15 - Rijles

Rob en ik hadden ons afgelopen woensdag aangemeld voor een rijles bij ‘Sri Ganesh Motors’. Deze maandag stond de afspraak gepland. Toen we richting de rijschool liepen bij appartementencomplex Mandavi Emerald, kwam het met bakken uit de lucht, lagen er plassen van 10cm diep in de goot.

We moesten 5 minuten wachten tot een Engelstalige instructeur kwam voorrijden, die ons én een jongen van MBBS (geneeskunde opleiding) oppikte. We reden in een rode Toyota Etios diesel. Eerst ging een meisje verder met haar les, na 10 minuten zetten we haar af tegenover het postkantoor, en begon Rob aan zijn rit. Hij reed door stadsverkeer en moest van de instructeur altijd in 2e versnelling ‘half clutch’ rijden. Wij vragen ons af of dit goed is voor de motor en mede daardoor kostte het Rob moeitte om te conformeren aan de instructies van onze rijinstructeur ‘Prabu’, die driftig instructies bleef geven. Na 10 minuten kwamen we op een buitenweg en was het opeens mijn beurt.

Zo stapte ik na 8 jaar weer in een lesauto. Nu weliswaar wel aan de rechterkant van de auto. De indeling van de auto was gespiegeld, dus even wennen met de schakelpook en richtingaanwijzer. Het wegrijden ging soepel, maar nu waren we niet in de stad, maar op een route door... laten we zeggen een glooiend landschap in de Dordogne (met palmbomen). Dat ging soepel, echter het inhalen van de bus vond ik een enorme uitdaging en lukte alleen met instructies van de chauffeur. Zijn meest dubieuze instructie was ‘Nu moet je extra hard & lang toeteren, omdat het een bus is’.

Ik moest niet vergeten om bij elke bocht te toeteren omdat tegenliggers je dan niet zien, evenals bij het inhalen van voetgangers, auto’s en rickshaws. Straatje keren in een redelijk overzichtelijke bocht ging beter, en uiteindelijk heb ik tot in de 4e versnelling gereden. Hij adviseerde me om wel een les te nemen in stadsverkeer, want dat had ik nu niet gedaan. Deze 10 minuten kostten ons per persoon Rs. 250, geen geld, maar m’n rijbewijs heb ik ook nog niet.
Dat brengt me overigens bij een ander belangrijk onderwerp, de Indiase campagne voor ‘Road Safety’. Die campagne wordt geleid door inspirerende Engelse (en soms in Kannada vertaalde) uitspraken. Ik heb deze de afgelopen 5 weken gefotografeerd, waarbij de anderen goed meekeken en foto’s maakten. Ieder district in Karnataka heeft z’n eigen spreuken. Enkelen haalden de gevoelige plaat niet – zoals:
- “Drive, don’t fly” en “Speed thrills, but kills.” (Mangalore)
- “Headlights can be replaced, heads can’t.” (Bangalore)
- “Speed is the knife that kills the life” (Madikeri)
“Drive with reason, this holiday season” en “Reach home in peace, not pieces.” (Puttar)

De andere wijsheden kunnen jullie lezen in de fotocollage.