India deel 1

Namaste!
Vanaf nu: De Email update!
(Laptoploos)

Dag 1
Eergisteren vanaf Colombo naar Madurai gevlogen. Vlucht was echt maar een uurtje en meteen al wat andere reizigers ontmoet!

Aangekomen op het Indische vliegveld liepen we in no-time naar buiten met onze rugzakken.
Ik wilde nog even terug om bij het toeristencounter businformatie op te vragen, maar dat gaat allemaal niet zo makkelijk. Via de security (uniform, geweer en serieuze blikken) kwam ik met mijn paspoort en ticket gelukkig weer binnen. Met een verlepte stadskaart en de informatie; 'die bus gaat ongeveer 1x per uur' ben ik hoopvol op straat neergeploft in een heerlijk zonnetje.
De taxi was overigens totaal niet duur geweest, maar onze ervaring is dat bussen meer sfeer en leuke mensen brengen.

Anderhalf uur later kwam er dan eindelijk een bus. Ingestapt met de reiscrew hebben we nog even gecheckt of deze naar het centrale busstation zou gaan. Nou, mooi niet hoor.
De mensen hier kunnen een beetje Engels, maar proberen je echt heel goed te helpen. Ze zijn ook heel vriendelijk!
Anyway, we moesten de volgende bus hebben en die kwam 10minuten later al.
Voor we het wisten hobbelden we door het centrum van Madurai, wat ons naar alle India-horror-verhalen, echt alles meeviel.
'Ja' mensen slapen op straat.
'Ja' er ligt overal afval op straat.
'Ja' er lopen overal heilige koeien rond en het stinkt naar koeienvlaai.
''Ja' het is héél arm.
'Ja' er zijn véél bedelaars op straat.
'Ja' het is overal druk.
Maar als je het mij vraagt is het allemaal zo erg nog niet. Gezellig en veel te zien, eerste indruk is prima!
Op het centrale busstation moesten we overstappen om een bus te nemen richting ons hostel. Dit verliep allemaal vrij soepel en was echt spotgoedkoop! De twee ritjes waren 15 roepie per persoon, oftewel €0.20. Woehoe, cheapcheap!

Ons hostel is echt heel Leuk! De eigenaars zijn heel behulpzaam en willen de hele dag eten met ons delen en ons zoveel mogelijk laten proeven. Spicy is het overigens wel!
Ook eten we alles voor de zekerheid maar vega, al heb je niet veel andere opties hier.
Groentes doen ze amper aan en witte rijst met curry staat 3x per dag op het menu.

Dag2
Na een goede nacht slapen hebben we de stad onder de loep genomen door er zo'n 4 uur doorheen te wandelen. Er wordt nieuwelingen hier aangeraden langzaam aan de steden te wennen en het gewoon over je heen te laten komen. Gaat ons best goed af!
Minpuntje (vind ik persoonlijk) is wel dat alle vrouwen hun benen en schouders moeten bedekken en mijn korte broek de eerste dag
echt NIET oke was. Zweten dus! Gewoon 30 graden hier hoor. Ze hebben overigens wel de meeste mooie en kleurrijke sjaals en jurken aan. Lekker veel foto's schieten dus.

Op straat hebben we de eerste Indische hapjes geprobeerd;
(De namen alweer vergeten)
- soort van zoete notencake
- groenteburger snack
- Cakeballen met suiker, kokos en chocopoeder.
- En overal op straat: sterke thee, met veel melk en suiker.
Al het lekkers uit Sri Lanka is hier overigens helaas niet.. Dus hier snacken we tussendoor gewoon de hele dag van alles van de straat en krijgt onze suikerspiegel even een flinke opkikker.

In het midden van de stad vind je de enorme 'Minakshitempel'.
Binnen in de tempel is de ene pilaar nog mooier gebeeldhouwd dan de andere. De tempel is ca 3 eeuwen oud, maar zijn wortels gaan tot 2000 jaar verder terug in de tijd.
De tempel is nog in gebruik, en vele hindoes bezoeken hem nog dagelijks. Wij waren getuigen van een avondceremonie, die we helaas niet geheel begrepen. Er was een optocht, muziek en het eren van iets in een palankijn. Normaal zijn er ook heilige tempelolifanten bij, maar die hadden natuurlijk precies deze maand relax-vakantie.
Ik zou anderen zeker aanraden met een gids door deze tempel te gaan.

Dag3
Toch wat dompers.. Krijg ik echt nog eens rimpels van..
We hebben wat opstart problemen met het trein en busvervoer.
Voor het boeken van een trein gebruik je een telefoon app, maar in Madurai mochten we nergens met ons paspoort een simkaart kopen en kunnen we ons niet aanmelden voor de site. Je hebt namelijk overal een smscode voor nodig die alleen aansluit op een Indisch nummer en dat nummer kan je ook maar 1x gebruiken...
Voor het busvervoer is weer een andere app en daar kan je niet boeken/betalen met een internationale visakaart(digitale racisme, nieuwe op eens lijstje) Beetje een teleurstelling, want we zijn er 3 dagen bezig met het voor elkaar te krijgen en niets lukt nog. Er zijn prima aircobussen en treinen, maar op deze manier moeten wij alle langzame lokale en overvolle bussen en treinen nemen. We zijn vandaag naar het treinstation gegaan om dan maar daar een trein te boeken, maar tot woensdag zat alles ook nog volgeboekt richting Kerala of Gao, bizar!!

De eigenaars van dit hostel 'Wake Up Madurai' hebben ons cash geld aangenomen en via hun accounts, voor ons een bus geboekt. Hele andere kant op dan gepland. Dus nu gaan we vanavond met de 10uur durende nachtbus naar Bangalore en zien we vanaf daar wel weer verder. Lekker spontaan allemaal weer .
Frank is zoals gewoonlijk heel relaxed en ik vind het wel een beetje stressvol allemaal.
Hopelijk gaat de simkaart en het aanmelden hoor het OV ons nog lukken. We zullen zien! Liefs!

Leuke ditjes&datjes:
Tuktuks kosten gemiddeld 15roepie(€0.20) per km en 3,50roepie als hij stil moet staan. Je staat nogal wat keren stil in het drukke verkeer, dus ga lekker onderhandelen en spreek een vaste prijs af!

Iedereen toetert hier weer de hele dag door. Als ze iemand inhalen, als ze er graag voorbij willen of gewoon uit verveling. Bussen in Madurai hebben een zacht claxon, motors een bizar harde en de tuktuks hebben een soort toeter aan de zijkant, waardoor ze met 1 hand het stuur een paar seconde moeten los laten. Peppeppp!

Iedereen eet hier met zijn handen en wij doen lekker mee. Lekker die roti in een kokos en sambalsopje duwen en opsmikkelen.
Rijst is een lastige zaak, dus daar krijgen we bij voorhand al een lepel voor.

Bij de meeste stalletjes waar eten en drinken wordt verkocht hangt een touw, waarvan ze het uiteinde even in een vlam houden en men de hele dag zijn sigaret mee kan aansteken.

Men knikt hier regelmatig van links naar rechts met hun hoofd als ze ergens antwoord op willen geven, maar de woorden even niet weet. Het betekent alleen soms een ''Ja' en een andere keer een 'Nee' knap lastig!

Verkopers en taxi chauffeurs houden niet op als je nee, bedankt zegt. Dus moet je ze hier gewoon compleet negeren. Voelt raar, werkt wel!

We hebben alweer heel wat handjes geschud met mensen die wij op straat tegenkomen. Er stappen zelfs mensen van hun fiets of brommer af om ons gedag te zeggen en even te kletsen. Leuk!