Aan al het mooie komt een eind

28-04-16: Terug in Bali gingen Esmée en ik weer uit elkaar. Esmée ging naar Uluwatu toe en ik naar Kuta. Ik zou namelijk de dag erna al naar huis gaan. En Kuta is prima vertoeven. Ik wist wat ik een beetje wilde daar dus heb een hostel op een chille locatie uitgezocht.

Kuta - Mijn laatste anderhalve dag was eigenlijk niet zo heel boeiend. Alhoewel, ik heb waarschijnlijk wel de allermooiste zonsondergang ooit gezien. Hij was echt super mooi.. Stond heel sneu in m'n eentje op het strand maar eigenlijk was dat wel fijn. Heb deze laatste 1,5 dag ook niemand meer leren kennen. Ja er sliepen 3 Duitse meisjes op mijn kamer maar die vond ik niet boeiend.

Toen ik aankwam in het hostel had ik de kamer voor mezelf alleen. S'avonds nog steeds. Dus op een gegeven moment ben ik naar bed gegaan. Deur van binnenkant op slot want sleutel deed het niet. Op een gegeven moment hoor ik allemaal gerommel aan de deur. Bleek er dus iemand bij te komen. Ik lag in 1 bed en op het andere bed had ik al m'n spullen liggen. Later toen we weer beide in bed lagen en dat andere meisje allang sliep, gebeurde het zelfde. Alleen toen waren het twee Duitse meisjes. Oeps en heel dat bed lag vol met mijn spullen.

Ik heb op mijn laatste dag echt niet veel gedaan. Heb souveniertjes gekocht, lekker op bed gelegen, tas ingepakt en nog 1 x lekker bij een Warung eten gescoord. Oh en trouwens de dag ervoor een super lekkere massage gescoord

Oh en verder kreeg ik bij de pinautomaat 90.000 rp te weinig boehoeeee. Ik dacht 3 briefjes van 100.000 gekregen te hebben. Dus in de supermarkt geef ik 1 van die briefjes, was er dat een van 10.000. Dus die machine had het verkeerd gedaan. Maarja het gaat uiteindelijk maar om €7 ofzo. Alleen baal je er daar wel ff van want je kunt met 90.000 rp heel veel. Stom is dat, ofja.. Je gaat leven naar alle waardes die het hier heeft.

29-04-16: En nu, nu zit ik in het vliegtuig. Inmiddels wordt de landing ingezet en ben ik in Düsseldorf. Heb niet veel geslapen en voel dat ik nu een beetje moe word. Maar ach, van een beetje moe zijn is nog nooit iemand dood gegaan.

Ik kan terug kijken op een fantastische reis. Heb geweldige mensen leren kennen. Ben, hoe cliché ook, af en toe mezelf wel tegen gekomen. Maar man wat mogen wij in Nederland in onze handjes knijpen. Menig mens kan leren van hoe de mensen in (o.a) Indonesië leven want wat zijn wij dan toch een stel verwende nesten. Ik hoop ook dat dat besef nog lang met me zal meedragen want voor ons is alles maar vanzelfsprekend maar dat is echt niet overal het geval.

En wat betreft het alleen reizen.. Ik kan het iedereen aanraden. Je leert er echt veel van. Want op jezelf wonen is één maar alleen reizen is hele andere koek. Maar wel super leerzaam en geweldig om te doen.

Maar nu zit het erop, terug naar het normale leven. Terug naar huis, en dinsdag weer 'lekker' werken. Nu nog even geen zin in.. Maar komt wel weer! Ik heb zo lang naar dit avontuur uitgekeken, en één keer met je ogen knipperen en het is voorbij.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties en het meeleven! Ik ga zeker alles nog een keer doorlezen. Maar eerst ga ik zometeen met beginnen op te scheppen hoe bruin ik ben.

Terimah kasih Indonesië, saya suka kamu

Liefs Rian