Banjarmasin, Indonesië

Na het overweldigende en super dure Singapore, waar ons geld op gegaan is als water, zijn we verder gereisd en aangekomen in Banjarmasin.

Wel is het de moeite waard met jullie te delen hoe we hier beland zijn:
De landkeuze komt voort uit de mooie verhalen van de ouders van Rens, die hier afgelopen zomer op vakantie waren. Indonesië bestaat uit 17.508 eilanden en is daarmee 's werelds grootste eilandenstaat. Uiteraard is lang niet alles bewoond. De bekende bali - Java en Sumatra route heeft Frank al gedaan, dus die slaan we over en die ga ik in de toekomst met Isabelle bezoeken. Wij gaan na het nog vrij onbekende "Kalimantan" gedeelte dat grenst aan Maleisisch Borneo.
We vlogen eerst van Singapore op Jakarta (hoofdstad). Tijdens het inchecken op het mooiste vliegveld EVER, kregen we te horen dat we in Jakarta moesten overstappen en dat onze bagage in 1x zou worden doorgestuurd naar het tweede vliegtuig. Dit is normaal en tot nu toe altijd het geval geweest.

Op Jakarta aangekomen ging het allemaal een beetje vreemd.
De paden voor mensen die overstappen en de douane en immigratie ontwijken waren afgesloten.
We waren als laatste uit het vliegtuig gegaan en daarom ook alleen in de hal. Een man van de immigratie gebaarde dat wij die kant op moesten komen. Terwijl wij probeerde uit te leggen dat we moesten overstappen ramde hij een stempel voor Indonesië in ons paspoort.. Oké, nouja, die kan er maar vast instaan.

Vrij nonchalant liep ik eigenlijk rond op de luchthaven, want we hadden een uur om te lunchen, toen ik opeens mijn flightback op de band zag liggen...! huh?! Noway...

Ik heb een vrij opzichtige felgroene flightback met oranje label, dus de kans dat het niet de mijne was, was dus klein.
Frank zijn tas volgde vrij kort daarna en wij waren van stomheid geslagen.
Rustig gingen wij opzoek naar de bali waar we dan maar opnieuw onze spullen moesten afgeven. De boardingpassen hadden wij al vanuit Singapore, maar waar we heen moesten, geen idee?
Uiteindelijk werd ik chagrijnig, want ik had ingepland hier te gaan lunchen en onderhand al erg trek.
De aardige jongeman bij de bali vertelde mij dat ik naar buiten moest. Het vliegveld uit, want we moesten een shuttlebus pakken naar een andere vertrekhal?
Oke, dit hitte in met de spullen en wachten op een bus.
Het bleek een bus'je' met een smalle trap als ingang. Lekker sjouw en mopperwerk dus.
We moesten echt een kwartier rijden en kwamen op een verlaten vertrekhal van "Lion Air" aan. We hadden natuurlijk ook wel weer een cheap-cheap vlucht geboekt. In de rij, tassen afgeven en plaats nemen bij de gate. We waren de enige blanken en werden met grote verbazing bekeken en aangestaard.
In het vliegtuig werden we vriendelijk begroet, door vrijwel iedereen op de vlucht. Kinderen zwaaien, mensen lachen en de meesten maken ook nog foto's van je.
Toen we ons op onze stoelen hadden gepropt, want die goedkope vluchten zijn echt best krap, kwam er meteen een stewardess aangelopen, om te vragen of we geen ruimere plekken wilden??
Frank stond al op, voordat ik begreep wat ze wilde, maar zijn stelten waren absoluut in voor dit plan!
We zaten heerlijk met zijn tweeën op een drie persoonsplek, bij de nooduitgang, met veel beenruimte. Luxe! Positieve discriminatie, jeej!

Op Banjarmasin aangekomen werd het fotograferen, zwaaien en roepen eigenlijk alleen nog maar meer. Tot nu toe storen we ons er niet echt aan, want de meesten hebben echt gewoon nog nooit een blanke gezien en zijn gewoon enthousiast.
We moesten met de taxi naar ons hotel, wat 25km van het vliegveld af lag en betaalde daar 8euro voor. De man had duidelijk de dag van zijn leven en kon de rest van de week waarschijnlijk heerlijk eten kopen. Wij wilden gewoon graag naar ons hotel en hadden geen zin om erover te onderhandelen.

Eindelijk in de lobby aangekomen, checkten we in. De receptionisten, spraken nog geen "hello" in Engels. Heftig wel.
Handen en voetenwerk doet wonderen en eindelijk werden we in een mega gang, naar onze kamer geleid.
Ik was aangenaam verrast door het gebouw, want het zag er prima uit allemaal. Schijn bedriegt helaas, net als dat je verder van het vliegveld rijdt en de omgeving steeds minder mooi wordt, verdween mijn relaxte kamerdroom meteen toen de deur open ging.
Er mocht gerookt worden op de kamers en daar werd goed gebruik van gemaakt.
Het beddengoed zag geel, zat vol gaten en vlekken en de muren zaten onder de schimmels. Dit zou 1 nachtje overleven worden, want het was al laat en we wilden niet nog een keer deze onbekende wijk in.
Toen ik de douchedeur opende om mezelf op te gaan frissen, bleek de douche een vierkante stenen bak te zijn waar men zich met een schepje in afspoelt. GADVER. Ook de wc kon niet doorspoelen en het zag er zo smerig uit. Het stilstaande water stonk ook vreselijk.
Hoe moet je nou kakken in een wc die niet doorspoelt? blijkbaar moet het dan gewoon langzaam vergaan ofzo....Enige voorstelling van de stank? Jasses! Zelfs Frankie was redelijk in shock en was het eens met mijn verhuizingsplan voor de volgende dag.
We wilden buiten wat eten, maar uiteraard stortregen.
Dus in ons heerlijke hotel wat besteld. Frank nam enthousiast iets met kip, want "Ayam" herkende hij en we konden de kaart natuurlijk verder niet lezen.
Ik ging met overgave voor het "vega-kopje" en kreeg een bord rijst en groente, Prima.
Frank kreeg rijst met kippenpoten, die zo door gebakken waren dat je het amper kon eten. Bordje droge rijst gegeten dus.. haha, ken beuren.

De volgende ochtend zijn we met onze tassen gaan rondwandelen opzoek naar een andere kamer.
De hotels zijn hier gewoon 3x zo duur als b.v in Thailand en Vietnam en stellen echt niks voor, bizar!
Nu slapen we in een Guesthouse, wat echt prima is en alles biedt dat we nodig hebben. We hebben eerst de kamers bekeken en toen betaald, winst!

We liepen zogezegd toevallig meteen een gids tegen het lijf, maar gezien de hele stad al weet dat er blanken zijn, is dat natuurlijk fantastisch doorgestoken kaart.
Achja, veel keuzes hebben we niet, want we zijn tot nu toe in 3 dagen 5 mensen tegen gekomen die een beetje Engels konden en iets zelf regelen is onmogelijk.

Vandaag bezoeken we de grootste moskee hier en vanavond gaan we varen over het kanaal, om wat te zien van het leven hier.
Morgen vertrekken we op onze tour de rimboe in:
We worden om 5 uur opgehaald, om de rivier op te varen naar de "Floating Market" en eten we bij mensen thuis.
Daarna halen we onze spullen op en gaan we 18 uur in de bus, richting het: National Park "Tanjung Puting". We komen daar te vroeg aan, dus slapen van 03.00-08.00 uur bij een vriend van de gids thuis.

Dezelfde dag gaan we wandelen en varen in het Park. We zullen orang-oetangs gaan zien, eventueel krokodillen, mega spinnen, neusapen en wie weet wat nog meer! Super spannend.

We slapen met de gids, de kok en de bemanning op de boot.
De volgende ochtend gaan we wederom de hele dag op pad en slapen we nog een nacht op de boot.
De laatste dag gaan we aan land (Kumai) de stad bekijken en mogen we zelf kiezen wat we nog met de crew willen gaan doen. We zijn de enige op de tour, dus we hebben iedereen voor ons zelf.
We slapen die avond in Kumai, wederom bij de vriend van de gids en vliegen de dag daarop naar Pontianak. Daar zullen we 1/2 dagen verblijven en de bus pakken naar Kuching (borneo gedeelte van Maleisië).

Ik stel voor dat ik over een week probeer de aankomende week goed op papier te krijgen en de foto's erbij te zetten.
We gaan een spannende week tegemoet en ik ben erg benieuwd wat het allemaal brengt!

Mocht je nog wat over Kalimantan willen weten, dan kan je via Youtube.com het filmpje van 3 op reis bekijken van Chris Zegers, wanneer hij Kalimantan bezoekt. Dus even invoeren: 3 op reis, Kalimantan. Dan moet het lukken!

Wens ons succes, want ik vind het rete spannend haha. Liefs!