Zaterdag avond was een hele leuke avond! Nienke en ik zijn wezen stappen met de andere artsen en ik heb echt een geweldige avond gehad. We zouden eigenlijk om 10 uur naar huis, maar het is 3/4 uur geworden. Vooral veel gekletst met Manish, 1 van de artsen. Dit was waarschijnlijk de laatste keer dat ik hun allemaal zou zien:(. In die twee weken hier ben ik verliefd geworden op de plaats en de mensen, ik kan het ontzettend goed met de andere vrijwilligers vinden, en ook met de artsen. Ik baal er stiekem van dat ik dus maar 2 weken in Banepa kan blijven.

Vanochtend wel gewoon weer om half 8 opstaan! Nienke zou werken, en ik wist het nog niet. Uiteindelijk bleek de school van Nienke gesloten en gingen we samen naar de gezondheidspost. We gingen met zijn tweetjes achter op de motor bij iemand van VSN. Eenmaal bij de gezondheidspost bleek dat niemand Engels sprak. Er zou na ongeveer een half uur iemand komen om ons rond te leiden, maar na 3 uur was er nog steeds niemand. Er kwam een arts langs die even tussen neus en lippen door vertelde dat er veel patiënten waren die tuberculose hadden, en toen had ik het gehad. We hebben VSN gebeld en ik heb gevraagd of ik terug kon naar Banepa. Helaas kan ik dan niet in het gastgezin bij Nienke blijven, maar ik vind het gastgezin in Banepa zo leuk, en daar zit sinds vrijdag ook een Nederlands meisje. Daarna zijn we met de taxi naar Thamel gegaan. Toen ik uit de taxi stapte, stond Damu daar en kon ik gelijk direct aan hem vragen of ik terug kon. Dat was prima :). In Thamel hebben we een beetje rondgehangen, en toen zijn we naar huis gegaan.