3 daagse tour

02-04-16: 3 daagse tour - vandaag begon onze drie daagse tour met o.a Hari, die ons dit min of meer aangesmeerd had. We werden om 9:00 uur opgehaald bij ons hostel en we hadden maar liefst 3 (!) gidsen! ofja, 2 gidsen en de chauff.
We werden opgehaald met een minibusje mét airco dus wij waren helemaal gelukkig. Hebben we die 1 miljoen rupiah p.p die we als aanbetaling hadden gedaan in ieder geval niet voor niets gedaan.

Toen we het centrum van Bogor uitreden vertelde de gids van alles over dingen die we tegen kwamen, erg leuk!

We stopte als eerste bij een familie bedrijfje waar ze Warung poppen maakte. Dit zijn marionetten poppen. De man die ons van alles vertelde was de 3e generatie in het bedrijf en hij hoopte dat zijn zoon, die nu 8 is, het werk ook leuk gaat vinden zodat hij het in toekomst voort kan zetten. De vader van deze man (die al +50 jaar die poppen maakt) werkt 7 dagen per week van 7:00 tot 16:00 uur. Hij maakt de hoofden van de poppen. Per hoofd was hij hier 3 dagen mee bezig. Hij maakt rond de 300 verschillende ontwerpen.
Dan moeten ze nog geschilderd worden en dan moeten ze ook nog kleding krijgen. De kleding werd gemaakt door de moeder. En het schilderen door weer iemand anders.

Per pop zijn ze één week bezig. Je koopt de poppen altijd in een setje, het vrouwtje (Shinta) en het mannetje (Rama). Dit omdat volgens het oude verhaal geluk zou brengen.

Nadat we hier rond gekeken hadden gingen we verder. Onze volgende stop was bij een nootmuskaat handel. Hier werd ons door onze eigen gids vanalles uitgelegd over de nootmuskaat en andere plantaardige soorten. Hij liet ons middelen voor diarree, voor hoge bloeddruk etc zien. Allemaal natuurlijke producten.
Hier zijn we verder gelopen en er zat ook nog een huisje waar ze schoenen aan het maken waren.. Je rook helemaal de lijm, wat me niet echt gezond lijkt om de hele dag in die geur te zitten.

We zijn verder gegaan met de auto en zijn naar rijstvelden gegaan. Hier heeft Hari ons rondgeleid. Het uitzicht valt niet te beschrijven, als je denkt dat het niet mooier kan.. Kan dat echt! Ongelooflijk!!!

Aan het einde van deze tocht, die ongeveer een uurtje had geduurd (in de brandende zon!) kwamen we veel kindjes tegen, deze roepen allemaal 'hallo' en lopen je achterna. Sommige zijn nog wat verlegen maar ze vinden het leuk om op de foto te gaan.

Hierna gingen we steeds verder de berg op.. De Gungung (=berg) Salak. Het uitzicht was geweldig en het pad werd steeds slechter. We werden helemaal door de auto geslingerd. Uiteindelijk kwamen we aan bij de bestemming waar we de nacht zouden doorbrengen... Bamboohutjes hadden ze ons verteld. Maar ze hadden het minder doen overkomen dan het daadwerkelijk was. Dit is echt ge-wel-dig! Echt bizar.. Je kunt dit niet uitleggen aan iemand die het niet gezien heeft. Het is super back to basic, maar geweldig! De wc (we hebben 'n pot, das dan weer best bijzonder) moet je doorspoelen met een emmer water. Geen wc papier in de pot gooien maar in het emmertje er naast (jaja, effe 'n dingetje hoor). En het uitzicht.. WAUW! De hutjes, geweldig!

De lunch werd voorbereid, dit was rijst, ei en iets lekkers waarvan ik niet weet hoe 't heet. Ook konden we nog papaya en ananas pakken.

Nu stonden de watervallen op het programma.. En afhankelijk van hoelang we daar zouden blijven hangen (en hoe snel / langzaam we zouden lopen) konden we hierna nog naar de hot springs gaan.

Nou en hier begon het avontuur.. Mijn god, dit gaan we nooit meer meemaken. We hadden super mooi weer! Toen we vertrokken voor de tocht naar de watervallen begon het wel een beetje dicht te trekken maar we begonnen vol goede moed. Het eerste stuk was super zwaar, super stijl en mijn kuiten stonden in brand. Maar we lieten onszelf niet kennen en gingen gewoon vol goede moed door. Hoe verder / langer we liepen, hoe meer het dichttrok. Op een gegeven moment begon het te regenen. We bleven doorlopen tot het op een gegeven zo hard ging regenen en we bij het eerste (en tevens laatste) hutje wat we tegen kwamen gingen schuilen. Daar hebben we een tijdje gezeten tot onze gids op een gegeven moment zei dat we verder konden.. Het regende inderdaad wat minder hard. Voor even dan.. Want toen.. Toen brak de hel los echt zeike zeike zeike nat.. Maar we bleven doorgaan en liepen juist verder de jungle in. Ondertussen vroegen wij ons gaan we nu nog steeds verder, en ja hoor we gingen nog steeds verder.

We hadden immers een ervaren gids bij ons en zolang hij zei dat het kon, vertrouwde we op hem. Er liep ook een andere jongen met ons mee (op flipflops.. Echt hoe dan?!), waar die vandaan kwam geen idee maar die jongen had het op een gegeven moment zo koud dat was echt zielig. Wij zijn gewend, en wij hadden het gewoon nog warm, maar hij had ondertussen kippenvel en blauwe lippen.

Als je dacht dat het niet erger kon, werd het toch nog erger. Alles was doorweekt.. Natter dan dit kon je niet zijn.. In de jungle, op een gegeven moment liepen we zelfs gewoon onder al het water wat vanaf de berg kwam door, dus onder/door die watervallen door. Dit weer was zo heftig, dit had onze gids blijkbaar (hoorden we achteraf) ook nog nooit meegemaakt (met toeristen).

Op een gegeven moment zagen we een brug, daar moesten we zijn. Want normaliter, bij normaal weer, was het daar dus te doen. Er waren ook enkele hutjes bij. Nou om daar de komen moesten we door het (wilde!!) water lopen tot onze knieën tussen en over alle rotsen klimmen. Achteraf gezien was het (heeeeel) onverantwoord maar dit is misschien wel het vetste wat ik ooooooit heb gedaan.

Eenmaal daar aangekomen was/werd het weer zoooooo wild, en het water dus ook.. dat wanneer je er in zou vallen je dit sowieso niet zou overleven. Maar omdat het weer zo wild was en zoooooo hard regende, konden we niet meer terug want het water was heel ver gestegen. Het laatste stukje dat we net daarvoor nog door de rotsen in het water hadden gelopen naar de brug, was nu geen optie meer want dan zouden we tot ons middel in het water zitten en dan zouden we meegesleurd worden. Conclusie: we zaten vast waar we nu waren. Een andere weg was ook niet mogelijk.
Daar stonden we dan hahaha kletsnat, het water droop van ons af. Tassen die we omhadden zeikenat, alle spullen, er zat gewoon een laag water in onze tassen. Godzijdank fototoestel en telefoon nog kunnen redden. Deze had ik namelijk in mijn GEWELDIGE huishoudbeurs heuptasje, ik hou van dat ding hoor!

Om een lang verhaal kort te maken, we hebben er ruim een uur gestaan. Met ons waren er ongeveer 15 (?) andere.. Waarvan 2 echt kindjes van 1-2 jaar.. Onverantwoord. Onze gids snapte het ook echt niet. de vrouwen hadden deze in een draagdoek. Maar onze gids zei dat deze al in de middag waren gekomen en toen was het nog mooi weer. En dat begrijp ik wel, maar tis alsnog een gevaarlijke / zware route.

Ik heb ook op een gegeven moment die jongen die het zo koud had mijn (natte) handdoek gegeven zodat hij die om zich heen kon hangen. Die arme jongen had helemaal blauwe lippen. En hij was er mega blij mee.

We hebben onze gids gevraagd of hij zich zorgen maakte, hij zei van niet. Achteraf, nadat we veilig thuis waren gaf ie wel toe dat ie een beetje ongerust was hahah.

Normaal kunnen zij aan het water (kleur) zien of het veilig genoeg is. Toen wij naar beneden aan het lopen was, leek er nog niks aan de hand.. Oké het regende, maar dat het zó heftig zou worden had hij ook niet verwacht. Het sloeg heel snel heel erg om. En het bleef niet alleen bij regen, het onweerde ook nog behoorlijk.

Op een gegeven moment begon het ook al te schemeren.. We zijn niet bang geweest, maar we zijn dan natuurlijk ook best wel stoer.
Al hadden we af en toe wel een momentje, van hooguit een paar seconden dat we dachten: 'oei, en nu?' Dus we hadden alle scenario's al bedacht.. De helicopter versie leuk ons wel de vetste.

Toen we eindelijk mochten beginnen aan de terugweg hebben we elkaar succes gewenst en zijn we heel geconcentreerd gaan lopen. Je moest goed eerst je voeten neerzetten alvorens je echt je volle gewicht erop zette. Het was ontzettend gaaf!!! We mogen in ieder geval met recht het liedje 'i'm a survivor' zingen.

Het allerlaatste stuk, nadat we ongeveer 3 kwartier onderweg waren, zijn we opgehaald met de auto. Inmiddels was het al bijna helemaal donker. We waren toen wel al uit de jungle.
Toen pas gaf onze gids aan dat ie zelf toch ook wel een beetje 'worried' was.

We hebben al onze kleding uitgedaan, uitgewrongen en opgehangen. Hopende dat deze morgen droog zijn, maar ik ben er bang voor.
Het wekkertje gaat om 5:00 uur want om half 6 krijgen we ontbijt, pancakes met pisang goreng.

Hierna gaat onze wandeling naar de hotsprings er dan toch eindelijk komen, want jullie kunnen je voorstellen dan dat er vandaag niet meer van gekomen is na ons avontuur.

Oh ik vergeet helemaal te vertellen over ons diner en de stroomuitval. Door de vele regen was er dus ook geen stroom meer. Dus gebruiken ze kaarsen, super romantisch.
En het diner wat ze hebben gemaakt voor ons was super lekker! Ze hadden het allemaal op een kleed neergezet met kaarsjes erbij en daar zijn we dus bij gaan zitten op de grond. Heb er op mijn telefoon helaas geen foto van.
Ik zag dat Hari en de andere gids, zij aten met ons mee, met hun handen aten. (Rechter, want dit is hun schone hand) dus dat ben ik ook maar gaan doen om het te ervaren. En kan jullie wel vertellen, rijst eten met je hand.. Valt nog niet mee!

Nu lig in in m'n eentje in m'n Bamboo hutje, geweldig om me heen de geluiden van de jungle.. Dit is ultiem genieten, serieus.
Ik typ morgen weer verder voor dag 2.. Want back to basic betekend uiteraard ook geen WiFi!

03-04-16: Dag 2 - nou ons wekkertje ging natuurlijk om 5 uur al, en om kwart voor 6 kregen we ons heerlijke onbijtje. En of het heerlijk was! De pancake was gevuld met banaan en verder nog pisang goreng erbij, lekkerrr! (En onwijs machtig!!!!)

Hierna zijn we vertrokken naar de hotsprings. Oh ja, daarvoor moesten we natuurlijk onze zeiknatte schoenen weer aan.. Dat was wel even jammer maar als je dan eenmaal begon te lopen sopte het lekker.

De tocht naar de hotsprings (de naam van deze hotsprings was Ciparay) liep naar beneden, su-per mooi maar ook best zwaar want door alle regenval was het natuurlijk super glad. Je krijgt het hier niet cadeau hoor, het is alles behalve relaxen. Maar des te mooier! Doordat het zo glad was ben ik uiteraard 1 x op m'n bek gegaan, had er 'n keer van moeten komen en ik was me zorgen gaan maken als het m'n hele reis niet was gebeurd. Onhandig ding dat ik ben.
Maar zo stoer als dat we zijn gingen we gewoon verder, ik met een bruine kont.

Het was namelijk een soort klei allemaal dus heel m'n broek zat onder alsof ik in m'n broek had gescheten en het nog een keer lekker uitgesmeerd had om jullie even een beeld te geven voor de vorm zal ik nog even een foto ervan toevoegen.

Toen we aankwamen bij de hotsprings waren wij natuurlijk weer een attractie opzich.. Iedereen kijkt je aan en je ziet ook dat er foto's worden genomen. Hilarisch.

We zijn daar heerlijk in een bad gegaan wat heel warm (maar aangenaam) was. Wij waren de enige 3 vrouwen die erin zaten en alle mannen keken ons aan. Ze bleven wel allemaal aan de andere kant. Na hier even in gechillt te hebben, zijn we ons gaan afspoelen onder de hotspring, deze was voor mij toch wel te warm en ik kon er echt niet onder staan. Jory en Linda hadden daar geen moeite mee. 'T waren eigenlijk gewoon 7 douches naast elkaar waar het water direct uit de berg kwam lopen..

Toen we hier klaar waren, we ons weer aangekleed hadden en ik mijn super vieze broekje had uitgespoeld, zijn er weer gegaan. Maar toen wilde iedereen met ons op de foto dus toen duurde het zeker nog een kwartier om daar weg te komen. Waren we bij het ene groepje met alleen maar vrouwen weg, kwam de volgende alweer met de camera aan. Super grappig.. En wel leuk! Maar kan me voorstellen als je beroemd bent je hier op een gegeven moment wel klaar mee bent. Maar ik niet hoor.. Ik kan hier wel aan wennen (voor even dan)

Toen stond er weer een zware wandel op het programma, we zaten namelijk diep in de gunung Salak (berg) dus we moesten weer naar boven toe. Gelukkig duurde dit maar ongeveer 25 minuutjes (wel zware minuutjes).

Hier stond onze chauff klaar, konden we ons eventueel omkleden en hebben we even onze wandelschoenen omgewisseld voor slippertjes.
Er waren mensen die tegen mij zeiden dat ik het wel zou redden met Nikies hier, en wandelschoenen niet nodig waren. Nou kan je vertellen dat je met Nikies hier de oorlog niet had gewonnen. Althans niet die wie wij op dit moment al hebben moeten overleven. Ben dan ook intens blij met m'n wandelschoenen. En met m'n teva's, ze zien er niet uit maar ze zijn wel verrekte fijn!
Tot zover mijn liefde voor het schoeisel wat ik bij heb, mocht niet vergeten worden.

We zijn toen teruggereden naar Bogor en hebben hier onze gids af gezet. Nu waren we nog met Hari en met Omai, die laatste is onze chauff. Hij is heel lief.

Vanuit Bogor zijn we richting Bandung gaan rijden over de puncak pass, dit is een hele mooie route tussen deze twee plaatsen. Het hoogste punt is 1500 meter, hier zijn we gestopt en naar boven gelopen. Het uitzicht was wederom geweldig.

Toen we terug beneden kwamen gelopen heeft Omai mijn hart gestolen, hij had namelijk onze schoenen op de auto gezet om te laten drogen.. Zo lief! Hij spreekt niet zo goed Engels dus dat is wel lastig. Oh en overigens zijn onze schoenen nog steeds zeiknat maar het gebaar was lief.

Onderweg, op de puncak pass zijn we gestopt bij een theeplantage, daar hebben we wat gedronken. Hari heeft het een beetje uitgelegd hoe het proces met de bladeren verloopt.

Ook zijn we onderweg gestopt bij een restaurant, super mooi Panorama uitzicht. Dit was vlak bij het punt waar we de berg op gegaan waren. Eigenlijk wilde we hier ook gaan skydiven, maar helaas waren er net deze paar dagen trainingen van de militairen (ofoziets), dus dat was niet mogelijk.

Vanaf daar hebben er een heel stuk moeten rijden, we hebben niet precies de tijd gekeken maar we denken ongeveer 5 uurtjes. We hebben allemaal beetje ge'chillt in de auto, ik had de hele achterbank voor mezelf dus was heel relax!

Nu net, zijn we in een restaurantje gaan eten en nu zijn we op weg naar onze slaapplaats, dit is in een local huisje, we weten nog niet zo goed wat we ervan moeten verwachten dus we laten ons verrassen.

Ohja, onderweg heeft het natuurlijk weer geregend.. Elke dag rond 16:00 uur is het zo ver, al 4 dagen op rij, maargoed we zaten lekker droog dus was niet erg. Het is ook wel verkoelend.

Morgen om 3:30 uur gaat de wekker, we moeten dan warme kleding aan en gaan lopen naar de Papandayan volcano en gaan hier de sunset kijken. Hierna gaan we terug lopen en worden we uiteindelijk afgezet bij het plaatsje Tasik malaya. Waarschijnlijk gaan Jory en Linda gelijk door naar Yogjakarta en blijf ik nog een nachtje hier en ga vanaf dan bekijken wat mijn volgende plan is.

--

Ondertussen aangekomen bij onze slaapplek voor vannacht, dit is echt back to basic 2.0.
Gelukkig is het maar voor 6 uurtjes want dit gaat mij ook een beetje te furrrrr. Het is nu 21:40 en ben ik bed gaan liggen, deze is knoeperrhard.

Het vervolg van het laatste gedeelte van deze tour vertel ik wel in het volgende verhaaltje, hij is nu al aardig lang.

Terima kasih, Liefs Rian