me aan. Ze bleek uit Ohio te komen, en wachtte op haar professor en 8 andere studenten. Zij waren op een uitwisselingsprogramma georganiseerd door hun professor, waarin hij zijn studenten wilde laten zien hoe het leven in andere landen is georganiseerd. Daarvoor bleven ze 10 dagen in Manipal, waar de professor vroeger had gestudeerd.

Al deze Amerikanen studeerden farmacie en waren in hun laatste jaar dus we hadden meteen een gespreksonderwerp. Vrijdag zijn ze vertrokken naar Kerala om daar een ander deel van het land en het apothekersvak in India te bekijken. Afgelopen maandag ging ik met ze uit eten. Voordat ik vertrok had ik op Spotify een nieuw liedje gehoord ‘Donderslag’ van Don Quishot. Toen ik goed luisterde merkte ik dat het ging over de verleiding van het bier, gezongen door studenten uit Utrecht voor hun lustrumfeest – en het was een zeer professioneel lied. Je vraagt je misschien af wat dat met elkaar te maken heeft.
Ik raakte afgelopen maandag aan de praat met de professor en vroeg nogmaals wat zijn doel van deze reis was. Hij benadrukte dat hij zoveel mogelijk studenten uit India Amerika wilde laten zien, maar dat er dan ook Amerikanen naar andere landen moesten. De studenten wilden echter alleen met hém zelf mee, wat een probleem was omdat hij maar een paar weken per jaar vrij had voor deze reizen. Hij vond het wel belangrijk dat er uitwisseling was, omdat de studenten in Amerika en Europa moeten zien hoe ijverig de studenten hier zijn: ze studeren lang en veel, en solliciteren tegenwoordig vaak succesvol op onderzoeks- en opleidingsplekken in ‘het westen’.
Direct dacht ik aan het liedje wat ik eerder gehoord had: het was heel professioneel in elkaar gezet, maar had niks te maken met de studie. Tegelijkertijd heb ik practica in Nederland gehad van studenten uit West-Bangladesh en sprak ik woensdag een arts hier die zijn PhD graag in Londen of Maastricht had willen doen – maar alleen geen financiëring had gevonden. De professor had dat dus allemaal goed in de gaten.
Het was overigens heel gezellig eten met de Amerikanen en we hebben onze studiesteden en levens een beetje met elkaar vergeleken met af en toe een paar mooie grappen tussendoor.

Deze week heb ik op de afdeling oogheelkunde met de polikliniek meegelopen en geleerd door een spleetlamp naar het oog te kijken, lastig maar wel belangrijk! Daarnaast ben ik een dag op de operatiekamers geweest. Dat gaat hier ook anders: er staan vijf operatiebedden naast elkaar en er worden drie operaties tegelijkertijd in dezelfde ruimte uitgevoerd.