Inmiddels zijn we veilig aangekomen in Abu Dhabi, na een aangename vlucht. Nadat we onze koffers hadden, kwamen de tips van Jelle Brandt Corstius goed van pas. Na wat VAE-Dirhams gepint te hebben en voor ons allemaal een flesje water, konden we ons in het taxi-geweld storten. Al snel kwamen we erachter dat het boeken van een taxi via de taxistand of door de rondzwervende mannen in de aankomsthal, geen goed idee was. Zij vroegen ons 170 Dirham. Bij de officiële taxistandplaats bleek dat we voor slechts 90 Dirham ook bij ons hotel kwamen.

De taxi-chauffeur was een aardige man die ons meteen een korte uitleg gaf over de stad en haar plannen. Al snel kwamen we erachter dat hij uit Pakistan komt, en hier al 10 jaar werkt. Hij gaat één keer per jaar, vier weken terug naar Pakistan om z'n vrouw en drie kinderen te zien.

Daarmee raken we direct een kenmerk van de stad: het is moeilijk om haar identiteit te bepalen. Als we naar het straatbeeld kijken, valt op dat de opzet zeer Amerikaans is met lange brede wegen, terwijl het wegenpark weer rechtstreeks uit Azië lijkt overgenomen, met her en der een verdwaalde met goud beklede Lamborghini of Mercedes S-klasse ingelegd met Svarovski-kristallen. De bewegwijzering lijkt dan weer een kopie uit het Verenigd Koninkrijk, terwijl de bouwstijl (met bijna alleen maar flatgebouwen) weer erg Arabisch is. (Zo heeft onze 'flat' (het hotel) een openluchtzwembad op de 20e verdieping).

Dat onze taxichauffeur uit Pakistan kwam, was geen uitzondering: bijna de hele stad wordt draaiende gehouden door mensen uit het Indisch subcontinent of Azië: taxichauffeurs en bouwvakkers komen uit Pakistan, lobbymedewerkers uit Zuid-oost Azië en echte VAE'ers zie je zelden.
Met het Arabisch gaat het nog niet zo goed, al lukt het me nu met moeite de getallen op de bankbiljetten te lezen. Zo zijn er biljetten van:

Als je weet welke bedragen ze hebben, mag je het zeggen!