11. New Delhi!

Namaste!!

Waar we het vorige hoofdstuk mee eindigde, bleek inderdaad op feiten berust.....

Van 23 graad naar 51 graad, serieus, warmst ooit gemeten en wij maken het mee. Van de meest schone stad ter wereld, naar de meest vuile stad ter wereld, van de meest georganiseerde stad ter wereld naar de meest chaotische stad ter wereld. Cultureshock number 3 here we come!

Maar wat was het een fantastisch en indrukwekkend avontuur!
Laten we maar beginnen met de aankomst......omdat ze nogal moeilijk zijn met christenen, moesten we eerst langs een bromsnor ons ingestudeerde

verhaaltje vertellen om een visa te krijgen. (Volgens mij heeft 90% van de mannen boven de 30 een snor)

Maar goed, iedereen uiteindelijk een visa gekregen en hatzaaa t avontuur kan beginnen. Om 02:00 werden we opgewacht door het YWAM team. Niks vermoedend loop je door de deuren naar buiten en daar komt ie....de man met de hamer!!! Een vieze plakkerige 33 graad in je bakkes, in de nacht. YWAM had wat taxi's geregeld en voor we het wisten lagen alle backpacks op het dak van een kleine Suzuki. Er wordt nog wel een touwtje gepakt, zo eentje waarmee opa de snoeiboompjes verbond. Alsof het nog niet genoeg was, ook nog wat liters angstzweet gezweet. Conclusie.......onze backpacks zouden we niet meer terug zien.

Maar 02:00 in de nacht verwacht je gelukkig niet zoveel verkeer, dus beetje hoop op een wonder. Maar dat kleine beetje hoop ging al snel verloren... dit is New Delhi. Letterlijk de stad die nooit slaapt.

GEKKENHUIS, de taxi chauffeur was aan het rally rijden, slalommen en toeteren tussen alle auto's door. Belachelijk!! Vraag niet hoe het kan, maar we hielden steeds de taxi met onze backpacks in het oog en wonder boven wonder lagen de backpacks nog steeds op het dak met dat één enkel touwtje.

De YWAM staff uit India rook een alcohol geurtje en vroeg of de chauffeur een nieuw geurtje had. En hij probeerde hem nog vriendelijk duidelijk te maken dat we absoluut geen haast hadden en hij de weg niet als skibaan hoefde te beschouwen. Maak je geen zorgen, zei de chauffeur, ik doe dit al jaren man man man, Sanne begon te bidden en Håkon en ik kwamen niet meer bij van het lachen! Want hij was wel heel goed en het leek of ie aardig wat controle had. Maar het verkeer is ronduit krankzinnig. Rij je met 70 de bocht om, staat er ineens een hele familie op het midden van de weg. Ja het midden.. En vooral blijven staan.

En wat al snel opviel, is dat groot licht en toeteren andersom werd gebruikt. Als er een paar seconden niet werd getoeterd, wist je dat er wat mis was. En groot licht gebruiken ze hier als stroboscoop op het ritme van de radio. Het verkeer lijkt wel alsof ze de wereldcup hebben gewonnen en iedereen de straat op gaat. Je zou t echt met eigen ogen moeten zien.

Maar goed, onze gebeden werden verhoord en na een dollemansrit van 30 minuten alle backpacks en personen heel aangekomen. Het klooster zag er mooi uit en Sanne en ik hadden onze eigen kamer, althans dat dachten we. Met regelmaat wat kamergenootjes, gekko's op de muur en zo nu en dan gelukkig maar één kakkerlak. De bedbugs waren meer vervelend, van die beestjes die in het bed zitten en waar je vervelende jeuk plekjes aan over houdt.

Het klooster zag er wel echt mooi uit van buiten, een tuin waar opa en oma van helden blij van worden!! Wat een kleuren en onmens

strak bijgehouden. Check die kleine zitten......prima plekje voor powertime.
De eerste dag van ons verblijf een cultuur introductie gehad......een bijzondere cultuur kunnen we wel zeggen!! Nog steeds heel authentiek. En voor Sanne zaten er aardig wat voordelen aan.....mevrouw had eindelijk een excuus om sieraden en kleren te kopen, want getrouwde vrouwen dragen teenringen, een speciale ketting en hebben een stip bovenaan hun voorhoofd. Die stip hebben we maar achter

wegens gelaten, maar de rest moest natuurlijk gekocht worden. (En ja jullie weten hoe ze is.....alle goede argumenten voor het kopen van sieraden en kleren, maar geen enkel goed argument voor de stip:p )

De vrouwen dragen allemaal traditionele kleding en het is ontzettend mooi en kleurrijk! Echt gaaf! Ze dragen zo'n beetje alles op hun hoofd, er zijn zelfs vrouwen die meer dan 35 kilo op hun hoofd kunnen dragen. Maar ze dragen ook mentaal aardig wat gewicht met zich mee. ( het leven is ook in figuurlijke zin zwaar voor de vrouwen hier, mede door het ) Veel gearrangeerde

huwelijken, seksueel misbruik en fysieke mishandeling. 2 op de 3 vrouwen is er mee in aanraking gekomen. Belachelijk. En dan te denken aan alle jonge meisjes die op straat leven, verschrikkelijk. Een van de dingen die YWAM doet in de sloppenwijk is vrouwen bijeenkomsten organiseren waarbij ze de vrouwen voorlichten over hun rechten. Ze hadden Sanne en Claire gevraagd om daarbij aanwezig te zijn. Alleen het feit om Sanne als vrouw te zien in een normaal huwelijk was voor hen al bijzonder.

Maar goed, Sanne had dus wat traditionele kleding nodig en ook wij als mannen hadden een setje traditionele kleding nodig voor het werk in de sloppenwijk. (ze willen dat we kwamen zoals zij, omdat we ons in hun cultuur en omgeving begeven, dus als teken van respect) Dus daar gingen we, op naar de markt met z'n allen. De eerste tuc tuc rit, wat een feest. Het viel ons op dat ze wel scheidingslijnen hebben op de weg, maar ze niet gebruiken. Een 3 baansweg wordt gebruikt als 5 baans.....weet niet anders hoe dit verkeer te omschrijven maar wat een feest, totale chaos!!!! Na 9 keer ontsnapt te zijn aan een vreselijk ongeluk eindelijk aangekomen op de markt en op jacht naar de spullen. Prijzen zijn belachelijk. Sanne had bijvoorbeeld een Indiaas setje kleren voor 125 rupie wat een goede €1,60 is. Alles is zo ontzettend goedkoop, ook eten en drinken....een 500 ml cola op straat is 30 rupie, wat 40 cent is....En zo zijn er nog tig voorbeelden.
Aan het eind van het shoppen stond een ontmoeting met het andere outreach team gepland. Zij waren nog 2 dagen in India voordat ze naar Irak vertrokken. Super leuk om elkaar te zien en te spreken!! Na een fantastische avond weer in de tuc naar huis. En hier is waar een nieuwe ministry ontstond. De "tuc ministry" we kregen vaak 100 rupie

teamgeld mee voor de tuc. Ongeveer €1,30. Maar 100 was veeeeel te veel. Voor een ritje van 15 minuten betaal je ongeveer 40 rupie een slordige 50 cent. En dat gedeeld door 3 personen....
Wat we deden met de tuc ministry is onderhandelen over de prijs en de prijs zo laag mogelijk krijgen om ze uiteindelijk een dikke fooi te geven door de 100 rupie te betalen. Ze startte standaard met 150 rupie terwijl je weet dat het max 30 hoort te zijn....als ze dan eerlijk waren en de prijs uiteindelijk naar een reëel tarief brachten stapten we in en bij aankomst gaven we hen

complimenten en zegende ze met 100 rupie. Echt fantastisch om hun hoofden te zien als je ze het 3 voudige geeft. Zo dankbaar, want velen van die gasten hebben geen cent te makken. Echt super ministry! En voor hen ook leerzame manier van eerlijk zaken doen.

Op donderdag en vrijdag zijn we naar de sloppenwijk gegaan. De zendelingen zijn daar al 20 jaar aan het werk. Inmiddels hebben ze er een schooltje, kerk, voedingsprogramma en medische clinics opgebouwd. Sanne heeft geholpen in de medische clinic waarbij mensen uit de sloppenwijk naar de doktorspost komen en ze geholpen worden. De vrouw waar Sanne mee samenwerkte was erg blij met haar hulp en was erg onder de indruk! Echt leuk om te zien hoe ze dat samen oppakte. Er was een klein meisje met mazelen. Die echt heel ziek was, uitslag over het hele lichaam, hoge koorts, gele ogen echt naar. Bijna geen krachten meer, maar ze hebben geen keus ze moeten maar door gaan. Er was ook een man met tuberculose, daar ben je mooi klaar mee als je in een sloppenwijk woont...

Ondertussen ging ik met ritou op pad voor het voedingsprogramma. Door de sloppenwijk heen langs families met kinderen van 1 tot 5 jaar. We kwamen bij hun "huisjes" aan en het was zo idrukwekkend om dat allemaal te zien.....we gaven de kids/babies een ei, een lepel vitaminedrank en een pilletje. Alleen een ei en een banaan zijn al heel erg waardevol en goed voor de mensen hier. Zo confronterend om te zien en te voelen, het contrast tussen ons leven in Nederland en hier in de sloppenwijk in India. Nog een typerend voorbeeld: kom je bij een slop aan....gemaakt van afval zie je een supermooie baby zitten van 1 jaar oud, stil op een pellet onder een doek. Kijkt ze je aan met dr grote ogen (alle baby's en jonge kinderen in India gebruiken mascara en make up echt bizar) helemaal onder de vliegen en ze geeft geen krimp. Bij het voeden zie je de vliegen gewoon op dr lip zitten. Echt zielig. Maar veel tijd voor zielig gedoe is er niet want desondanks zijn veel families nog relatief blij en super gastvrij. Dus lekker veel joy verspreid. Bij terugkomst in

de medische kliniek was zuster Sanne nog druk bezig dus moesten we een tijd wachten.
Maar even spelen met de kids dus, cricket en vechten zijn de favoriete sporten hier. De straatkinderen springen van 3 pellets hoog op zijn of haar vriend en gooien elkaar tegen de muur aan geven per ongeluk keiharde kopstoten maar het doet ze niks. Ik kan je vertellen als wij als Nederlanders zoiets zien sturen we het kind naar de doktor om te checken of het geen hersenschudding heeft maar hier is het gewoon 2 keer wrijven en doorgaan maar weer.
Ook meteen een lesje geleerd als je één kind optilt en rondslingert, dan moeten de 18 andere kids natuurlijk ook. Ach ja....goede workout en een hoop lol.

Over lol gesproken André en Håkon waren ingedeeld bij het kinderwerk en ze zaten binnen in een hutje te dansen en te zingen met de kids. Maar met een temperatuur van 48 graden ga je helemaaaaaaaal kapot. En na een uur kwamen ze het hutje uit en de tranen rolde over mn wangen. Ze waren niet eens nat meer ze waren kats doorweekt. Alsof ze met kleren en al in bad waren gesprongen haha, de vrouwen maakte hun staanplaatsen schoon want het zweet vloeide langs hun lichaam. Die koppen toen ze uit dat hutje kwamen, we vergeten het nooit meer haha.
Al met al een fantastische en indrukwekkende dag! Eenmaal buiten de sloppenwijk zie je ze allemaal met een fles water in de hand op straat poepen want dat is het meest hygiënisch. Zoiezo kennen ze hier geen toiletpapier dus je raad het al.....ja dat gaat met de linkerhand en wat water. Maar goed letterlijk en figuurlijk helemaal gaar dus op tijd ons warme mandje in na een warme douche omdat het water niet eens meer koud wordt door de hoge temp.

Zaterdag zijn we vroeg opgestaan en om 05:50 werden we opgepikt. Een dagje naar de tazj mahal. Onderweg wat tussenstops gehad eentje bij een grote Hindu tempel, de "geboorteplaats" van de Hindu God chrisna. We hebben een prayerwalk gedaan, maar wat bizar om te zien dat mensen daar knielde voor onder andere 2 poppen en die aanbaden.

Op zondag zijn we naar de kerk geweest, de YWAM contactpersonen hebben deze kerk opgezet vanuit de sloppenwijk en nu hebben ze zo'n 25 leden. Wat was het geweldig om dit mee te maken. In een klein hokje met 2 propellers nog steeds 43 graden maar dansen en zingen alsof het -43 graden is. Wat een feest en wat een joy!! Wat een oprechte harten en wat mooi om hier getuige van te zijn. Een jochie van 7 speelde op de jambe of hoe je het ook schrijft, 3 trommels naast elkaar, dat kleine ventje kwam er net boven uit. Maar toen die begon kwam ik niet meer bij. Wat goed!!! Waanzinnig ritme gevoel en dan dat koppige erbij. Wat een feest en wat een vrolijke ritmes!! Ze hadden mij gevraagd om te spreken (dit kreeg ik een dag van tevoren te horen, maar gelukkig gaf God direct een onderwerp om over te spreken) Heb echt onwijs genoten van het voorrecht om zijn woord met deze

wonderschone mensen te delen!

Het is misschien wel één van de mooiste dingen van deze outreach, om te zien hoe elke cultuur en natie God aanbidt op hun manier, hoe God verheerlijkt wordt en wat hij wereldwijd doet! God is zo omniversal en zo gaaf om te zien dat Hij overal op aarde leeft en werkt. Tuurlijk wisten we dat al, maar om het te ervaren en te zien is echt heel bijzonder voor ons en raakt ons echt diep keer op keer.

Het weer was redelijk vermoeiend maar omdat we geen Wi-Fi hadden wisten we niet eens dat het 51 graden. We deden nog volop ministry en mensen in de sloppenwijk waren een beetje bezorgd en zeiden dat het zo warm was maar we begrepen niet dat het zo warm was. Zo grappig om te zien dat het vooral mentaal is. Waarschijnlijk als we hadden geweten dat het 51 graad was waren we ineens heel voorzichtig en anders te werk gegaan, maar als je het niet weet stelt je verstand zich gewoon in op wat je echt voelt en niet wat de meters of nieuws zeggen.
Als we in de tuc stapte probeerde we ons te verschuilen voor de wind want de wind deed pijn in je gezicht haha, dat gevoel wanneer je de oven open doet om te kijken of je taart goed is en je die hete lucht in je bakkes krijgt.

Sommige restaurants hadden gelukkig airco dus als er is tijd over was dan was dat echt paradijs. Onze favoriete tent was by far Chabar!! Zo lekker en zo goedkoop. Toen ik de kaart opensloeg was ik in shock.....daar midden in New Delhi of all places in een restaurant waar ze AFAGATO serveerde!!!! Dit is zoooooo goed! Een dubbele espresso met slagroom ijs, alsof er een engeltje over je tong piest. De prijs viel wel tegen:p 50 Rupie, wel 75 eurocent. Haha in Nederland betaal je 4,50! Nog een heerlijke pizza

besteld voor € 2,25 en zonder het te vragen serveerde ze er ketchup bij!!!! Tranen in mn ogen, dit leek te mooi om waar te zijn!! En we hadden nog aardig wat in te halen voor ons bijbellees programma dus onder het genot van nog maar een afagato'tje bijbel lezen in een koel restaurant beter kan niet. En dan ineens christelijke muziek!! Wat? In India , New Delhi? Jazeker wat een heerlijk stukje favor van onze lieve Heer. Middagje hemel op aarde......

Helemaal opgeladen en klaar voor 2 intensieve ministry dagen. We gingen verven! We hebben de school, medical clinic, kerk en coaching center geverfd! Eerst de grondverf op maandag en het design op dinsdag. Tijdens het verven vroeg één van de jongens aan Sanne of we een liefdes huwelijk hadden. Sanne begreep het niet zo goed, maar het bleek dat gearrangeerd huwelijk hier nog steeds heel normaal is. De hindoes hebben nog steeds een gearrangeerd huwelijk en er zijn zelfs groepen net buiten New Delhi die hun kinderen verbranden en begraven als ze hun uitgehuwelijkte partner niet accepteren....realiteit. Zo leer je nog eens wat tijdens het verven. Maar de schilderingen waren super leuk geworden! Een heerlijk praktische manier van ministry. Gewoon lekker simpel beuken in de hitte, drijfnat van het zweet, onder de verf, cement/stucwerk, super smerig, buiten op een omgevallen boomstam heerlijk Indisch spicy eten, lekker met je vieze handen want bestek doen ze niet aan. Het ultieme outreach gevoel, je gaat er van houden, heerlijk gewoon!!

Op één van de eerste avonden hebben we ook nog wat jongeren uit de sloppenwijk uitgenodigd in het klooster. En hebben we spelletjes gedaan, gegeten, gebeden, worship gespeeld en veel lol gehad!! Aan het eind kwam zelfs het andere YWAM team op hun laatste avond gedag,zeggen voordat ze naar Irak vlogen. Het was fantastisch, maar we moesten op tijd stoppen want het was nogal luidruchtig en mensen buiten de poort konden het horen, mensen hadden veel (witte) buitenlanders naar binnen zien gaan en de kans dat er politie binnenviel was aanzienlijk, daarom kwam de baas van het klooster vertellen dat ze zo snel mogelijk moesten gaan. Dus hebben we in groepjes van 3 verspreid gebeden gefluisterd en groepje voor groepje afscheid genomen en de poort uitgestuurd. Anders dan gepland maar helaas wel de realiteit hier. Wel goed om eens zo'n situatie mee te maken in plaats van alleen maar happy clappy overal ter wereld je liedjes zingen en voor iedereen bidden op straat.

Op de laatste dag hadden we debrief en kreeg ik het besef dat we onwijs veel geleerd en gezien hadden in korte tijd!! Niet normaal.
India is het meest unieke en authentieke land waar we ooit zijn geweest. De cultuurshock werkt hier andersom....normaal is het de eerste weken genieten en zie je alle mooie dingen als een soort toeschouwer/toerist en na de romantische fase ga je pas de nare dingen zien en zie je het niet zitten om je daar te settelen. Maar hier is het andersom Echt bizar, in het begin denk je ik wil hier zo snel mogelijk weg, maar na een weekje ga je ineens alle mooie dingen zien en veranderen dingen die je eerst lelijk vond in iets moois en ga je de romance zien.

Bijvoorbeeld een wijk waar we geweest zijn hadden alle bewoners door een één of andere regeling een miljoen rupie gekregen van de overheid. Dus ze waren allemaal miljonairs, maar niemand is verhuisd. De wijk zag er meer uit dan een sloppenwijk dan een villawijk met miljonairs. Ze houden gewoon van hun leefstijl. De miljonairs poepen nog steeds in de grond (squad till you drop, jwz), hebben hun douche buiten met wat emmers, tappen elektriciteit af op de meest gevaarlijke manier, halen water bij de waterpomp, melken hun eigen heilige koe voor de melk en ga zo maar door. Fantastisch toch! Tevreden zijn met wat je hebt en niet de westerse instelling van meer meer meer.

Een andere mooie kant is dat ze gewoon knettergek zijn. In het onmenselijk chaotische en gevaarlijke verkeer zie je ineens een kerel voorbij fietsen met 6 ja 6 LPG tanks op zn fiets overal tussendoor slalommend. Ja je leest het goed, in 50 graad 6 lpg tanks op je fiets zonder bescherming tijdens rush hour. Of wat dacht je van

deze.....midden op de snelweg een soort driewieler vrachtwagentje door z`n as gezakt. En de chauffeur? Die had de laadklep opengeklapt en besloot een fijne powernap te nemen op z`n laadklep. Wat voor ons vogelgeluiden zijn tijdens,het slapen is voor hun dat heerlijke getoeter en gebel van auto's, motors, vrachtwagens, scooters, fietsen etc. Haha helemaal loco hier!!

Voor niemand aan de kant gaan maar als de koe de straat oversteekt stopt iedereen. Een paar mensen voelen zich zelfs geroepen door zichzelf te heiligen middels de koe aan te raken en een kruisje te slaan. Don't mess with the holy cow!! Ze hebben nog steeds de doodstraf hier en ik ben benieuwd of je die ook krijgt als je een koe dood rijdt.
En nu op naar Polen, gek genoeg gaan we deze bizarre maar ontzettend kleurrijke, unieke en authentieke cultuur wel missen! Maar het 24 uur per dag zweten als een otter kunnen we gelukkig gedag zeggen.