Nuwara Eliya, Sri Lanka

Vanuit Kandy zijn wij op aanraden van de locals met de tuktuk naar Nuwara Eliya gekomen. Het is een leuke bergweg om te rijden en het kost je ongeveer 3 uur. We hebben wederom een tussenstop gemaakt bij een 100 jaar oude thee fabriek met grote theevelden eromheen. Je zou denken dat alle apparatuur wel eens aan vernieuwing toe was en dan het hok een keer stofvrij gemaakt zou moeten worden, maar daar doen ze hier niks mee hoor!
Wij raden trouwens voor anderen ipv de tuktuktour gewoon een bus of minivan aan. Vele malen goedkoper en je rijdt precies dezelfde route. Prima dus! De tuktuk kan zogezegd stoppen waar jij dat wilt om foto's te maken, maar de bussen stoppen ook gewoon bij de viewpoints.

Gelegen in een dal op 1.884 meter hoogte, te midden van de vele thee plantages, ligt dit dorpje: "Nuwara Eliya". Het wordt ook wel “Klein Engeland” genoemd en dat is niet zo heel gek. De stad is gesticht door de Britten in de 19e eeuw. De typische Britse koloniale bouwstijl kun je nog goed zien, met het Grand Hotel als het beste voorbeeld. Het hotel kost 450dollar voor een nacht en is echt niet zo heel spectaculair...! Je kan overigens wel naast het hotel geweldig Indisch eten.
Nuwara Eliya heeft, in verhouding met de rest van Sri Lanka, een koel klimaat. Overdag is het gemiddeld 20°C en ’s nachts gemiddeld 10°C. Vandaag was het rond de 12°C, brr! Gewoon truien en broeken aan hier. Als de zon even gaat schijnen, wel meteen alles weer uit en is de temperatuur erg aangenaam.

We kwamen aan rond het middaguur en hebben ons slaapverblijf geregeld. Toen we een tuktuk gingen zoeken om naar het centrum te gaan om wat te eten, werden we aangesproken door een groepje jongeren met voetbaltassen. We kregen meteen te horen dat zij de tuktuk-chauffeurs ook van die uitbuiters vinden, dus namen zij ons mee naar de weg, waar de bus gewoon voor je voeten stopt als je er staat te wachten. We mochten zelfs gratis meerijden, in een mega overvolle bus met locals. Gezellige boel en in no-time op bestemming. Eén van de teamleden bracht ons zelfs tot aan de deur van het restaurant waar we wilden gaan lunchen.
Na de meest geniale kipshoarma in een soort naan-pannenkoek (brooddeeg) met kruiden en sla, besloten wij nog een half uurtje bij het voetbalteam te gaan kijken. Wendy analyseerde na 5 minuten al, dat haar Assendelver damesteam, dit elftal met de grond gelijk zou maken. (haha, duidelijke taal)

De bekendste bezienswaardigheid van Nuwara Eliya is de Horton Plains National Park met World’s End. Dit unieke natuurreservaat ligt op een plateau op 2.100m. hoogte. Vanmorgen om 6.00uur stonden wij buiten klaar (zelfs alle drie al ontbijt op) om met de tuktuk naar het park te gaan. Helaas gingen er geen bussen en kostte het ons 3000roepie om een chauffeur te vinden die ons 32km naar het park reed, daar op ons zou wachten tot we uitgewandeld waren en ons dan weer terug zou brengen.
We hebben er maar liefst vier uur rond gelopen en genoten van een soort XL duingevoel.
In het zuiden van de Horton Plains, ligt World’s End. Hier eindigt het plateau in een diepe afgrond van 870m, dit geeft bij helder en mooi weer een fantastisch uitzicht. Vlakbij World’s End, op ca. 800m., ligt Mini World’s End, de afgrond is hier “slechts” 270m. diep. Het mooiste uitzicht (de minste kans op mist) heb je in de periode van oktober tot maart voor 10:00u.. hadden wij kunnen treffen, maar wij hadden pech en een witte zee van mist voor ons.. Op onze foto's kan je gelukkig wel zien hoe mooi het park verder was.

Morgen vertrekken we met de bus naar "Ella"..
Liefs