Java, van Jakarta naar Bogor

31-03-16: Jakarta - oké, om maar meteen met de deur in huis te vallen.. Ik heb deze ochtend wel 10 x gedacht 'waarom wilde ik ook alweer perse alleen gaan backpacken?' en 'waarom zegt iedereen dat backpacken zo leuk is?!' Want ik vond het me toch een partij tegenvallen toen ik net op Jakarta was geland en toen ik eenmaal door de douane was en het écht ging beginnen.
Dubai ging nog wel, daar had ik niks verwacht en was voor mij meer een bijkomstigheid. Maar Indonesië was het échte werk, het echte doel.
Ik heb, nadat ik al m'n spullen bij elkaar had en eigenlijk klaar was om verder te gaan, echt even moed moeten verzamelen om te vertrekken. Want daar sta je dan helemaal alleen zonder plan.. Alleen wetende dat je naar Bogor wilt.

Maar.. Terug naar het begin..

Eerst mijn vlucht.. Wederom goed! Zat links weer niemand naast me dus dit keer écht twee stoelen voor mezelf alleen. Het opstijgen heb ik geloof ik al niet meer bewust meegekregen, sliep vrijwel meteen. Na een tijdje wel met één oor op scherp want ik zat natuurlijk weer te wachten op dat lekkere eten. Zag ik de menukaart, shit.. Niet hetzelfde! Toen ze bij mij kwamen had ik al geen keuze meer en moest het dus doen met garnalen, rijst en een of andere groente die in de aanbieding was ofzo. Het toetje was iets met mango en kokos, dat laatste lust ik niet dus helaas. Maar al met al mag ik niet klagen.

Oh en er zat iemand in het vliegtuig ergens achter me waarvan ik me afvraag of die de vlucht wel overleefd heeft.. Man man man wat was die akelig aan het hoesten, geen wonder dat er mensen met van die mondkapjes voor hun mond in de buurt zaten ;).

Nou, eenmaal geland, door de douane heen en mijn backpack gepakt ben ik gaan zoeken naar waar ik moest zijn. Want vanaf nu lag alles open en nog niets stond vast, behalve dat ik 29 april weer in het vliegtuig naar huis moet zitten. Ik wilde naar Bogor, en daar ben ik inmiddels naar onderweg. Om precies te zijn zit ik (op moment van typen) al een uur in de bus.. Ook wel een 'Damri' genoemd. Damri zijn bussen die je van het ene punt naar het andere punt brengen, opzich niet heel anders dan in Nederland hè? De chauffeur zit om de 10 minuten z'n neus op te halen en dit naar buiten te spugen, super lekker.. En ik zit precies achter hem, genieten dit! (Correctie, om de 3 minuten)

Nu ik door Jakarta rijd kan ik beamen dat het inderdaad maar een vieze stad is. En druk, mensen rijden hier als malloten.

Bogor - Aangekomen in Bogor, afgedropt bij zo'n Damri stationnetje kwamen er allemaal mensen naar me toe die vroegen of ik een taxi wilde. Het was allemaal een beetje overweldigend want daar sta je dan met die zware backpack op je rug met 10 indoneesjes (dit is geloof ik geen bestaand woord maar vanaf nu wel) om je heen die allemaal iets willen.
Ik vroeg naar een plek waar ze WiFi hadden en dit was een stukje verderop. Hier ben ik gaan zitten. Heb gelijk een toast met chocolat en kèju (kaas) besteld. Nou ik was een tosti rijker, maar helaas geen WiFi want die werkte niet. Nadat ik 20 minuten heb zitten wachten tot de bediende weer bij mij kwam (en ik was zelfs de enige van het terras) heb ik betaald en ben ik op pad gegaan.
Via de app maps.me (aanrader!! Saved my ass) had ik een hotel gezocht. Achteraf bleek ik hier al de fout ingegaan zijn maargoed.
Vol goede moed ben ik gaan wandelen, het was immers maar 1,5 km. Helaas blijkt dat nogal tegen te vallen.. Heb wel echt door mooie straatjes gelopen waar IEDEREEN mij aankeek alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien. Overigens had ik er zelf ook nog geen zien lopen sinds ik in Bogor was. En ook in Jakarta geen.

Dit was het moment waarop ik begon te denken dat ik geen andere backpacker zou ontmoeten en forever alone zou blijven.

Toen ik dus in een van die mooie straatjes liep en ik een foto maakte van het mooie uitzicht stonden er twee van die mooie meisjes te poseren. Ze staan op mijn fotocamera maar heb wel één foto van de meisjes op mijn telefoon.. Als je ze ziet word je direct verliefd.. En meteen wilde de beveiliger die aan de overkant stond ook op de foto. En dit moment maakte me zo gelukkig dat ik nog effe besefte dat het de kleine dingetjes zijn die het doen, lekker cliché. De mensen zijn hier zoooooo blij en tevreden en lachen alleen maar!! Liep ik daar verder door die straat beetje ongemakkelijk te wezen omdat ik zo aangekeken werd.

Nou.. Na een hele tijd gelopen te hebben kwam ik aan bij hotel Amaris. Ik ging hier naar binnen en vroeg of ze nog plek hadden. Ik had er gelijk al geen goed gevoel over. Want ik moest een guesthouse hebben, geen hotel. Hier ging ik namelijk geen kip ontmoeten.. Maar ik was er zo klaar mee dus ik vroeg hoeveel me 1 nacht zou kosten. Nou dit was geloof ik 450.000 rupiah wat ongeveer neer komt op €30. Dikke doei dus, want is voor Indonesische begrippen duur.

Ik heb die vrouw gevraagd of ze een guesthouse wist. Zij ging vrienden bellen en dit wel effe regelen voor me, ze sprak helaas mega bagger Engels. Ik mocht ondertussen gebruik maken van de WiFi. Heb toen op hostelworld 'Cendana Mulia' gevonden. Nou.. Die chick was klaar met bellen en heeft me uitgelegd waar ik heen moest maar door d'r baggere Engels kon ik er echt geen wijs uit. Ze heeft het opgeschreven maar ook daar kon ik geen wijs uit.
Ik blijf een Cruijsen, dus lekker eigenwijs ben ik gewoon zelf op pad gegaan.

Na nog een keer kwartier gelopen te hebben was ik er heeeeeelemaal klaar mee (dit hostel stond namelijk niet aangegeven op de app maps.me en dus qua route kwam ik er zelf niet meer uit). Maps.me is een soort Google maps die je offline kunt gebruiken.

Ik heb toen twee jongens aangesproken hoe ik aan een taxi kon komen en zij hebben er eentje aangehouden voor me. Nou ik die taxi in en ik maakte daar alweer een fout (ja ik moet echt nog veel leren). Ik vroeg hem hoeveel het ging kosten naar het hostel wat ik had uitgezocht en hij zei 50.000 rupiah (€3.30 +/-) wat sowieso onzin was aangezien die gast geeneens wist waar t was. Maargoed te laat. De meter stond overigens ook gewoon aan en ik zag al dat die veeeeeeeeeeeel lager begon. Anyway toen we eenmaal onderweg waren zaten we al gelijk fout..

Na 10 minuten zaten we eindelijk op de goede weg.. daar hebben we minstens 5 x rond gereden (en het verkeer is echt een gekkenhuis). Met die maps.me keek ik steeds waar we waren en iedere x reden we de plek voorbij waar het dan moest zijn.. Maar UITEINDELIJK was het ons gelukt. Ondertussen zat de meter al over de 50.000 rupiah (haha net goed!!) terwijl we er waarschijnlijk met 20.000 al hadden kunnen zijn. Maargoed uiteindelijk toen we arriveerde ben ik binnen gaan vragen of er nog ruimte was.

De taxi chauff was wel heel aardig hij ging helemaal wachten totdat ie zeker wist dat alles goed was haha.
Later bleek, toen de eigenaresse binnen kwam, dat dit ook het hostel bleek te zijn waar ik heen verwezen werd.

Nou.. Ik had geboekt voor één nachtje en moest omgerekend €8 betalen, lachertje dus.
Er zat een andere Nederlandse jongen, Luc. Met hem kwam ik meteen al in gesprek. Beetje zitten buurten en op een gegeven moment kwamen er twee meiden binnen die ook gingen inchecken.
Beide Nederlands, jeeeej!

Met hun ben ik in de middag naar de botanische tuinen geweest, dit is een van de grootste in zuid-oost Azië. Het was mooi, maar niet zo mooi als dat ik verwacht had.
Ik had er verschillende dingen over gehoord. We hebben daar wat rond gelopen en daarna lekker op het terrasje bij het restaurantje wat gegeten, hele lekkere saté gehad. Ik ben normaal niet zo van de saté saus.. maar hij blijkt hier echt lekker(der) te zijn!

In de avond hebben we hier met de Nederlanders (5) zitten chillen en daarna nog een spelletje gedaan. Heb nog even geskyped met het thuisfront want ook dat moet bijgehouden worden uiteraard!

Ohja en! We hebben een 3 daagse Tour geboekt met z'n drietjes, dit gaan we morgen (zaterdag 2-4) doen. Vanalles gaan we zien.. Daar zal ik erna vast een uitgebreid verslag over schrijven.
We hebben dit geboekt via Hari, geloof 'n vriend van het guesthouse want hij is hier vaker. Waarschijnlijk regelt ie z'n klanten o.a hier.
Ik besloot dus nog een nachtje bij te boeken in dit hostel.

Nou eindelijk aangekomen bij vandaag.. Dit was echt een top dag!!! Ika is de eigenaresse van het guesthouse. Zij is echt een TOP vrouw, super aardig super behulpzaam ja.. Heel lief! Zij had ons aangeraden om vandaag naar een tempel toe te gaan, de grootste hindoeïstische tempel van west Java, 'Ke Pura'.

Ze heeft ons uitgelegd hoe hier te komen en wij zijn vandaag vol goede moed hier naar toe te gaan. Wauw! Die rit.. Dit is waarom ik naar Indonesië ben gekomen.. Zoooooooooooo ontzettend mooi!!!!!

Eigenlijk zouden we de laatste 1 km berg op moeten lopen, althans dat vertelde Ika ons. Echter onze buschauffeur vond dat zo zielig geloof ik dus die bracht ons naar boven, waar wij achteraf heeeeeel blij om waren!
Toen hij ons afzette waren we al gelijk onder de indruk van de omgeving. Zag ik ineens dat de chauff het busje had geparkeerd en daar stond te wachten, wat bleek.. Hij ging wachten op ons tot wij weer klaar waren! Wat ook heel leuk/apart was.. in het busje zat ook nog een vrouw. In eerste instantie dachten wij dat dit gewoon een passagier was die dus ook maar verplicht moest wachten omdat die chauffeur op ons zou wachten. Maar het bleek familie van de chauffeur te zijn. En deze vrouw zat heel rustig te wachten totdat wij weer klaar waren. Geen geklaag o.i.d. Op de terugweg werd zij ergens afgezet, zo makkelijk is het dus.

Ohja vergeten te vertellen.. Het was een beetje gaan miezeren en de zon die er van te voren nog was trok weg. Hierdoor was het zicht iets beperkt.. Maar er zeker niet minder om.

Toen wij arriveerde kwamen er op dat moment precies 4 andere mensen aan, dit waren Indonesische mensen alleen ze waren meteen zo enthousiast over ons dus ze vroegen meteen of wij hun wilde joinen. En natuurlijk konden de gezamelijke foto's niet ontbreken!
Ika had ons gezegd netjes te kleden en te zeggen dat we wilde bidden of mediteren omdat we anders niet in de tempel zouden mogen.
We liepen de trap op naar de tempel maar ze waren allemaal aan het verbouwen en we konden de tempel niet in. We weten niet precies of dit nou kwam omdat we er niet gelovig uitzagen of omdat je er echt niet in kon. Dus daarom gingen we naar het kleine zusje die ernaast zat. 'Pura Pasar Agung'.
Toen zijn we terug naar het busje gegaan en terug naar het centrum van Bogor. De route was weer super mooi. De chauff ging op sommige mooie punten ook even stil staan zodat we mooie foto's konden maken.
Op een gegeven moment kwamen we in de file terecht en gaf de chauff aan dat het wel een uur ging duren.. Wij dachten dus dat het sneller was om te lopen.
Dit hebben we dus ook gedaan. Het was een leuk tochtje, veel drukte en leuke kraampjes naast de straat. Toen begon het te regenen.. Wij blij, want het koelde dus ook lekker af. Totdat het na een half uur echt met bakken uit de lucht viel, 10 minuten daarna waren wij er toch wel klaar mee. Maar dat mocht de pret niet drukken want regen hier is zo erg nog niet.

Uiteindelijk aangekomen in het centrum en daar zijn we even naar de mall gegaan, kledder nat! Iedereen keek ons aan. Want die dachten natuurlijk die gekke toeristen blijven maar in de regen lopen. Oh we hebben hier ook boodschappen gedaan bij de spar! Gelijk ff fotootje gemaakt voor Nena en Sophie haha!
Uiteindelijk hebben we in het centrum weer een busje genomen en zijn we richting het guesthouse gegaan.
Vlak bij ons guesthouse zit een restaurant, Lemon Grass, en hier wilde we wat eten. Het eten was lekker, ik nam bapao met chocolat en kaas als voorafje, als hoofdgerecht geloof ik gebakken geparneerde garnalen met rijst, en als toetje een soort oreo milkshake.. Niets te klagen duss!

Daarna terug gegaan naar hostel en daar lekker gedoucht en tas gepakt voor morgen. We worden om 9:00 uur opgehaald. Inmiddels is het al 01:10 uur, veel te laat. Was ook niet gepland zo laat nog wakker te zijn maar ach! (Plus, stiekem duurt dit uittypen allemaal best wel lang). Dit keer heb ik weer niet mijn best gedaan het kort te houden want dat hoeft niet las ik.
En waarschijnlijk ben ik nog steeds heeeel veel dingen vergeten.

Ohja, wat ik de vorige x was vergeten.. Iedereen bedankt voor alle leuke reacties, likes, appjes enzovoorts.. Vind dat echt super leuk om allemaal te krijgen en lezen..

Liefs uit Bogor!

Ohja.. Vergeet ik zomaar iets te vertellen. Toen het zo hard regende gingen we naast de weg ergens wat fruit halen. Hier was een meisje die super graag met ons op de foto wilde. Ik heb nog nooit iemand zoooo blij gezien die met o.a mij op de foto mocht. Ze ging helemaal blij lachen en springen en 'oh my god' zeggen hahahah zo leuk!!! Ook toen we daarmee klaar waren bleef ze maar lachen en O my god zeggen. Volgens mij is die foto inmiddels met al d'r vrienden gedeeld maar dat geeft niets want het voelt lekker om iemand zo simpel zo gelukkig te kunnen maken.